Acta Benedicti Pp. XVI 987

pere. Nos, viventes semper sub christiano Dei conceptu et ad eundem con-

sueti, possessionem spei, quae provenit ex vero occursu cum hoc Deo, perci-

pere quasi non possumus. Exemplum, sumptum ex quadam sancta muliere

nostrae aetatis, quodammodo conferre potest ad intellegendum quid signifi-

cet prima vice ac reapse hunc Deum convenire. Etenim mens Nostra vertitur

ad Iosephinam Bakhita, cui sanctorum honores decrevit Summus Pontifex

Ioannes Paulus II. Nata est circa annum MDCCCLXIX - ne ipsa quidem exac-

tum natalem diem suum noverat - in loco dicto Darfur, in Sudania. Novem

annos nata a servorum negotiatoribus rapta est, cruenter percussa et quin-

quies apud mercatus Sudanienses venundata. Deinde, veluti serva opus prae-

stare debuit matri et uxori cuiusdam ducis, et illic cotidie ad sanguinem

vapulabat; quamobrem totam per vitam portavit centum quadraginta et

quattuor cicatrices. Tandem anno MDCCCLXXXII a quodam mercatore Italo

empta est pro Italiae consule Callisto Legnami, qui ob incursum Madhista-

rum in Italiam rediit. Hic autem, post terrificos illos « dominos », ad quos in

proprietate pertinuerat, Bakhita novisse potuit « dominum » prorsus diver-

sum, quem - ex loquela Venetiarum quam tunc didicerat - « paron » appel-

labat, Deum scilicet viventem, Deum Iesu Christi. Hactenus tantummodo

dominos noverat qui spernebant et vexabant eam, aut, in adiunctis minus

asperis, tamquam utilem servam aestimabant. Nunc vero audiebat unum

esse « paron » qui omnes dominos excellit, Dominum omnium dominorum;

et hunc Dominum bonum esse, ipsam nempe Bonitatem. Paulatim percipie-

bat se ab hoc Domino cognosci, creatam esse - immo diligi. Ipsa quoque

amabatur ab hoc supremo « Paron », in cuius conspectu omnes ceteri domini

nonnisi miseri servi sunt. Ipsa cognoscebatur et amabatur et exspectabatur.

Quinimmo, hic Dominus ipse condicionem verberationum passus erat, et

nunc eam praestolabatur « ad dexteram Dei Patris ». Nunc ea « spem » habebat

- non amplius tantum parvam spem dominos minus crudeles inveniendi, sed

summam spem: ego tandem amatam me sentio et, quodcumque eveniat, ab

hoc Amore exspector. Et ita vita mea bona est. Huius spei cognitione nutrita,

ipsa « redemptam » se sentiebat, percipiebat se non amplius servam, sed libe-

ram Dei filiam esse. Intellegebat quae Paulus dicere voluit, Ephesios allo-

quens ipsos primum sine spe et sine Deo in mundo fuisse - sine spe quoniam

sine Deo. Ita, cum quidam eam transferre vellent in Sudaniam, Bakhita

recusavit; nolebat a suo « Paron » iterum separari. Die IX mensis Ianuarii anno

MDCCCXC baptismo ac confirmatione est insignita, et insuper recepit primam