PANORMITANA 467

Si ergo ad invicem amore coniugali prosequebantur dicendum verum matrimonium contraxisse, aut saltem, copulis maritali affectu habitis, consensum tacito rénovasse, si, quod non ac- cidisse censeo, matrimonio vel Nympha, vel Evaristus, vel ambo consensum non praestiterint.

Opinor igitur matrimouium esse undecumque validum, et confirmandam esse sententiam Ordinarii Panormitano « To- lerabilius est enim Beer. L. 2. tit. 20, de test. cap. 47, aliquos contra statuta hominum dimittere copulatos, quam coniunctos legitime contra statuta Domini separare.

VOTUM CANONISTAE. Quoad raptum, ait Consultor, conten- tio vix stabiliri potest, attentis curiae panormitanae pro- cessu, et actis pro dispensatione ab impedimentis obtinenda. Si enim ita solliciti fuerint parentes oratricis pro matri- monio, ut iniusta et iniqua non exhorruere in obtinendo scopo, vix credi potest, ipsos matrimonium tam exoptatum nullitati certae exponere, tacendo circumstantiam raptus, si raptus non fuga simplex revera extiterit. Ipsa oratrix in suo libello negat raptum, cum id fini suo videatur inser- vire, nempe in processu panormitano inficiando ; dicit enim parumper, sin nullimode res agitata est circa consensum quod fieri debuisset, sed tantum circa impedimentum raptus, quod revera non extabat; dum e contra raptum allegat, cum contendit dispensationem a S. Sede obtentam fuisse in- validam, quia obreptitiam et subreptitiam.

Verum quae de raptu in casu proferuntur, aut proferri possunt non parvam ingerunt difficultatem ob diversas ca- nonistarum in hac re opiniones, ita ut examen serium me- reantur. Et enarratis breviter factis, quae raptum vel fugam in casu comitata fuerunt, Consultor ad praedictum transit examen.

Difficultas cui iam innui, oritur ex quaestione inter ca- nonistas : « Utrum raptus, volente puella, sed invitis paren- tibus, patratus, matrimonium dirimat ? » Aliqui DD. distin- guunt inter parentes inscios et invitos, illos inscios sed non invitos existimantes, quando fugae praecessere tractatus de