APPENDIX 11. 199

S. C. S. Officii 21 Febr. 1850. - Vic. Ap. Siam Orient.

De consuetudine alendi nonnulla animalia, quae dubitatur superstitiosa

Iam a pluribus annis rex Siam, praeter animalia quae sunt in horto

regio, alit varia animalia, elephantes, equos, boves, oves et capras, an-

seres, porcos, anales, gallinas e t c . , vel in stabulis, vel in septis intra

hortos; aluntur expensis regiis, et per servos numerosos.Quoties moritur

aliquod animal, illud statim deferre debent ad Rong viset (culinas re-

gias), ubi coquitur et partim comeditur a famulis, operariis et ancillis

palatii, partim mittitur ad Rong than (domum eleemosynae) pro alendis

pauperibus. Quidam etiam dicunt opimam partem offerri talapuinis.

Porro, si rex exigat a ducibus christianis quaedam animalia ad

alendum in septis vel stabulis suis, protestando quod non intendit Kum,

id est superstitionem, neque laxabit illa intra fines fanorum, sed man-

dabit alere illa ob solum beneplacitum suum, duces christiani possuntne,

tuta conscientia, illa animalia regi offerre?

Ratio dubitandi est quia, ex una parte, quamvis rex utatur quidem

his animalibus ad alendos servos et ancillas, operarios et pauperes, sup-

ponitur tamen in animo regis quaedam intentio superstitiosa, v. g.,

2. Apud quosdam christianos, et praecipue neophytos, observatur

etiam consuetudo radendi pueros, et puellas, servando ipsi cirrum in

vertice, quem suo tempore radunt, sed modo sequenti : mane cum co-

mitatu adducunt ad ecclesiam puerum vel puellam, pro quo vel pro

qua parentes petierunt Missam; qua finita, sacerdos benedicit ipsi se-

cundum formulam Ritualis Romani, et postquam ad domum reduces

fuerint dignior inter notos et amicos cirrum, sine ulla caeremonia, radii;

deinde parato vacant convivio, parentesque colligunt pecuniam quam

ipsi conviviis in simili circumstantia expenderant. Vicarii Ap. praede-

cessores mei illud permiserunt, sed cum quadam repugnantia, et quia

inter confratres snnt quidam, qui illam caeremoniam reprobare videntur

propter quamdam similitudinem cum illa quam exercent pagani, ideo

consulendum esse duximus, et si, ut puto, tolerari possit tuta con-

scientia, illam christianis permissam esse declarabimus.

R. Ad 1. Detur decretum Cong. Part. de Prop. Fide mensis Mar-

tii 1817, hoc es t : Non licere adesse tonsioni capillorum; et quoad ele- emosynam et mensam, non licere, si haec habeantur ut partes religiosae caeremoniae ; si autem habeantur pro laetitia familiae, licere.

Ad 2. Monendos ut se abstineant.