450 APPENDIX IV.

quodam parocho Nicolao Giorga, cuius opinionem ipse Archiepiscopus

reprobavit ; nec non votum P. Bianchi Ordinis Min. Observ. Consultoris

•S. Officii super discussione eorumdem dubiorum efformatum. SSmus

D. N. PP. praedictus, antequam DD. Consultores ab aula discederent,

cum assueta sua amplissima eruditione ac profunda doctrina, in casu

proposito docuit, Romanam Sedem, statutis a se legibus atque consue-

tudinibus ita inhaerere, ut ab illis numquam abduci patiatur, nec a con-

traria quidem aliquorum doctorum opinione. Quamobrem, etiamsi theo-

logorum plerique tueantur matrimonium ratum non consummatum esse

de iure divino indissolubile, quia tamen canonicae leges et ecclesiastica

consuetudo stant in oppositum, propterea Rom. Pontifex in quibusdam

casibus ita devenire potest ad matrimonii rati non consummati disso-

lutionem, ut si quis theologorum assereret, non convenire Romano Pon-

tifici hanc potestatem, redargui utique de audacia mereretur.

Ad negocium deinde communicationis in divinis cum excommuni-

catis descendens, docuit Romanam Sedem hunc perpetuo morem ser-

vasse, ut nimirum, praeter publicos clericorum percussores, non alios

iudicaret vitandos, quam quos tales, idest excommunicatos, post legi-

timum iudicium sententia publica declarasset. Hinc SSmus sermonem

instituit de celebri interdicto Siciliae, quo vigente non deerant in Urbe

qui contenderent et instarent, ut nonnulli violatores interdicti decla-

rarentur excommunicati. Pro hac declaratione instabant quidam, et ur-

gebat etiam pro eadem re R. P. D. Tedeschi. Verum Romana ista Sedes

tunc solum ad id devenit, quando ex actis legitime super hoc negotio

confectis, vere constitit quinam fuissent interdicti violatores... .

Addidit praeterea communicationem in divinis cum haereticis non

posse, nec debere tam facile ac tam generaliter pronunciari in omni

penitus circumstantia de iure vetitam : idque constare docuit in matri-

moniis catholicum inter ac haereticum initis; idipsum demonstrari

potuisse per pontificias illas Constitutiones, per quas haeretici ad Tri-

dentinum Concilium, data incolumitatis fideiussione, invitati fuere. Ac

demum animadversione dignum esse, quod sacerdotibus catholicis man-

datur, ut a divinis non cessent si haeretici etiam notorii ad ecclesias se

conferant ; ex quibus passiva in divinis communicatio permissa dignosci-

tur contra sententiam Tagnani, qui in hoc erravit.

Quod pertinet ad Const. Martini V. Ad evitanda dixit non obstare

quod in actis Concilii Constantientis non reperiatur : neque enim ne-

gare possumus Martinum V. rogatum fuisse, ut saltem ad quinquen-

nium eam condere t : et quod ipse Pontifex eam promulgare voluit

absque ulla prorsus limitatione temporis. Addidit praefatam Constitu-