Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1014

Detegere possumus ac puras servare creationis fontes et sic, una cum crea-

tione quae uti donum nos praecedit, secundum eius intrinsecas exigentias et

finem quod iustum est facere. Hoc sensum retinet etiamsi, ex iis quae appa-

rent, exitum non assequamur vel, prae adversis insidiis, viribus orbati videa-

mur. Ita una ex parte, nostra ex actione oritur spes pro nobis et pro aliis;

eodem tamen tempore haec est magna spes quae Dei promissionibus nititur

qui tam in secundis quam in adversis animum nobis infundit nostraque ducit

opera.

36. Sicut opera, dolores quoque ad humanam exsistentiam pertinent.

Ipsi proveniunt sive ex naturae coartatione sive ex cumulo culparum, quae

in historiae decursu sunt coacervatae, et in praesens quoque irrevocabiliter

crescunt. Omnibus certe viribus contendatur oportet ad dolorem extenuan-

dum: innocentium dolor, quantum fieri potest, est arcendus; dolores sedandi;

ita est agendum ut morbi mentales superentur. Omnia haec sive iustitiae sive

caritatis officia sunt, quae ad praecipuas condiciones tam christianae ex-

sistentiae quam cuiusque vitae vere humanae pertinent. In certamine contra

physicum dolorem magni peracti sunt progressus; passio innocentium et

etiam morbi mentales superioribus decenniis potius aucti sunt. Etenim, omni

ope adlaborandum est ad passionem superandam, eam tamen e mundo pror-

sus tollere non possumus - et hoc quidem, quoniam nostram limitationem

prorsus excutere non est in nobis ac nemo nostrum auferre valet potestatem

mali, culpae, quae iugiter - uti patet - fons est doloris. Hoc agere posset

solum Deus: tantum Deus, qui Ipsemet in historiam ingreditur, homo fit et in

ea patitur. Nos novimus hunc Deum exsistere, et ideo hanc potestatem quae

« tollit peccatum mundi » (Io 1, 29) in mundo adesse. Per fidem in exsisten-

tiam huius potestatis ingressa est spes in historiam sanationis mundi. At illa

certo spes est et non expletio; spes quae nobis animum facit ut nos ex parte

boni ponamus, etiam ubi res inanis videtur, in conscientia quod secundum

historiae exteriorem processum, culpae potestas etiam futuro in tempore

quaedam terribilis manet praesentia.

37. Ad nostrum argumentum redeamus. Studium est in nobis dolores

arcendi eisque adversandi, non vero de mundo eos auferendi. Etenim ubi

homines, dolores vitare cupientes, ab omnibus quae dolores resipere possent

se subtrahere contendunt, ubi labori ac dolori veritatis, amoris et boni par-

cere cupiunt, in vitam vacuam prolabuntur, in qua forsitan nihil est doloris,