RAPOLLEN. 609

Acta, Tom. XXVII. fase. CCCXXII. 39

sponsalia ineundi. Ceterum passim a iuvenibus amatoriae dantur literae adamatis puellis, promissionibus refertae, quibus tamen sponsalitius contractus certe non initur.

Deflorationem vero quod attinet, notat, quod si vera haec fuisset, huiusmodi furens puella, non dedignans viliores con- tendendi modos, certe non ullum non movisset lapidem, ut comprobaret passam deflorationem. E contra de hac alte si- luit postquam processus instrui debuit.

Denique advertit appellans, quod ipse iudex de factorum veritate persuasus non videtur, qui non condemnat reum uti saltem moraliter et in facie ecclesiae obligatum ad ducendam in uxorem sponsam aut ad eam dotandam ; sed monet sen- tentiae executores seu parochos ut reo, si fieri potest, per- suadeant, inculcent obligationem aut matrimonii ineundi aut dotandi.

D i s c e p t a t i o S y n o p t i c a

SENTENTIA CURIAE CONFIRMANDA VIDETUR. Quominus sententia Curiae confirmanda sit non videtur obstare defectus formae; nam quamvis definiti iuris sit, iudices Romano Pon- tifice inferiores proprias sententias rationibus decidendi mu- nitas edere debere, tamen, in casu, Curiae sententia non ita est rationibus destituta, ut nullitate laborare dicenda sit.

Quod vero, uti apponit appellans, deficiat saltem ipsa substantia cum rationes allatae et allegata facta non con- cludant; hoc non videtur admittendum; quia literae, testium depositiones, et actricis ratio agendi sufficientes esse possint ad pariendam in iudice eam moralem certitudinem necessa- riam ad sententiam de illo negotio pronunciandam.

Ultimum vero appellantis argumentum, nempe quod actrix non extitisset contumax si vera fuissent, quae in iudicio as- serere non dubitavit; appellanti retorquetur, quippe et ipse contumax fuit, quum eius maxime intererat se defendere ad bonam famam tutandam et ad initas nuptias ad exitum per- ducendas.