tula ad Hebraeos cum « plenitudine fidei » (10, 22) arte coniungit « spei con-

fessionem indeclinabilem » (10, 23). Etiam in Epistula Prima Petri, cum chri-

stianos hortatur ut promptos sese praebeant ad responsum reddendum de

voce logos - de sensu scilicet et ratione - suae spei (cfr 3, 15), « spes » idem

est ac « fides ». Quam decretorium fuerit ad conscientiam primorum christia-

norum spem credibilem veluti donum recepisse, elucet quoque cum exsisten-

tia christiana comparatur cum vita ante fidem vel cum statu aliarum religio-

num asseclarum. Paulus Ephesiis memorat quomodo illi, priusquam

Christum convenirent, fuerint « promissionis spem non habentes, et sine

Deo in hoc mundo » (Eph 2, 12). Ille profecto bene novit eos proprios habuisse

deos, propriam professos esse religionem; de eorum tamen diis controversias

ortas esse et ex eorum contradictoriis fabulis ne ullam quidem spem proflue-

re. Quamvis deos haberent, vitam degebant « sine Deo », quapropter in mundo

obscuro morabantur, tenebroso futuro obversabantur. « In nihil ab nihilo

quam cito recidimus » 1 scriptum legitur quodam in epitaphio illius aetatis -

verba quibus aperte palamque declaratur id quod Paulus innuit. Qui eodem

sensu Thessalonicenses alloquitur: vos ita agite « ut non contristemini sicut et

ceteri, qui spem non habent » (1 Thess 4, 13). In his quoque verbis propria

christianorum nota apparet, nempe quod illi habent futurum: quamvis ven-

turi temporis singula ignorent, summatim tamen norunt vitam in vacuum

non reduci. Tantummodo cum futurum certum est uti realitas positiva, tunc

praesens dignum est ut vivatur. Itaque dicere possumus: christianismum non

solum esse « bonum nuntium » - id est communicationem rerum quae ad

illud usque tempus ignorabantur. Hodierno sermone dicere possumus chris-

tianum nuntium non tantum « informativum » esse, verum etiam « performa-

tivum ». Quod sibi vult: Evangelium non est tantum communicatio rerum

quae sciri valent, sed communicatio quae actus edit vitamque transformat.

Obscura porta temporis, venturi temporis, aperta est. Qui spem habet, aliter

vivit; quoniam nova vita data est illi.

3. Nunc tamen quaestio proponitur: quanam in re consistit haec spes

quae, uti spes, est « redemptio »? Reapse, medulla responsionis continetur

verbis Epistulae ad Ephesios quae nuper memoravimus: Ephesii, priusquam

Christum convenirent, spe carebant, quoniam « in hoc mundo sine Deo » mo-

rabantur. Deum - verum Deum - cognoscere posse idem est ac spem reci-

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale986

1 Corpus Inscriptionum Latinarum, VI, n. 26003.