APPENDIX V. 579

dicis doctrina ac pastorali unctione refertis, qua exhortationibus, nun-

quam destitit ab huiusmodi societatibus Christi oves avertere, atque

sectas extremum exitium Ecclesiae minitantes, suprema auctoritate da-

mnare, inflictis insuper gravissimis poenis, ac in primis maiori excom-

municatione reservala, ipso facto absque alia declaratione incurrenda,

a qua (1) nemo per quemquam, nisi Romanum Pontificem, praeterquam

in articulo mortis constitutus, absolutionis beneficium valeat obtinere.

Quae cum ita sint, nemini dubium esse potest quin transgressores

in hanc gravissimam poenam inciderint. Qui enim post habitam harum

constitutionum notitiam, vel proscriptis societatibus nomen dare prae-

sumunt, vel ab iis omnino recedere detrectant, hi profecto in re gra-

vissima Ecclesiam non audiunt, eiusque auctoritatem contemnunt; me-

rito igitur plectuntur, cum^, supremi Pastoris Christi iudicio, tamquam

ethnici censeri debeant. Praeclare S. Cyprianus gravissimam hanc poe-

nam spiritalem gladium appellat (2) quo superbi et contumaces necantur.

Quo etiam fit ut nedum bonorum spiritualium communione, sed, si con-

tumaces ac obstinati decesserint, etiam ecclesiastica sepultura priventur.

Verum cum Christi Ecclesia divini fundatoris spiritu instructa nihil

magis exoptet, quam ut devii, deposita contumacia, tandem aliquando

ad ipsius sinum redeant, ideo, quemadmodum etiam in articulo mortis

possunt per contritionem in Dei gratiam redire, ac internam cum mem-

bris mysticis corporis Christi communicationem adipisci, ita, si clara

dederint resipiscentiae signa (quae passim a doctoribus enumerantur) ( 3 )

possunt etiam, post mortem ab ecclesiastica censura absolvi, ac subinde

(si casus excipiantur a iure praescripti) ( 4 ) etiam ecclesiastica sepultura

donari, id luculenter declarat Innocentius III cap. A Nobis est saepe

quaesitum de sent. excom. ubi statuit insuper quo ritu sint absolvendi,

qui obtenta, prout creditur, gratia apud Deum per contritionem, per

externa resipiscentiae signa excommunicationis vinculo exsolvuntur.

Haec autem locum etiam sibi vindicant, si quando defuncti corpus in

aulam massonum (vulgo Logiaboge) delatum fuerit. Etenim, si extrema

defuncti voluntate id accidit, procul dubio ecclesiastica sepultura carere

debet, cum, ut praefertur, obduratus obierit. Si vero perversa aliorum

opera contra defuncti votum, quippe qui cum veris resipiscentiae signis

decessit, neque absolutionis beneficio privari debet, nec ecclesiastica

(1) Ita Clemens XII. Bulla In eminenti; Benedictus XIV. Providas; Pius VII. Ecclesiam; Leo XII . Quo graviora ; Pius IX. Encycl. Qui pluribus.

(2) S. Cyprianus Epist. 62.

(5) Fagnanus tit. 28 De sepultura n. 1 2 , 1 3 - Ferraris V. Excomm.. (4) Cap. Ad audientiam tit. De torneamentis. Bened. XIV. De Syn. lib.13 c.18 n.10.