LUCIONEN. 381

legitur : Ius convocandi Capitulum sive ordinarium, sive extraordinarium pertinet ad Superiorem Generalem* excepto casu quo duae tertiae partes Capituli postulant convocatio- nem. In facto quia quoadusque Congregatio fuit dioecesana, Superior convocavit omnia Capitula et de 23 habitis conven- tibus ipse 22 moderatus est. Post approbationem vero utrius- que instituti a S. Sede peractam, usque ad annum 1893 ha- bita fuere 11 Capitula, quorum praesidentiam semper obti- nuit Superior Missionariorum.

Hisce enucleatis rationibus, Moniales iterum in luce po- nunt utilitates et commoda quae proficiscuntur ex unicitate Superioris generalis utriusque instituti, et1 inconvenientia oggesta ab Episcopo dicunt omnino gratuita et imaginaria.

Expendentes vero quae adversa pars disserit circa literas commendatitias Episcoporum ab ipsis exhibitas, primo respon- dent quod sibi in animo nullimode fuit Episcoporum mani- festationem provocare: pro approbatione instituti iuxta Sa- crae Congregationis praescriptum, commendationes Episco- porum, in quorum dioecesibus instituti domus extabant, exhi- bitae fuerunt: at cum in praesenti quaestione accusarentur de deceptione Episcoporum, eorumdem commendatitias iterare debuerunt.

Potius, subdunt Moniales, episcopus Lucionensis dicendus est tentasse excitationem plebisciti Episcopalis non solum in tota fere Gallia, sed etiam in Mauritania ; circa quas atte- stationes Moniales animadvertunt quod Episcopi, qui eas de- derunt vel parum erant instructi circa institutum quod non habebant in dioecesi, vel si habebant, in errorem fuerunt inducti ; ceterum si ipsi expostulant dependentiam Instituti ab Ordinariorum iurisdictione, hoc omnino dici nequit con- trarium decisioni S. Congregationis diei 2 Iunii 1893, quae in omnibus salvam vult Ordinariorum iurisdictionem.

His utrimque breviori quo fieri potuit calamo relatis, propositum fuit enodandum