APPENDIX. II. i97

S. C. S. Officii 15 Dec. 1769. Vic. Ap. Sutchuen.

De cibis parandis pro idolis a muliere christiana

Pagani, d et io die mensis cuiusque, in fine et initio anni sinici,

in anniversariis defunctorum, aliquando semel aut ter in anno, offe-

runt, directe vel indirecte, sacrificia aut idolis aut defunctis: mulieres

autem christianae uxores eorum, quarum officium est culinae gerendae,

iubentur, ut cibos ad hoc necessarios praeparent. Istae vero mulieres

metu ictuum, maledictorum et iniuriarum obediunt... In responsione

S. C. ad Vicarium Ap. Provinciae Ghen-si consulentem, legi tolerari

posse in istis mulierculis praeparare cibos ad comestionem familiae de-

stinatos, cum protestatione se agere pro comestione familiae, non autem

pro idolo ; S. autem C. nihil decrevit circa cibos qui primario et di-

recte ad idolum diriguntur. Occurrit mihi aliquando talis mulier con-

fitenda; a me vero prius interrogata circa dictos modo cibos, respondit

se non posse quin indifferenter praeparet, cum esset domi sola et unica

mulier, cuius maritus gentilis esset superstitiosus valde et iracundus.

Advertens igitur ego huius mulieris debilitatem, absque confessione

cito remisi illam flentem amare, eo quod in tanta ex utraque parte

pressura esset constituta. Quaeritur ergo an istae mulieres, tantis op-

pressae angustiis, possent se salvare a superstitione quocumque modo

solvitur in eam causam esse erogandum. Itaque minime laudandum

illum Vicarium Apostolicum provinciae Fokien, qui olim respondit chri-

stianos posse conferre, non quidem ratione superstitionis, sed potius

ratione iuris quod habet praetor exigendi tributa ; neque antiquorum

missionariorum sententiam sectandam, qui pei mittebant christianis con-

ferre modicam summam, ea tamen conditione ut non inscriberentur

nomina eorum in catalogo conferendum, et fieret insuper protestatio

a christianis, se nimirum non conferre pro superstitiosis, sed, potius

conferre quasi munus exactoribus, ut possint inter se convivan. In

utroque enim casu, quidquid solvitur, pro susperstitiosis solvitur; haec

causa proponitur in praetoris diplomate; ad eumdem finem, suique

etiam ratione muneris exigunt imperatam pecuniam viri illi qui a com-

munitate sunt praepositi superstitiosis. Qualiscumque igitur esset sol-

vendis animus, quaecumque etiam oris protestatio, si quis praetori, si

viris illis pecuniam penderet, iam facto demonstraret se aliquo modo

superstitiosis cooperari, quod christianis nefas est summum scelus, nec

etiam pro vitae incolumitate perpetrandomi.