446 APPENDIX IV.

III. Nunc praeterea religionem christianam sat bene noscunt pa-

gani, qui christianos omnem superstitionem in sepulcrorum expurga-

tione amovere aperte conspiciunt, ita ul ullum nequeant, a christiano-

rum agendi ratione, scandalum accipere, nec de facto accipiunt, imo

amorem cum veneratione in parentes quorum reiiciunt sepulcra osten-

dere eos videntes, iam non sunt tam sanctae religioni infensi.

IV. Ipsimet christiani omnino in bona fide semper fuerunt et sunt.

Nemo quippe est qui putet, hac in re, ob modum vel ob tempus

quo sepulcra reiiciuntur, aliquid esse prohibitum, et ne unus quidem

mihi notus est qui ex se in hac occasione superstitiosum actum fa-

ciat ; preces, e contra, pro parentibus defunctis recitant, Missae cele-

brationes petunt, et post familiae convivium, quisque domum suam in

pace repetit.

Y. Qui vero simul cum gentilibus, quia sunt cognati, affines, vel

eorum domestici, mortuorum sepulcra expurgant, actum aliquem su-

perstitiosum nullo modo facere coguntur. Si quis vero talem actum

admiserit (quod ignoro, sed identidem evenire praesumendum est) , hoc

tantum propter respectum humanum, debilem fidem, aut aliam causam

huiusmodi, non autem propter ullam paganorum coactionem.

VI. Quapropter omnes ad unum antecessores mei morem supra

expositum, quoad personas, modum et tempus unanimiter tolerarunt.

Timebant utique ne ipsis prohibentibus, christiani haud pauci non obe-

dientes (res enim alte in moribus fixa est) graviter formaliterque pec-

carent, et malum augeretur nedum minueretur.

VII. Venerabilis etiam praedecessor meus, Episcopus Metellopoli-

tanus decretum noverat datum Missioni Ghen-si in Sinis die 9 Iu-

lii 1792 ; quod decretum docet: Permitti posse christianos mortuo- rum sepulcra expurgare ipsorum figuram cubicam reficere, dummodo id non peragatur simul cum gentilibus, neque eodem die, sed die et anni tempore penitus diversis. Attamen praedictus Vicarius Apostolicus pro-

hibere sepulcrorum expurgationem, quoad personas, modum et tem-

pus, se debere non arbitrabatur. Forte existimabat hoc decretum pro

Sina datum, ubi mortuorum sepulcra aliis forsan modis, caeremoniis ac

circumstantiis expurgantur, non obligare in suo Vicariatu, aut etiam

timebat ne maius pro animabus detrimentum a decreti publicatione

oriretur, quod certe valde timendum est.

VIII. His fideliter expositis, suppliciter quaero :

1. An tacendo tolerare possim morem christianorum, qui, a pa-

ganis penitus seiuncti, parentum sepulcra expurgant et reiiciunt men-

sibus supra enumeratis, si timeatur ne, ex prohibitione, animae ma-