45

καταβλάπτηται. Τὸ δὲ ἑξῆς ὑμεῖς εἴσεσθε. 153.Τ ΒΟΣΠΟΡΙΩΙ 153.1 ∆ὶς ἤδη τοῦτο ἐπτέρνισμαι παρ' ὑμῶν καὶ ἠπάτημαι (οἶδας ὃ λέγω)· καὶ εἰ μὲν δικαίως, ὀσφρανθείη Κύριος παρ' ὑμῶν ὀσμὴν εὐωδίας· εἰ δὲ ἀδίκως, συγγνοίη Κύριος. 153.2 Οὕτω γὰρ ἐμὲ περὶ ὑμῶν λέγειν εὔλογον, ἐπειδὴ φέρειν καὶ ἀδικούμενοι προστετάγμεθα. Πλὴν ὥσπερ ὑμεῖς κύριοι τῆς ὑμετέρας γνώμης, οὕτω κἀγὼ τῆς ἐμῆς. Οὐκέτι βαρὺς ὑμῖν ἔσται Γρηγόριος ὁ βαρύς. Ἀναχωρήσω πρὸς Θεὸν τὸν μόνον καθαρόν τε καὶ ἄδολον. Εἰς ἐμαυτὸν συσταλήσομαι. 153.3 Ταῦτα ἐμαυτῷ νενομοθέτηκα· δὶς γὰρ πρὸς τὸν αὐτὸν λίθον πταίειν τοῖς ἀνοήτοις μόνοις ἡ παροιμία δίδωσιν. 154.Τ ΟΛΥΜΠΙΩΙ 154.1 Ἡμῖν ἄρχων σὺ καὶ μετὰ τὴν ἀρχὴν (κρίνομεν γὰρ ἑτέρως ἢ ὡς οἱ πολλοὶ τὰ πράγματα), ὅτι πᾶσαν ἀρχικὴν ἀρετὴν ἐν σεαυτῷ συλλαβὼν ἔχεις. Πολλοὶ μὲν γὰρ τῶν ὑψιθρόνων ἐμοὶ κάτω, ὅσους ἡ χεὶρ ποιεῖ ταπεινοὺς καὶ δούλους τῶν ἀρχομένων· πολλοὶ δὲ ὑψηλοὶ καὶ μετέωροι, κἂν ἑστήκασι κάτω, ὅσους ἄνω τίθησιν ἀρετὴ καὶ ποιεῖ μειζόνων ἀρχῶν ἀξίους. 154.2 Ἀλλὰ τί τούτων ἐμοί; Οὐκέτι μεθ' ἡμῶν ὁ μέγας Ὀλύμπιος οὐδὲ φέρει τοὺς ἡμετέρους οἴακας· οἰχόμεθα, προδεδόμεθα, γεγόναμεν αὖθις δευτέρα Καππαδοκία, πρώτη παρὰ σοῦ γεγονότες. 154.3 Καὶ τὰ μὲν τῶν ἄλλων τί χρὴ λέγειν; Ἀλλὰ τίς γηροκομήσει τὸν σὸν Γρηγόριον καὶ φαρμακεύσει τὴν ἀσθένειαν ταῖς τιμαῖς καὶ θήσει τιμιώτερον τὸν παρὰ σοῦ πολλοῖς προξενοῦντα φιλάνθρωπον; 154.4 Νῦν μὲν οὖν ἀπίοιτε τὴν ὑμετέραν ὁδὸν σὺν ὁδηγίᾳ καὶ πομπῇ κρείττονι, πολλὰ μὲν δάκρυα καταλιπόντες ἡμῖν, πολὺν δὲ πλοῦτον ἐπικομιζόμενοι παρ' ὑμῶν καὶ οἷον οὐ πολλοὶ τῶν ἀρχόν των, τὴν εὐδοξίαν καὶ τὸ ἀνάγραπτοι τυγχάνειν ἐν ταῖς ἁπάντων ψυχαῖς, στήλαις οὐκ ἐυκινήτοις. 154.5 Εἰ δὲ πάλιν ἡμῖν ἐπισταίητε μετὰ μείζονος καὶ λαμπροτέρας τῆς ἀρχῆς (τοῦτο γὰρ ὁ πόθος ἡμῖν μαντεύεται), τελεώτερα τῷ Θεῷ τὰ χαριστήρια πάντως ἀνοίσομεν. 155.Τ ΑΣΤΕΡΙΩΙ 155.1 Τί τοῦτο πάσχομεν; οἴχεσθε καταλιπόντες ἡμᾶς, καὶ ἡμεῖς ἀρρωστοῦμεν, οὐδὲ τοσοῦτον παρὰ τοῦ φθόνου συγχωρηθέντες, ὅσον ἐφ' ὑμῖν τὰ προπεμπτήρια φθέγ ξασθαι. Ὢ τῆς ζημίας καὶ τῆς ἐπηρείας. 155.2 Κινδυνεύω τι καὶ τολμηρὸν εἰπεῖν· τί λαβεῖν ἔδει τὸ ἀγαθόν, εἰ μὴ παραμένειν ἔμελλεν; Οὐ γὰρ τοσοῦτον εὐφραίνει παρὸν τῶν τερπνῶν οὐδὲ ἕν, ὅσον ἀνιᾷ χωριζόμενον. 155.3 Τετι μήμεθα παρ' ὑμῶν, δεδοξάσμεθα, τῆς ἀρχῆς ἀπηλαύσαμεν, τῆς φιλανθρωπίας ἐνεφορήθημεν. Οὔτε γὰρ ἐπιλελήσμεθα τούτων, οὔτε ἐπιλησόμεθα· πρότερον ἡμῶν αὐτῶν ἢ ὑμῶν. 155.4 Τί δὲ παρ' ἡμῶν ἀντὶ τούτων ὑμῖν; Τί δ' ἄλλο γε, ἢ ὧν ἔχομεν τὸ κάλλιστον; ἔχομεν δὲ τὰς εὐχάς, αἷς σώζοισθε καὶ εὐδοκιμοίητε. Καὶ πάλιν ἡμῖν ὀφθείητε, ἂν ἄρα τοσαύτης τύχωμεν τοῦ ζῆν προθεσμίας. 156.Τ ΤΩΙ ΑΥΤΩΙ 156.1 Μέγας ἐν ἀνθρώποις ὁ Ἡρακλῆς, ὡς ὁ λόγος (ἵνα σε λόγιον ὄντα καί τινος ἀναμνήσω τῶν σῶν)· ἀλλ' οὐκ ἂν τοσοῦτος ἦν, εἰ μὴ τὸν Ἰόλαον εἶχε συναγωνιζόμενον, καὶ κατὰ τῆς Ὕδρας μάλιστα, τοῦ πικροῦ τούτου καὶ πολυκεφάλου θηρίου, ἧς ὃ μὲν ἐξέτεμνε τὰς κεφαλάς, ὃ δὲ ἐπέκαιεν, ὥσπερ τὰς τῆς κακίας ὑμεῖς. 156.2 Πολλοὺς παρήλαυνον οἱ Ἀκτορίωνες ἅρμασιν, ὡς Ὁμήρῳ δοκεῖ· δίδυμοι γὰρ ἦσαν καὶ τὰ σώματα καὶ τὴν τέχνην, ὃ μὲν τὰς ἡνίας, ὃ δὲ τὴν μάστιγα μεριζόμενοι καὶ τὸ νικᾶν ἀλλήλοις συνερανίζοντες. 156.3 Πολλοὺς διασῴζει κυβερ νήτης πλωτῆρας, ἀλλ' οὐκ ἂν ὁμοίως διέσῳζε μὴ καλῷ πρωρεῖ βοηθούμενος, ὃς καὶ διαθρεῖ τοὺς ἀνέμους καὶ τὰς ὑφάλους προδείκνυσι καὶ γίνεται τῆς νηὸς οἷόν τις ὀφθαλμός. 156.4 Τοιοῦτον ἡμῖν καὶ τὸ ὑμέτερον. Λαμπρὸν γὰρ ὄντα τὸν ἄρχοντα καὶ παρ' ἑαυτοῦ, λαμπρότερον αὐτὸς ἐργάζῃ τῇ συνεργίᾳ· ὃν πολλὰ ἐπαινοῦντες τοῦτο θαυμάζομεν μάλιστα ὅτι τοσαύτην τοῖς δημοσίοις εὔνοιαν σῴζοντες χώραν δίδοτε τοῖς φιλικοῖς, οὐ τραχύτητι τρόπου τὸ ἀκριβὲς ἐνδεικνύμενοι, κατὰ τοὺς πολλοὺς τῶν ἀμέτρων, ἡμερότητι δὲ μᾶλλον τὸ τῆς ἀρχῆς αὐστηρὸν τιθασσεύοντες. 157.Τ ΘΕΟ∆ΩΡΩΙ 157.1 Τὰ μὲν πνευματικὰ πέρας ἔχει· οὐκέτι προσθήσω διοχλεῖν ὑμῖν.