RAPOLLEN. 607

cum Aloysio, floris virginalis iacturam fecisse. Et contra Aloysius protestatur, nec sponsalia inita fuisse, nec se An- nitam déflorasse, ad quae tamen vehementer omnigena arte ab Annita alliciebatur, inhiante huiusmodi nuptiis.

Expleto militaris servitii curriculo, Aloysius in patriam remeatus, alios instauravit amores cum quadam iuvene, serio agens de matrimonio ineundo. Quod cum rescivisset Annita, furens, sola, iter aggreditur, erga domicilium Aloysii ; quo cum pervenerit, noctu petiit domum paternam Aloysii et ianuam clausam inveniens, clamoribus et planctu implet vicinia, instans ut in familiam admitteretur; sed incassum. Tunc ipsa disseminare coepit in vulgus quod huc contenderat, ut cogeret Aloyium stare promissis nuptiis, quas amplius re- spuere non poterat, postquam cum ea carnaliter, ferme vio- lenter, coniunctus fuerat. Hinc Tumoribus commota familia Aloysii, ad removendum ulterius scandalum, Annitam in familiam recipere statuit prouti factum est. Ibi commorata est per octo dies, quibus videbantur tractatus matrimoniales non solum iterum instaurati, sed prope ad certum exitum adducti.

Verum Annita Florentiam reversa, rursum, hac postha- bita, Aloysius agere coepit de nuptiis, quam citius ineundis, cum alia iuvene; adeo ut iam contraxerint matrimonium, quod civile appellant; nec non in facie Ecclesiae legitimum ma- trimonium contraxissent, nisi apud Curiam Rapollensem op- posuisset « nihil transeat » Annita instans, ob inita sponsalia cum Aloysio et passam deflorationem. Aloysius vero asserit se iterato animum ab Annita alienasse, quia illius malos mores detexerat.

Curia Rapollensis excipiens Annitae instantiam, quamvis et actrix et conventus contumaces fuerint, processum ordi- navit circa impedimentum impediens, derivans ex sponsalibus, nec non quoad crimen deflorationis seu stupii. Qua de re duo sibi proposuit esse solvenda dubia, nimirum : I. An in casu constet de sponsalibus privatim initis? II. Et quatenus affir- mative, an renuens desponsatus censura ecclesiastica sit eo-