EPISTOLA APOSTOLICA 709

(1) Pastoralis Instr, ad Coptos, Eo quamvis tempore, anno 1745.

beneque de natione vestra promeritus deliberatum Nobis est imitari, qui multa peropportune constituit, auctoritatem tempe- rans indulgentia. Ex hac porro indulgentia, similiter Nos, ut est ille professus, uberem in dies spiritualium gaudiorum mes- sem expectamus, lucrum scilicet* animarum ad gremium Eccle- siae redeuntium: probe enim intelligent. Nos pastoris Iesu Christi vicem in terris tenentes, tantum quaerere et salvum velle quod perierat; ovesque inventas, non virga timoris, sed officio caritatis ad ovile congregare (1). - Cor nostrum ita patet ad vos : et quoniam alia nulla Nos movet ad hortandum causa, nisi caritas Christi Iesu, in suam vos hereditatem vocantis, ea- dem vos ad respondendum movet impellatque obsecramus.

Quae quum ita sint, si unitatis catholicae studia tota Aegy- pto quotidie invalescant, quique coepere boni fructus, uberius consequantur, tum vero poterit Alexandrina ecclesia, quod vos percupere signifìcastis ad praestantiam veteris prosperitatis fi- denter niti ; poterit iusta sibi et beneficia et ornamenta a romana Ecclesia, matre nunquam non amantissima, expectare. - Au- spicia fauste emergentia benigne foveat Sanctorum praeclara cohors, quos in caelum Aegyptus transmisit, beatissimusque Petrus atque carissimus ei Marcus, vestrae auctores iidemque patroni ecclesiae; maxime vero sanctissima Virgo Maria, cui decus divinae matris Cyrillus idem constantia mirifica asseruit. Illud est denique exorandum, ut ipsa Familia Sacra quae divino iussu regionem istam profuga invisit beavitque hospitem, atque in proavis illis vestris semina prima indidit caelestis doctrinae et gratiae, ea vos salutariter respiciat singulos universos, mu- neribusque priscae pietatis cumulatissime don et.

Dat. Romae apud Sanctum Petrum die xi Iun. an. MDCCCXCV, Pontificatus Nostri decimo octavo.

LEO PP. X I I I