Acta Benedicti Pp. XVI 1005

quod sine Deo institutum est - regnum igitur solius hominis - necessario ad

finem « exitus perversi » omnium rerum a Kant descripti perveniat: id vidi-

mus et semper iterum videmus. Hoc idem dici potest: Deus vere in humanas

ingreditur res solummodo si non est a nobis solummodo cogitatus, sed si Ipse

nobis occurrit nobiscumque loquitur. Hanc ob rem ratio indiget fide ut ipsa

in se tota esse possit: ratio ac fides inter se poscuntur ut veram suam com-

pleant naturam suumque munus.

Vera christianae spei effigies

24. Iterum nos ipsos interrogemus: quid sperare possumus? Et quid

sperare non possumus? Ante omnia adfirmare debemus additionalem pro-

gressionem tantummodo in materiali sensu fieri posse. Hic, augescente cog-

nitione structurarum materiae atque in congruentia cum inventionibus in dies

progredientibus, clare quaedam consecutio datur progressionis ad maiorem

usque naturae dominationem. In conscientiae ethicae ambitu decisionisque

moralis deest similis additionis possibilitas eo quod humana libertas semper

nova est atque iterum iterumque sua debet ferre iudicia. Numquam ab aliis

omnino pro nobis iam pronuntiata sunt - si ita esset, nos revera liberi haud

essemus. Libertas postulat ut in praecipuis deliberationibus singuli homines,

singulae generationes novum constituant initium. Utique novae generationes

super cognitiones et peritias aedificare possunt illorum qui eas praecesserunt,

sicut etiam accipere possunt de morali thesauro totius humanitatis. Sed

etiam eum respuere possunt, quia is eandem non potest habere materialium

inventionum perspicuitatem. Moralis thesaurus humanitatis non adest sicut

instrumenta adsunt quae adhibentur; is veluti invitatio exstat ad libertatem

atque possibilitas pro ea. Sed hoc quae sequuntur significat:

a) Rectus humanarum rerum status, moralis mundi salus numquam sim-

pliciter per structuras collocari in tuto potest, quamvis validae eae sint.

Eiusmodi structurae non solum magni sunt ponderis, sed necessariae; eae

tamen non possunt neque debent hominis libertatem delere. Etiam optimae

structurae tantummodo operantur si quadam in communitate validae sunt

persuasiones quae aptae sint ad rationem praebendam hominibus ut libere

communitatis ordini haereant. Libertas quadam persuasione indiget; persua-

sio quaedam ex se non exsistit, sed semper rursus communiter est acquirenda.