60

ζημιῶσαι τῷ κεφαλαίῳ. Ἱερεὺς ἦν ὁ Ἡλί, καὶ τοῖς παισὶν ἀσεβοῦσιν ἐπέπληττε μέν, 20Οὐκ ἀγαθὴ ἡ ἀκοή20, λέγων, 20ὦ τέκνα, ἣν ἐγὼ ἀκούω περὶ ὑμῶν20· ὅτι δὲ μὴ σφοδρῶς ἐπέπληττε, σφοδρῶς ἐνεκλήθη καὶ δίκην ὑπέσχε πατὴρ εὐσεβὴς παίδων παρανομίας. 206.3 Τοῦτο φοβούμενος τὸ ὑπόδειγμα καὶ αὐτός, ἐπὶ ταύτην ἦλθον τὴν παραίνεσιν. Τί ἐστιν ὃ πέπονθας, ἀγνοῶ. 206.4 Τίς ἡ τοσαύτη περὶ σὲ σκοτομήνη; Πῶς αἰσχύνεις μὲν σεαυτοῦ τὸ γένος; αἰσχύνεις δὲ τὴν ἡμετέραν πολιὰν καὶ τὰς ἐλπίδας ἃς εἴχομεν ἐπὶ σοί, ἡνίκα ἐπέστημεν Ναυΐλοις, πᾶν ἀγαθὸν καὶ διαλεχθέντες καὶ πείσαντες, ὡς ᾠόμεθα; 206.5 Πῶς οὐκ ἀκούεις λεγούσης τῆς Γραφῆς· 20Μὴ δῷς γυναιξὶ τὸν σὸν πλοῦτον20 καὶ τὰ σὰ χρήματα 20εἰς ὑστερο βουλίαν20; 206.6 Εὖ γὰρ ἴσθι, μεταμελήσει σοι τούτων μικρὸν ὕστερον, ἡνίκα ἂν 20κατατριβῶσι σάρκες σώμα τός σου20, κατὰ τὸ γεγραμμένον, καὶ δυνηθῇ διασχὼν ὥσπερ ἐκ νέφους ὁ νοῦς πρὸς Θεὸν ἰδεῖν καὶ λογίσασθαι καθαρῶς τὰ συμφέροντα. 206.7 Φύλαξαι τὴν παγίδα, μὴ ἀγρευθῇς σοῖς ὀφθαλμοῖς, καί, εἰ ἠγρεύθης, ἔκνηψον. Μὴ καὶ τὸ θρυλλούμενον βεβαιώσῃς, ὅτι φαρμάκοις τὸν νοῦν ἐκλάπης, ἐπειδὴ δεινὸν εἰς κακῶν ἐπίνοιαν ἡ ἀσέλγεια. 206.8 Ἀλγεινὸν μὲν γὰρ τὸ καὶ οἶκον τοσοῦτον καὶ τοσούτοις πόνοις συνειλεγμένον οὕτως ἐν βραχεῖ διασπεῖραι καὶ καταλῦσαι, καὶ μάλιστα ἐν ἀρχαῖς βίου, ἡνίκα ἢ τὴν καλὴν ἢ τὴν πονηρὰν δόξαν ἕκαστος ἑαυτῷ καταβάλλεται. 206.9 Πολλῷ δὲ δεινότερον τὸ καὶ γυναῖκας παρθένους οὔσας, ἃς καὶ οἱ σοὶ γονεῖς καὶ αὐτός, ὡς ἡμᾶς ἔπειθες, καθιέρωσας τῷ Θεῷ, ταύτας ἱεροσυλεῖν καὶ ἁρπάζειν· καὶ τὰς μὲν ἔχειν ἤδη, τὰς δὲ πτοεῖν ὡς τὰ αὐτὰ πεισο μένας. 206.10 Τὸν οὖν Θεὸν φοβηθείς, ᾧ λατρεύεις, καὶ ἡμᾶς αἰδεσθείς, ἐπίσχες σεαυτὸν τοῦ λοιποῦ πάσης πονηρᾶς προαιρέσεως. Εἰ γὰρ οἷόν τε παρακύψαντά σε γνῶναι τὴν ἀδοξίαν ἣν πάντων ἡμῶν κατέχεας, τάχα ἂν οὐκ ἐδεήθης ἄλλης παραινέσεως, ἀλλ' αὐτὴν τὴν αἰσχύνην σύμβουλον ἐποιήσω τῶν σοὶ πρακτέων. 206.11 Τούτων ἡδίω μὲν εἶχον γράφειν, λυσιτελέστερα δὲ οὐδαμῶς. Καὶ τὰ πλείω παρήσω γράφειν, ἐκεῖνο εἰδὼς ὡς εἰ μή σε ὁ τοῦ Θεοῦ φόβος παιδαγωγήσειε, μικρὸν ἢ οὐδὲν οἱ λόγοι δυνήσονται· ἐπεὶ καὶ σιδήρῳ κηρὸς μὲν εὐκόλως χαράσ σεται, σίδηρος δὲ ἐργωδέστερον, ἀδάμας δὲ οὐδὲ τῷ στερροτάτῳ διὰ σκληρότητα φύσεως. 207.Τ ΙΑΚΩΒΩΙ 207.1 Εἰ μὲν οὕτως εἶχον τοῦ σώματος ὡς ἐξαρκεῖν πρὸς τοὺς πόνους, αὐτὸς ἂν ἀφικόμενος πρὸς ὑμᾶς τόν τε τῆς συντυχίας πόθον ἐπλήρωσα καὶ διελέχθην περὶ ὧν ἐβου λόμην· οὐ γὰρ περὶ μικρῶν ἡμῖν ὁ λόγος. 207.2 Ἐπεὶ δὲ τῇ ἀρρωστίᾳ κατέχομαι, ἀναγκαίως ἦλθον ἐπὶ τὰ γράμματα. Τὴν κοσμιωτάτην θυγατέρα ἡμῶν Σιμπλικίαν, τὴν τοῦ καλοῦ καὶ ἀγαθοῦ Ἀλυπίου ποτὲ γυναῖκα, τοῦ κόσμου πάσης ἡμῶν τῆς πατρίδος, προσάγω τῇ σῇ εὐγενείᾳ, μετὰ τῶν οἰκτρῶν ὀνομάτων χηρείας καὶ ὀρφανίας, τῶν δικαίων παρὰ σοῦ τευξομένην περὶ ὧν σοῦ δεήσεται. 207.3 Καὶ σκόπει τῆς συμφορᾶς τὸ μέγεθος· οὔπω τῶν θρήνων πέπαυται, καὶ ἀγωνιᾷ περὶ τῶν ὀρφανῶν καὶ ὁδοὺς ἐκδημεῖ μακρὰς ἐν οὕτω ἀσθενεῖ τῷ σώματι καὶ ἀπειρίᾳ πραγμάτων, ἡ μηδὲ προκύπτειν τῆς οἰκίας εἰθισμένη. 207.4 Τούτου τί ἐλεεινότερον; μηδὲ θρήνοις γενέσθαι χώραν καὶ τὴν τῆς εὐγενείας αἰδῶ λυθῆναι τῷ πάθει. Ταῦτα οὖν πάντα ἐνθυμηθεὶς καὶ πρός γε τὴν ἡμετέραν παράκλησιν αἰδεσθείς, μὴ ἀναμείνῃς ἄλλον γενέσθαι σοι δικαστὴν τῷ μεγάλῳ καὶ χρηστῷ Ἰακώβῳ· 207.5 μηδὲ εἰς ἀνάγκην αὐτὴν καταστῆσαι μακροτέρας ἀποδημίας σφόδρα θαρροῦσαν τοῖς ἑαυτῆς δικαίοις, ὡς πείθει πολλοὺς καὶ ἡμᾶς· ἀλλὰ ταῖς ἐπιστολαῖς ἐντυχὼν καὶ μετὰ πάσης ὀρθότητος τὰ δίκαια βασανίσας, εὐθυμο τέραν ἡμῖν ἀπόπεμψον, ἐκεῖνο πρὸ πάντων ἐνθυμηθεὶς ὡς ἔστι πολλή σοι παρὰ Θεοῦ δυναστεία, χρήματα, δόξα, μείζονος εὐπραξίας ὁδός. Ταῦτα φύλαξον σεαυτῷ διὰ τῆς παρούσης φιλανθρωπίας, καὶ ὡς τέκνων πατήρ, καὶ τῶν μὲν ἐξαιρεθεὶς κινδύνων, τοῖς δὲ ἐμβεβηκώς, οὕτω διανοή θητι καὶ δεξιὰς σεαυτῷ ποίησον ἐκ τῆς παρούσης ὑποθέ σεως τὰς κατὰ Θεὸν ἐλπίδας. 208.Τ ΤΩΙ ΑΥΤΩΙ 208.1