424 DERTHUSIËN.

in decr. in cap. Treugas de treg. et pace n. 40 et 67; Abbas ad cap. ult. h. tit, de cons. ; Imola in cit. cap. Treu- gas* num. 13; Diana p. 6* tract. 5, res. 2. Sed quamvis existimandum esset consuetudinem contra legem breviori tempore inveni posse : obicem haud persenserunt Dignitates, qui eius non solum peremisset iter, sed illam, quominus initium habere posset, certissime inhibuisset. Nam, conditis statutis, mos invaluit in ecclesia cathedrali Derthusiensi ut omnes, sive Episcopi, sive Dignitates, sive Canonici, ante- quam beneficium ingrederentur , iureiurarent statuta se fi- deliter observaturos. Quae disciplina usque ad hodiernum tempus exactissime custodita fuit. Licet autem fatendum sit obligationem iurisiurandi, quo statutorum observantia promittitur, eas partes non complecti, quas contraria con- suetudo antiquaverit ; certissimum etiam est hoc iusiuran- dum, si semper et ab omnibus clericis interpositum fuit, impedire quominus aliqua statutorum capita contraria con- suetudine aboleantur.

Est haec recepta Scarfantonii sententia hac in re prin- cipis : « Operantur haec iuramenta, ut contra statuta non possit allegari contraria observantia, cum promissio de illis observandis se opponat initio contrariae consuetudinis quatenus possit dici inchoata contraria consuetudo, ab istis actibus statutum approbantibus interrupta remanet »; adn. ad lucub. can. Ceccoperii, ad tit. XI* lib. IV* § 15. Qui alleg. Glossam in 7* num. 166* § Temporalia D. de reg. iuris.

Hanc autem sententiam Rota confirmat, cuius responsa summa veneratione prosequenda esse, nemo est qui dubitet. Quae decrevit Giennen. Adiunctorum coram Molines Lunae 13 Febr. 1702, dec. 762* n. 21: « Quod concurrente iura- mento ab unoquoque de capitulo praestito non solum inde- corum videtur excipere de non usu seu contrario usu, sed etiam nec unquam inchoare potuit adversativa consuetudo ». Concinunt coram Bichio dec. 48, n. 15, coram Othobono dec. 45, n. 7 et 10* dec. 210, n. IO, p . 17 rec.