APPENDIX V. 581

(1) Decretum an. 1840.

absolverint. Atque in hoc tantum casu tribula fuit opportuna potestas (1 ) ,

quemadmodum confessariis tuae dioecesis, non aliter ab Apostolica Sede

tribuitur. Quae cum ita sint, facile quisque intelliget, neminem ex mas-

sonibus absolutionem, de qua agitur, posse consequi nisi deposita con-

tumacia, atque ciandestinis societatibus omnino relictis: neminem insu-

per ex confessariis posse, nisi vere resipiscentes, absolvere, idque vel in

articulo mortis, vel extra ex Apostolicae Sedis benignitate ac indulgentia.

Neque hic immorandum super dubio, si forte, nimirum, possit

aliquis tali bona fide ac ignorantia laborare, ut quamvis proscriptis

societatibus adscriptus, tamen a lata censura reservata immunis ac proinde

valide absolutus censeri valeat, tametsi nullam retractationem emiserit,

utpote qui, bona fide relictus, ne cogitaverit quidem de periculis er-

roribusque quibus scatent clandestinae societates. Yix enim generalis

regula super hac re tradi potest ; peculiares enim facti circumstantias

oportet sedulo perpendere, atque pro earum varietate ab auctoribus

probatae doctrinae iudicandi normam sumere, dummodo tamen prae

oculis habeantur ea quae, tanta sententiarum gravitate, in Constitutio-

nibus Apostolicis decernuntur. Id insuper accidere deinceps non poterit,

cum confessarii Apostolicae Sedis praecepto teneantur seno monere poe-

nitentes ne ciandestinis aggregationibus nomen dare vel favere prae-

sumant, atque debeant ante absolutionem exigere retractationem, prout

in decretis, quae tibi transmittuntur, apertissime traditur. Quod si, nisi

resipiscant, indigni prorsus censeri debeant, qui absolvantur in Sacra-

mento Poenitentiae, potiori iure ab Eucharistica Mensa sunt arcendi: qua

enim ratione ad Sacramentum unionis et pacis admitti poterunt hi, qui

nunc clanculo, nunc scriptis et aperta vi Christo eiusque Ecclesiae

bellum indicere, eiusque dogmata et tranquillitatem evertere funditus

moliuntur? Pro externa vero agendi ratione, haec locum habent, dum

agitur de his qui notorie damnatis societatibus sunt adscripti : occulti

enim, ut probe nosti, si publice Eucharistiam peterent , non essent

arcendi, cum et ipse Christus Pastorum Princeps Sacramentum sui cor-

poris in suprema coena proditori haud negaverit. Quod attinet denique

ad matrimonium, in quo una contrahentium pars ciandestinis aggrega-

tionibus adhaeret, cum usque adhuc Apostolica Sedes nullum generale

decretum super hac re tulerit, oportet ut pastores caute ac prudenter

se gerant, et debent potius in casibus particularibus ea statuere quae

magis expedire in Domino iudicaverint, quam generali regula aliquid

decernere. Certe boni pastoris partes erunt, quantum sine clamoribus