tula ad Hebraeos cum « plenitudine fidei » (10, 22) arte coniungit « spei con-
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale988
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale990
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale992
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale994
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale996
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale998
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1000
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1002
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1004
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1006
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1008
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1010
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1012
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1014
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1016
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1018
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1020
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1022
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1024
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1026
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1028
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1030
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1032
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1034
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1036
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1038
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1040
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1042
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1044
fisicamente con noi, ma sono a noi idealmente uniti. La celebrazione del
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1046
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1048
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1050
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1052
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1054
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1056
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1058
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1060
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1062
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1064
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1066
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1068
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1070
Congregatio pro Episcopis 1071
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1072
Paenitentiaria Apostolica 1073
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1074
Paenitentiaria Apostolica 1075
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1076
Acta Benedicti Pp. XVI 1011
« Loca » ad spem discendam et exercendam
I. Oratio tamquam spei schola
32. Primus essentialis locus ad spem discendam est oratio. Si nemo amplius
me audit, adhuc Deus me audit. Si cum nullo amplius possum colloqui ac
neminem invocare, cum Deo semper loqui possum. Si nemo adest qui me
adiuvare potest - ubi de necessitate vel exspectatione agitur, quae huma-
nam sperandi facultatem supergreditur - Ipse me adiuvare potest.25 Si ex-
tremam in solitudinem relegor...; at qui orat numquam est omnino solus. Ex
tredecim annis in carcere detentus, ex quibus novem segregatus, Cardinalis
Nguyên Van Thuân, recolendae memoriae, reliquit nobis praestantem libel-
lum: Orationes spei. Per tredecim annos carceris, cum animo esset fere omnino
confractus, facultas Deum audiendi, cum Ipso loquendi, fecit ut in eo spei
virtus cresceret, quae post eius liberationem tribuit illi ut pro hominibus toto
in orbe testis fieret spei - illius magnae spei, quae etiam in noctibus solitu-
dinis non occidit.
33. Sanctus Augustinus intimam conexionem inter orationem et spem in
quodam sermone de Epistula Prima Ioannis ornatissime illustravit. Ipse ora-
tionem definit tamquam desiderii exercitium. Homo est ad magnam realita-
tem creatus - ad ipsum Deum, ut ab Eo impleretur. Sed cor eius nimis
angustum est prae hac magna realitate, cui destinatum est. Extendendum
sit oportet. « Sic Deus [donum sui] differendo extendit desiderium [nostrum];
desiderando extendit animum, extendendo facit capacem [suscipiendi
Ipsum] ». Augustinus remittit ad sanctum Paulum, qui de se dicit extentum
vivere in ea quae ventura sunt (cfr Philp 3, 13). Splendidam deinde adhibet
imaginem ad processum extensionis et praeparationis humani cordis descri-
bendum. « Puta quia melle [quod imago est teneritudinis Dei eiusque bonita-
tis] te vult implere Deus: si aceto plenus es, ubi mel pones? ». Vas, id est cor,
prius extendendum est ac deinde mundandum: ab aceto eiusque sapore libe-
randum. Hoc laborem postulat, dolorem requirit, sed solummodo sic accom-
modatio peragitur ad quam destinati sumus.26 Etiamsi Augustinus immedia-
te tantum de capacitate Deum suscipiendi loquitur, omnino tamen liquet
hominem in hoc labore, in quo ipse ab aceto eiusque aceti sapore se liberat,
25 Cfr Catechismus Catholicae Ecclesiae, n. 2657. 26 Cfr In 1 Ioannis 4,6: PL 35, 2008s.