GNESNEN. ET POSNANIEN. 523

Quatuor insuper testes sub iuramenti fide hoc ipsum plus minusve confirmant.

Expletis nuptiis, perseveravit Marianna in sua animi aversione erga virum suum Martinum. Praetextu emendi- cato aliquot amplius dies in domo patris commorandi, ad viri domum in vicino pago sitam ire imprimis noluit. Re- vertenti viro die 11 Februarii causae arcessendae uxoris, haec -ire adhuc noluit, subiungens : « Pater meus proficiscatur, quum ad istud matrimonium me coegerit » ; attamen inse- quenti die, imperio patris impulsa, cum viro profecta est, quin supradictam animi aversionem dimitteret. Nam vir sub iuramenti fide deposuit : « Ipsa die 12 Febr. officium ma- trimoniale implere tentavi, sed uxor infirmitate se excu- savit. Die 13 Febr. denuo conatus sum, tamen copula non completa fuit, quia ipsa restitit.... Copulam carnalem cum ipsa per totum cohabitationis nostrae tempus perfeci ter, iam simul connumerando illos supra dictos duos conatus ».

Quod quidem totum cohabitationis tempus perduravit tantum usque ad diem 3 proxime sequentis Martii, qua Ma- rianna virum suum deseruit, et paternam domum repetiit, adiurans, teste Catharina Neuman, « se non posse cum Martino vivere, se ipsum ferre non posse, ipsum foetere, sese «submer suram esse, nec reversuram ». Pater vero, qui speratam pecuniam a Martino iam acceperat, filiam suam, ut rediret, cogere desiit.

Mox plane dissolutae vitae dedita infelix mulier, cum compluribus viris amores contraxit, ac die 23 Decembris anni 1885 filium peperit, quem Martinus ex adulterio con- ceptum esse constanter asseruit contra Mariannam, ex eo quod iam a die 3 Martii 1884 omnis vitae coniugalis con- suetudo dirempta erat.

Res tandem eo devenit, ut Martinus in foro civili pro- pter Mariannae adulterium, non propter vim et metum, nec propter inconsummationem, peteret sui matrimonii dissolu- tionem. Qua consequuta iuxta civiles leges illius regionis, ad Curiam archiepiscopalem gnesnensem convolavit, postu-