PANORMITANA 463

processus confìciebatur non poterat affectare. Edocta enim fuit a lectione actus procuratorii quod matrimonium fieret per procuratores in Urbe. Nympha ergo didicebat posse ma- trimonium obtenta permissione S. Sedis alibi celebrari, in- telligebat matrimonium celebrandum fore Romae, liberum assensum dabat procuratrici suae ut vices suas gereret in contrahendo matrimonio, et assensus proinde suus esset ex- pressus per verba, quae nomine et vice sua pronuntiaret procuratrix sua.

Non fuit denique coacta ad celebrandum matrimonium Nympha. In sua depositione non adducit aliquam vim ei il- latam vel metus speciem ei incussam. Opinabatur fore per- petuo permansuram in recessu puellarum. Non erat huius- modi recessus profecto career, nec ibi mansura erat ultra annum, quo a patria potestate esset eximenda. Sed in huius- modi animi sui conditione poterat considerari in momento electionis Nympha, sicut omnis homo constitutus est in li- bertate electionis quando ad legem Domini adimplendam invitatur. Eligere debet vel gaudium aeternum vel aeternam poenam consummando actionem bonam, vel male operando. Forsan a timore poenae libertas tunc destruitur, vel eius arbitrium minuitur? Nequaquam. Minas a patre suo Nympha non accepit, nec exprobrationes, nec verbera passa est. Unde ergo coactio? Tota igitur querela aliud argumentum non habet nisi repugnantiam suam affectatam et manifestatam post tot annos, cuius rationem sufficientem non revelavit. Quare renuebat virum, quocum conversata est per tot annos, a quo deflorata fuerat? Haec omnia manent in arcano re- posita.

Quaerit autem Consultor (Urara suspicio aliqua de re- trodato consensu ante executionem procuratoriae scripturae admitti queat.

Ecclesia, ait ille, de actibus externis iudicat non de in- ternis. Verum profecto est nullum matrimonium ubi deest consensus. Sed Nympha per procuratorem assensum dedit.