Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale570
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale572
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale574
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale576
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale578
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale580
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale582
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale584
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale586
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale588
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale590
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale592
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale594
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale596
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale598
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale600
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale602
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale604
Congregatio de Causis Sanctorum 605
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale606
Congregatio de Causis Sanctorum 607
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale608
Congregatio de Causis Sanctorum 609
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale610
Congregatio de Causis Sanctorum 611
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale612
Congregatio de Causis Sanctorum 613
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale614
Congregatio de Causis Sanctorum 615
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale616
Congregatio de Causis Sanctorum 617
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale618
Congregatio de Causis Sanctorum 619
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale620
Congregatio de Causis Sanctorum 621
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale622
Congregatio de Causis Sanctorum 623
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale624
Postquam « bonum certamen certavit et cursum consummavit » (cfr 2 Tim
Congregatio de Causis Sanctorum 627
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale628
Congregatio de Causis Sanctorum 629
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale630
Congregatio de Causis Sanctorum 631
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale632
Congregatio de Causis Sanctorum 633
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale634
Congregatio de Causis Sanctorum 635
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale636
Congregatio de Causis Sanctorum 615
ULYSSIPONEN.
Canonizationis Beati Nonii Álvares Pereira, laici professi ex Ordine B.M.V. de
Monte Carmelo (1360-1431)
DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS
« Cantate Domino canticum novum; laus eius in ecclesia sanctorum. Lau-
dent nomen eius in choro, in tympano et cithara psallant ei, quia beneplacitum
est Domino in populo suo, et honorabit mansuetos in salute » (Ps 149, 1. 3-4).
Mira cum singularitate hic antiqui psalmistae cantus exsultationis vitae
operibusque Beati Nonii a Sancta Maria personat, cuius indoles Lusitaniae
historiam Mediae Aetatis eminenter informat eiusdemque, inter alia praecel-
lentia exempla, genuina atque intimissima anima habetur.
Nonius Álvares Pereira, filius naturalis Alvari Gonçalves Pereira et nobi-
lis matronae Irenis Gonçalves de Carvalhal, die 24 mensis Iunii anno 1360,
fortasse Bonohorto, natus est, quem ortum insequenti anno Petrus I rex
legitimavit. Armis innutritus, uti mos nobilitatis filius temporis erat, iam
adulescentiae tempore eques nominatus est et tamquam puer regius aulae
adfuit, ubi institutionem castrensem perfecit. Dum decimum septimum suae
aetatis annum agebat, patre urgente, viduam Eleonoram de Alvim uxorem
duxit, quae ei tres filios dedit, ex quibus Beatrix, quae sola viva restitit,
Alfonso, Bragantiae duci I et Ioannis I regis filio, nupsit.
Bello inter Lusitaniam et Castellam flagrante, adeo habuit Nonius virtu-
tis suae exhibendae occasiones, ut gesta eius epica celeberrimus poeta Aloi-
sius Vaz de Camões in illis « Lusiadas » celebraret. Animum suum admodum in
angustiis regni ostendit, quae anno 1383 mortem Ferdinandi I regis secuta
sunt, cum Lusitana hereditariae successionis causa regno Castellae admisci
periclitata est: illis enim in adiunctis strenue Nonius libertatem nationis
defendit et, insequenti anno, ipsius regis Castellae asseclas in proelio Atoleiri
decertato adeo superavit, ut Magister de Avis, dein rex Lusitaniae proclama-
tus, comitem stabulae eum eligeret, quapropter summus dux exercitus factus
est. Posterioribus in bellicis negotiis iuvenis comes non modo omnino Castel-
lanos devicit, sed etiam in hostes erupit magnas in ipsa adversa acie adipis-
cens victorias.
Etsi vero magna fuit Beati militaris virtus, maior tamen fides et spiritus
orationis. Peculiarem enim coluit pietatem eucharisticam, quam, licet tan-
tum sollemnioribus in festivitatibus communicare posset, cotidiana Sanctae