Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale1022

hac in parabola de postrema sorte post Iudicium universale haud loqui, qui

vero opinationem quandam refert, quae etiam apud veterem Iudaicam doc-

trinam reperitur, quae quandam condicionem mediam inter mortem ac re-

surrectionem memorat, in qua ultimum iudicium adhuc deest.

45. Haec mediae condicionis vetus-Iudaica opinio illud secum fert: non

detinentur dumtaxat animae in quadam temporaria custodia, sed poenam

iam luunt, sicut divitis epulonis parabola ostendit, aut contra temporariae

cuiusdam beatitudinis formis iam fruuntur. Atque tandem non desunt qui

opinentur hoc in statu purgationes et sanationes etiam dari, quae ad Deum

communicandum animam paratam efficiunt. Primigenia Ecclesia has cogita-

tiones sumpsit, ex quibus exinde in occidentali Ecclesia paulatim purgatorii

doctrina est orta. Haud hic necesse habemus ut historicas huius progressionis

semitas, implicatas quidem, perpendamus; interrogemus solummodo quid sit

revera istud. Mortuo homine, eius vitae electio consummatur - vita haec

ante Iudicem sistit. Eius electio, quae per vitae cursum fingitur, varias spe-

cies habere potest. Sunt quidam qui veritatis desiderium amorisque alacrita-

tem deleverint. In iis omnia facta sunt mendacia; ii odio vixerunt iique in se

amorem ipsi proculcarunt. Terrificus est hic prospectus, sed quaedam nostrae

historiae personae huius generis species horrendum in modum agnoscere si-

nunt. Talibus in hominibus nihil sanabile invenias et boni dissipatio irrepa-

rabilis: id ipsum inferni 37 verbo significatur. At contra integerrimae personae

esse possunt, quae se a Deo penitus pervadi sunt passae, quapropter omnino

proximo praesto sunt. De hominibus nempe agitur, qui a Deo communicato

toti prorsus diriguntur, quorum ad Deum accessio illud solummodo complet

quod ii iam sunt.38

46. Attamen prout experti sumus, neuter consuetus est casus humanae

exsistentiae. Plerisque in hominibus - sic opinari possumus - in ima eorum

essentia ad veritatem, ad amorem, ad Deum postremus et interior aditus

manet. In iis tamen, quae in vita cotidie eliguntur, novis usque cum malo

implicationibus ipsa operitur - multae sordes puritatem tegunt, cuius tamen

sitis manet atque nihilo secius semper denuo ex omni ignobilitate emergit et

in anima inest. Quid talibus hominibus, cum ante Iudicem sunt, accidit?

37 Cfr Catechismus Catholicae Ecclesiae, nn. 1033-1037. 38 Cfr ibid., nn. 1023-1029.