Congregatio de Causis Sanctorum 613

Die 7 mensis Septembris anno 1912 Pirani in Histria, quo tempore oppi-

dum hoc pertinebat ad circumscriptionem dioecesis Tergestinae et in prae-

sens ad dicionem Iustinopolis, Servus Dei primum lumen vidit, secundogeni-

tus inter filios ex familia paupere, ampla numero penitusque christiana.

A primaeva inde aetate Franciscus Ioannes mitem ostendit indolem; obse-

quentem insuper se praebuit, apertum ad spirituales valores, humano sensu

praeditum erga egenos. Postquam ad ecclesiale ministerium vocari persensit,

seminarium ingressus est et institutionis curriculo se dedit, quo expleto, sacro

presbyteratus ordine est insignitus, die videlicet 27 mensis Decembris anno 1936.

Apostolica prima exercuit opera in paroeciis locorum Pirani et Civitatis

Novae, condicionibus loci non obsistentibus, ubi peculiariter studiosum ap-

paruit erga iuvenes, qui in Domini Francisci familiaritatem venientes, con-

gregari et colloqui de rebus catecheticis, ac maxime sua sincera benignitate et

sollicitudine attrahi poterant.

Amicitiae vinculum fovens cum coetibus diversae stirpis suos intra fines

degentibus, Servus Dei nullum personarum discrimen afferebat; modus enim

sese gerendi erga omnes tantummodo fide et prompta sedulitate ducebatur.

Vehementer incitatus et valido orationis spiritu suffultus, Dominus Bonifacio

pastoralem actuositatem ita explicavit ut tam religiosae institutioni recen-

tium generationum quam servitio pauperum et infirmorum praecipuum tri-

bueret locum.

Cursus tamen eius consuetae vitae cotidianae eventibus alterius mundani

belli afflictatus est et sequenti regiminis Communistarum instauratione in

Venetia Iulia. Dum psychologica et physica saevitia magis in dies grassaba-

tur, aperte prodiit spiritus oboedientiae Servi Dei nec non fortitudo qua

impulsus est ad suam sedem constanti fidelique deditione servandam, pro-

priam vitam in misericordes Domini manus commendans.

Sub vesperum diei 11 mensis Septembris anno 1946, cum in Villam Gar-

dossi rediret, ubi a die 1 mensis Iulii anno 1939 morabatur, a quibusdam

hominibus comprehensus est qui deportarunt eum quadam raeda vectum; et

ab illo temporis puncto confusa sunt eius vestigia; statim tamen persuasio

diffusa est, nempe quod necatus esset. Quidam insuper tenebant corpus eius

quandam in foveam eiectum esse.

Maior pars incolarum Villae Gardossi et sacerdotum, et primus inter om-

nes ipse Episcopus dioecesanus, fleverunt funestum decessum Domini Fran-

cisci Ioannis; idcirco luctuosam eius mortem, quam subiit ipse aetatis annos

tantummodo agens quattuor et triginta, verum duxerunt martyrium. Haec

fama martyrii in dies increbruit, licet primis annis, ratione habita de perse-