PARISIEN. 351

tum educitur, quo fortius desiderari non potest. Aemilius ait : « pendant les 8 jours j'ai partagé le lit conjugal et demandé tous les soirs F accomplissement du devoir conjugal». Rachel affirmât dicens : « nous avons partagé le même lit ». Atqui condormitio, iuris praesumptionem de secuta copula reducit. Cosci lib. 1, XVI, n. 45, 46. Revera subiungit Zachias, cum copula carnalis non possit vere probari, sed tantum per coniecturas et praesumptiones- probatur ex visu, ex risu, ex colloquio, ex loco constituto, ex admis- sione in domum de nocte... sed his omnibus cum longe maior ea sit, quae ex concubitu in uno eodemque lecto praesumitur, imo haec ad actum proximum pertineat.... non coniectura fortasse, neque praesumptio, sed plena probatio copulae esse possit. Et favet Rota Rom. Nullitatis 19 Ian. 1646. Patet quod neganti debeat incumbere onus probandi: lib. IV. tit. 11. q. II, n. 13.

Ut mihi videtur ex condormitione plena probatio desu- mitur. Antequam Tridentina Synodus impedimentum clan- destinitatis induceret, a condormitione praesumptio iuris et de iure desumebatur regulariter, exclusa quavis probatione contraria, ex cap. 30 de sponsal., et 6 de condit, appositis. Tanta erat, et tam violenta probandi vis in facto condor- mi tionis, quod nulla poterat tergiversatione celari. Validi s- simum itaque exhibet argumentum, quod in foro externo admittendum esset, et recta ratio dictat, et ius canonicum sancit ; ceu constat ex cap. Litteris 23 de Praesumpt. in quo Alexander III praesumptioni huic inhaerens, divortium fieri mandat.

Praesumptio tamen, cum veritati cedere debeat, viden- dum nunc est, an in facti specie, argumenta certa occurrant, quae dissipent hanc praesumptionem. Et quidem non elidi- tur sane inanibus argumentis, aut verbis ore prolatis, sed facto.

Quis enim facile credet utrique asserenti etiam cum iu- ramento, nullimode convenisse, condormitione admissa, ma- xime si in assignanda inconsummationis causa dissideant?