ACTA BENEDICTI PP. XVI

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale570

 Acta Benedicti Pp. XVI 571

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale572

 Acta Benedicti Pp. XVI 573

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale574

 Acta Benedicti Pp. XVI 575

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale576

 Acta Benedicti Pp. XVI 577

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale578

 Acta Benedicti Pp. XVI 579

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale580

 Acta Benedicti Pp. XVI 581

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale582

 Acta Benedicti Pp. XVI 583

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale584

 Acta Benedicti Pp. XVI 585

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale586

 Acta Benedicti Pp. XVI 587

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale588

 Acta Benedicti Pp. XVI 589

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale590

 Acta Benedicti Pp. XVI 591

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale592

 Acta Benedicti Pp. XVI 593

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale594

 Acta Benedicti Pp. XVI 595

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale596

 Acta Benedicti Pp. XVI 597

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale598

 Acta Benedicti Pp. XVI 599

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale600

 Acta Benedicti Pp. XVI 601

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale602

 Acta Benedicti Pp. XVI 603

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale604

 Congregatio de Causis Sanctorum 605

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale606

 Congregatio de Causis Sanctorum 607

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale608

 Congregatio de Causis Sanctorum 609

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale610

 Congregatio de Causis Sanctorum 611

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale612

 Congregatio de Causis Sanctorum 613

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale614

 Congregatio de Causis Sanctorum 615

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale616

 Congregatio de Causis Sanctorum 617

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale618

 Congregatio de Causis Sanctorum 619

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale620

 Congregatio de Causis Sanctorum 621

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale622

 Congregatio de Causis Sanctorum 623

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale624

 Postquam « bonum certamen certavit et cursum consummavit » (cfr 2 Tim

 PORTALEGREN. IN BRASILIA

 Congregatio de Causis Sanctorum 627

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale628

 Congregatio de Causis Sanctorum 629

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale630

 Congregatio de Causis Sanctorum 631

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale632

 Congregatio de Causis Sanctorum 633

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale634

 Congregatio de Causis Sanctorum 635

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale636

 Congregatio pro Episcopis 637

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale638

 Diarium Romanae Curiae 639

 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale640

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale572

atteggiamento di amorosa sottomissione alla sua volontà. Con umile ma vera

analogia, anche il sacerdote deve anelare a questa identificazione. Non si

tratta certo di dimenticare che l'efficacia sostanziale del ministero resta in-

dipendente dalla santità del ministro; ma non si può neppure trascurare la

straordinaria fruttuosità generata dall'incontro tra la santità oggettiva del

ministero e quella soggettiva del ministro. Il Curato d'Ars iniziò subito que-

st'umile e paziente lavoro di armonizzazione tra la sua vita di ministro e la

santità del ministero a lui affidato, decidendo di « abitare » perfino material-

mente nella sua chiesa parrocchiale: « Appena arrivato egli scelse la chiesa a

sua dimora... Entrava in chiesa prima dell'aurora e non ne usciva che dopo

l'Angelus della sera. Là si doveva cercarlo quando si aveva bisogno di lui », si

legge nella prima biografia.8

L'esagerazione devota del pio agiografo non deve farci trascurare il fatto

che il Santo Curato seppe anche « abitare » attivamente in tutto il territorio

della sua parrocchia: visitava sistematicamente gli ammalati e le famiglie;

organizzava missioni popolari e feste patronali; raccoglieva ed amministrava

denaro per le sue opere caritative e missionarie; abbelliva la sua chiesa e la

dotava di arredi sacri; si occupava delle orfanelle della « Providence » (un

istituto da lui fondato) e delle loro educatrici; si interessava dell'istruzione

dei bambini; fondava confraternite e chiamava i laici a collaborare con lui.

Il suo esempio mi induce a evidenziare gli spazi di collaborazione che è

doveroso estendere sempre più ai fedeli laici, coi quali i presbiteri formano

l'unico popolo sacerdotale9 e in mezzo ai quali, in virtù del sacerdozio mini-

steriale, si trovano « per condurre tutti all'unità della carità, "amandosi l'un

l'altro con la carità fraterna, prevenendosi a vicenda nella deferenza" Rm 12,

10 ».10 È da ricordare, in questo contesto, il caloroso invito con il quale il

Concilio Vaticano ii incoraggia i presbiteri a « riconoscere e promuovere sin-

ceramente la dignità dei laici, nonché il loro ruolo specifico nell'ambito della

missione della Chiesa... Siano pronti ad ascoltare il parere dei laici, conside-

rando con interesse fraterno le loro aspirazioni e giovandosi della loro

esperienza e competenza nei diversi campi dell'attività umana, in modo da

poter insieme a loro riconoscere i segni dei tempi ».11

Ai suoi parrocchiani il Santo Curato insegnava soprattutto con la testi-

monianza della vita. Dal suo esempio i fedeli imparavano a pregare, sostando

8 Monnin A., Il Curato d'Ars. Vita di Gian-Battista-Maria Vianney, vol. I, ed. Marietti,

Torino 1870, p. 122. 9 Cfr. Lumen gentium, 10.

10 Presbyterorum ordinis, 9. 11 Ibid.