Acta Congregationum 325

marium propositum in eo fuit ut per sanctitatis viam et ipsa progrederetur

et consorores progredi cogeret. Quod ut fieret, praeter cotidianum rerum

cursum, spiritualitatis ordinavit conventus, secessus, consessus biblicos, in

quibus cultum Eucharistiae ac praesertim huius adorationem uti centrum

rerum omnium provexit.

Anno 1950 Soror Raphaëla Consiliaria nominata est Foederationis Ca-

puccinarum; a quo tamen munere renuntiavit, quia clausuram neglegere

nolebat, quam summum arbitrabatur esse instrumentum ad Deum quaeren-

dum. Hac quoque ducti ratione, ad ipsam referri poterant plurimi religiosi

et laici, qui solidum vitae fundamentum appetebant tempore illo, quo in-

gentes culturales et spirituales mutationes oriebantur, quibus ipsa religiosa

instituta implicabantur.

Serva Dei pauperem ac laetam vitam gessit, vestigia premens Pau-

perculi Assisiensis. Animam suam praecipue cultu erga Eucharistiam,

inexhaustum fontem vitae spiritualis, nutrivit. Coram altaris Sacramento

protracta adoratione quiescebat et cotidiana incommoda pro Dei gloria

animarumque salute incessanter offerebat. Haec assidua spiritualis vita

transmutabatur in constantem amorem erga omnes, maxime erga Sorores

communitatis.

Vitam in oboedientia, paupertate et castitate degit, a voluptuariis ille-

cebris abhorrens, sese magis in dies immergens spirituali itineri quod eius

fidem confirmavit eamque in tribulationibus sustinuit. Omnes accurate et

humiliter excipiebat, suavitatem ostendens et indulgentiam, quas cum ius-

ta et severa firmitudine conciliare consueverat. Corporalibus se tradebat

paenitentiis ac praecipue per pium exercitium Viae Crucis Passioni Domini

interius sociabatur. Sacram Scripturam assidue legebat ac meditabatur, ex

cuius paginis vires hauriebat ad percurrendam virtutum viam et ad perfec-

tionem exquirendam, quas sine intermissione suis Consororibus proponere

voluit. Summa animi aequitate et prudentia effectus discordiae lenire potuit.

Mira ac constans exstitit eius adhaesio et oboedientia Ecclesiae et Summo

Pontifici, ipso quoque tempore quo valor hic censuris et oppugnationibus

obnoxius inveniebatur, et in ambitu quo Dei Serva vixit.

Interdum valetudo eius, quae nullo umquam tempore integra exstitit, ob

asperitatem etiam vitae et continuas paenitentias in peius mutavit. Corporis

cruciatus obtulit ut peccata expiaret et peccatorum ad fidem regressum

moveret. Die 29 mensis Maii anno 1991 piissime in Domino obdormivit.