Sive Bibliotheca Universalis, Integra, Uniformis, Commoda, Oeconomica, Omnium Ss. Patrum, Doctorum Scriptorumque Ecclesiasticorum Qui Ab Aevo Apostoli

 Sive Bibliotheca Universalis, Integra, Uniformis, Commoda, Oeconomica, Omnium Ss. Patrum, Doctorum Scriptorumque Ecclesiasticorum Qui Ab Aevo Apostoli

 Elenchus Rerum Quae In Hoc Volumine Continentur.

 Elenchus Rerum Quae In Hoc Volumine Continentur.

 Sigliorum Explicatio.

 Sigliorum Explicatio.

 Praefatio, In Qua, Post Enumeratas Sancti Cypriani Operum Editiones, De S. Martyris Doctrina Pluribus Disseritur. Auctore D. Prudentio Maran, O. S. B.

 Praefatio, In Qua, Post Enumeratas Sancti Cypriani Operum Editiones, De S. Martyris Doctrina Pluribus Disseritur. Auctore D. Prudentio Maran, O. S. B.

 I.—Cypriani Sententia De Unitate Et Infallibilitate Ecclesiae.

 II.—Refelluntur Qui Episcopos Apud Cyprianum Jure Divino A Presbyteris Distingui Negant.

 III.—Primatus Ecclesiae Romanae A S. Cypriano Semper Agnitus.

 IV.—De Dissensione S. Cypriani Cum S. Stephano.—Nullum Baptisma Probatum Stephano, Nisi Quod Ex Praescripta A Christo Forma Datum Esset.

 V.—S. Cyprianus Sententiam Adversariorum Minus Intellexit.—De Baptismo In Christi Nomine.—Stephani Sententia Orta Ab Apostolis.

 VI.—Quibus Potissimum Rationibus Sese S. Cyprianus Defenderit.—Nec Sacramenta A Malis In Ecclesia Administrata, Nec Traditionem Rejecit.

 VII.—Confirmationem Non Confundit S. Cyprianus Cum Impositione Manuum In Haereticos Redeuntes.—Confirmationem Inter Sacramenta Numerat.

 VIII.—Poenitentiae Sacramentum Ex S. Cypriani Testimoniis Defenditur.—Quam Necessarium Judicaverit, Quam Sancte Administrari Voluerit Ostenditur.—Nonn

 IX.—Utrum In Africa Ante S. Cyprianum Gravissimis Criminibus Negata Fuerit Communio Post Poenitentiam.

 X.—Utrum Nova Sub S. Cypriano Inducta Sit Disciplina, Ac Pristina Severitas In Solos Apostatas Et Desertores Retenta?

 XI.—Utrum S. Cyprianus Lapsis In Decursu Poenitentiae Morientibus Pacem Negaverit, His Tantum Exceptis Qui Libellos A Martyribus Acceperant.

 XII.—Utrum Concilium Carthaginense Poenitentiam Sacrificatis Per Totum Vitae Tempus Imposuerit.

 XIII.—De Christi In Eucharistia Praesentia.

 XIV.—De Communione Sub Utraque Specie.

 XV.—S. Cypriani Sententia De Sacrificio, De Purgatorio Et Invocatione Sanctorum.

 XVI.—De Christi Divinitate, Ejusque Gratia.

 Vita Sancti Cypriani, Cura D. Prudentii Maran O. S. B. Adornata.

 Vita Sancti Cypriani, Cura D. Prudentii Maran O. S. B. Adornata.

 I.—De S. Cypriano Nondum Christiano.—Distinguendus Est A Cypriano Antiocheno.

 II.—De S. Cypriani Conversione.—Catechumenus Bona Sua Distribuit, Seque Voto Continentiae Obstrinxit.—Incertum Quo Anno Et Tempore Baptizatus.

 III.—De Studiis Et Scriptis S. Cypriani A Baptismo Usque Ad Ordinationem.

 IV.—Cyprianus Presbyterium Et Sacerdotium Statim Accipit.—Quo Anno Ordinatus Episcopus.—Res Gestae Et Scriptae In Primordiis Episcopatus.

 V.—De Persecutione Decii Ejusque Initiis, Ac De Magno Lapsorum Et Confessorum Numero.

 VI.—In Quo Positum Eorum Delictum Qui Libellatici Appellati Sunt.

 VII.—Cyprianus Secedit In Persecutione Justissimis De Causis.

 VIII.—De Litteris Cleri Romani Carthaginem Missis, Postquam Cyprianum Secessisse Nuntiatum Est.

 IX.—De Prima Cypriani Romanorum Litteris Responsione.—De Tredecim Litteris Ante Secundam Responsionem Scriptis Et Simul Cum Illa Romam Perlatis, Ex Qu

 X.—Ordo Epistolarum Cypriani Ante Decimam Quintam Ad Romanos Scriptam Ac Primo De Quinta Et Nona.—Referenda Ad Aliud Tempus Trigesima Septima.

 XI.—Quinque S. Cypriani Litterae De Lapsis.—Facinus Presbyterorum Qui Communionem Lapsis Dederant, Non Dissimulavit.—Non Suspensionem Sed Excommunicat

 XII.—De Epistola XV S. Cypriani Et Pluribus Aliis Paulo Post Novo Tumultu Exorto Scriptis.

 XIII.—De Epistola Celerini Ad Lucianum Et Responso Luciani.

 XIV.—Scribit S. Cyprianus Ad Clerum De Ordinatione Saturi Et Optati.—Variae Lapsorum Ad Sanctum Cyprianum Litterae.—Clerus Removet A Communione Sua Ga

 XV.—Persecutio Recrudescit: Pax Futura S. Cypriano Revelatur.—Res Interim Ab Eo Gestae Et Scriptae Anno 250 Exeunte Recensentur.

 XVI.—Vicarios Pro Se Mittit Cyprianus.—Minae Felicissimi.

 XVII.—Schisma Felicissimi Anno 251 Ineunte.—Novatus Unus Ex Quinque Schismaticis Presbyteris.—De Epistola XL Cypriani.

 XVIII.—Redit Cyprianus Persecutione Sopita, Et Cum Collegis Deliberat De Causa Lapsorum Sed Ante Concilium Scribit Librum De Lapsis.

 XIX.—Prudentia Sancti Cypriani In Comprimendo Schismate Novatiani, Et Confirmando Episcopatu S. Cornelii.

 XX.—Quo Tempore Erupit Schisma Novatiani.

 XXI.—Quo Tempore Ordinatus Novatianus.

 XXII.—Ordo Rerum A Sancto Cypriano Gestarum In Causa Cornelii.

 XXIII.—Novi Conatus Novatiani.—Reditus Confessorum Romanorum In Ecclesiam Hortatu Cypriani: Id Ante Concilium Romanum Anni 251 Contigisse Ostenditur.

 XXIV.—De Gestis Et Scriptis S. Cypriani Anno 252, Ante Persecutionem.

 XXV.—Persecutio Revelatur Cypriano.—Hortatur Thibaritanos Ad Certamen.—Lapsis Poenitentibus Pacem Restituit In Concilio, Quod Ab Alio Idibus Maii Habi

 XXVI.—S. Cornelio Gratulatur Confessionis Laudem S. Cyprianus.—Confessores Carthaginenses Cohortatur Per Epist. LXXXI, Quam In Hac Persecutione Script

 XXVII.—Mira Charitas S. Cypriani In Pestis Calamitate.—Religionem Defendit Adversus Demetrianum.—Totius Ecclesiae Carthaginensis Prolixa In Redimendis

 XXVIII.—De Libris Et Epistolis Post Persecutionem Scriptis Sub Valeriano Atque In Primordiis Stephani Papae, Anno 253 Et 254.

 XXIX.—Dissensiones De Baptismo Exortae Anno 253 Exeunte: Ac S. Stephanus Ante Cum Orientalibus Quam Cum Afris Certavit.

 XXX.—Ordo Et Series Rerum In Africa Gestarum Anno 255 Et 256, Usque Ad Concilium Tertium Carthaginense.

 XXXI.—De Concilio Tertio Carthaginensi—Mittit Cyprianus Rogatianum Diaconum Ad Firmilianum.—De Epistola Firmiliani Ad Cyprianum.

 XXXII.—Nonnullae Observationes Adduntur In Hanc De Baptismo Controversiam.

 XXXIII.—De Epistola LXIII Cypriani Adversus Eos Qui Aquam Solam In Matutino Sacrificio Adhibebant.

 XXXIV.—Confessio Et Martyrium Cypriani.

 XXXV.—De Libris Cypriano Adscriptis, Ac Primum De Tribus Epistolis A Baluzio Vulgatis.—Recensentur Libri De Spectaculis, De Laude Martyrii, De Rebapti

 XXXVI.—De Singularitate Clericorum, Epistola Celsi Ad Vigilium, Et Nonnullis Aliis.

 XXXVII.—De S. Cypriani Antiocheni Poenitentia, Et Aliis Duobus Libellis Ad Eum Pertinentibus.

 Notitia Codicum Manuscriptorum Qui Ad Hanc Editionem Adornandam Adhibiti Fuere.

 Notitia Codicum Manuscriptorum Qui Ad Hanc Editionem Adornandam Adhibiti Fuere.

 D. Prud. Maran.

 Index Capitum Quae In Praefatione, Et Vita S. Cypriani, Nunc Primum Adornata, Continentur.

 Index Capitum Quae In Praefatione, Et Vita S. Cypriani, Nunc Primum Adornata, Continentur.

 Ordo Epistolarum Sancti Cypriani Quem Pamelius Et Baluzius Secuti Sunt, Comparatus Cum Ordine Editionis Oxoniensis.

 Ordo Epistolarum Sancti Cypriani Quem Pamelius Et Baluzius Secuti Sunt, Comparatus Cum Ordine Editionis Oxoniensis.

 Tractatus.

 Opuscula Vulgo Adscripta Sancto Cypriano, Ex Editionibus Oxoniana Et Baluziana.

 Ordo Epistolarum Alphabeticus.

 Ordo Epistolarum Et Tractatuum Sancti Cypriani, Accommodatus Ad Ea Quae In Vita S. Martyris Disseruimus.

 Ordo Epistolarum Et Tractatuum Sancti Cypriani, Accommodatus Ad Ea Quae In Vita S. Martyris Disseruimus.

 Divi Thascii Caecilii Cypriani Episcopi Carthaginensis Et Martyris Operum Pars Prima.—Epistolae.

 Divi Thascii Caecilii Cypriani Episcopi Carthaginensis Et Martyris Operum Pars Prima.—Epistolae.

 Epistola Prima. Ad Donatum

 Epistola II.

 Epistola III.

 Epistola IV.

 Epistola V.

 Epistola VI. (Erasm., I, 5 Pamel., VII Rig., Baluz., Paris., VI Oxon., Lips., XIII.)

 Epistola VII.

 Epistola VIII.

 Epistola IX.

 Epistola X.

 Epistola XI.

 Epistola XII.

 Epistola XIII.

 Epistola XIV.

 Epistola XV. (Erasm., II. 4. Pamel., XVI. Rig., Baluz., Paris., XV. Oxon., Lips. XXXVII.)

 Epistola XVI.

 Epistola XVII.

 Epistola XVIII. (Pamel., XIX. Rigalt., Baluz., Paris., XVIII. Oxon., Lips. XXIV.)

 28

 Epistola XX.

 Epistola XXI.

 Epistola XXII.

 ((Nota.))

 D. Pr. Maran.

 33

 Epistola XXV.

 Epistola XXVI.

 Epistola XXVII.

 Epistola XXVIII.

 Epistola XXIX.

 Epistola XXX. (Pamel., Rigalt., Baluz., XXX. Paris., XXIX. Oxon., Lips., XXXVI. Novat. opp. ed. Jackson. p. 309.)

 42

 Epistola XXXII.

 46 Epistola XXXIII.

 47

 Epistola XXXV.

 Epistola XXXVI.

 50

 51

 52

 Epistola XL. (Erasm., I, 8. Pamel., Rigalt., Baluz., XL. Paris., XXXIX. Oxon., Lips., XLIII.)

 Epistola XLI. (Erasm., II, 11. Pamel., Rigalt., Baluz., XLI. Paris., XL. Oxon., Lips., XLIV.)

 56 Epistola XLII.

 58 Epistola XLIII.

 Epistola XLIV.

 59 Epistola XLV.

 (Vide tom. III.)

 60 Epistola XLVI.

 (Vid. tom. III.)

 61 Epistola XLVII.

 (Vid. tom. III.)

 62 Epistola XLVIII.

 (Vid. tom. III.)

 63 Epistola XLIX.

 (Vid. tom. III.)

 64

 65 Epistola LI.

 Epistola LII. (Erasm., IV, 2. Pamel., Rigalt., Baluz., LII. Paris., LI. Coustant., Epist. Rom. Pont., I, p. 159: Galland., Bibl. vett. Pp. III, p. 347

 76

 Epistola LIV. (Erasm., I, 2. Pamel., Rigalt., Baluz., LIV. Paris., LIII. Oxon., Lips., LVII. Coustant., Epist. Rom. Pont., I, p. 167. Galland., Bibl.

 79 Epistola LV.

 90 Epistola LVI.

 Epistola LVII. (Erasm., I, 1. Pamel., Rigalt., Baluz., LVII. Paris., LVI. Oxon., Lips., LV.)

 96 Epistola LVIII.

 97 Epistola LIX.

 99

 Epistola LXI.

 102 Epistola LXII.

 Epistola LXIII.

 Epistola LXIV. (Erasm., I, 7. Pamel., Rigalt., Baluz., LXIV. Pariss., LXIII. Oxon., Lips., LXV.)

 Epistola LXV.

 Epistola LXVI.

 Epistola LXVII. (Erasm., III, 13. Pamel., Rigalt., Baluz., LXVII. Paris., LXVI. Lips., Oxon., LXVIII. Coustant., Epist. Rom. Pont. 4. p. 211.)

 117 Epistola LXVIII.

 121 Epistola LXIX.

 Epistola LXX. (Erasm., 1, 2. Pamel., Rigalt., Baluz., Oxon., Lips., LXX. Paris., LXIX. Routh., Rell. scr. III, p. 84 et 135.)

 126 Epistola LXXI. ad Quintinum,

 128 Epistola LXXII.

 129 Epistola LXXIII. de Haeret. bapt.,

 138 Epistola LXXIV. ad Pompeium

 142 Epistola LXXV. Script. Ecclesiasticor. Opusc. praecip.,

 151 Epistola LXXVI.

 158 Epistola LXXVII.

 Epistola LXXVIII. (Pamel., Rigalt., Baluz., LXXVIII. Paris., Oxon., Lips., LXXXII.)

 Epistola LXXIX.

 163

 Epistola LXXXI. (Erasm., IV, 1. Pamel., Rigalt., Baluz., LXXXI. Paris., LXXX. Oxon., Lips., VI.)

 Epistola LXXXII.

 Epistola LXXXIII.

 Epistola Cornelii Papae Ad Cyprianum.

 Ad Plebem Carthaginis.

 Ad Turasium Presbyterum.

 Thascii Caecilii Cypriani Episcopi Carthaginensis Et Martyris Operum Pars II. Opuscula. Liber De Habitu Virginum. Liber De Lapsis. Liber De Unitate Ec

 Thascii Caecilii Cypriani Episcopi Carthaginensis Et Martyris Operum Pars II. Opuscula. Liber De Habitu Virginum. Liber De Lapsis. Liber De Unitate Ec

 173

 173

 Argumentum.

 I. Disciplina custos spei, retinaculum fidei, dux Continete disciplinam, ne forte irascatur Dominus, et pereatis a via recta, cum exarserit cito ira e

 Liber De Lapsis.

 Liber De Lapsis.

 Argumentum.

 Liber De Unitate Ecclesiae.

 Liber De Unitate Ecclesiae.

 Argumentum.

 204 Liber De Oratione Dominica.

 204 Liber De Oratione Dominica.

 Argumentum.

 Liber Ad Demetrianum.

 Liber Ad Demetrianum.

 Argumentum.

 Liber De Idolorum Vanitate. Quod Idola DII Non Sint, Et Quod Deus Unus Sit, Et Quod Per Christum Salus Credentibus Data Sit .

 Liber De Idolorum Vanitate. Quod Idola DII Non Sint, Et Quod Deus Unus Sit, Et Quod Per Christum Salus Credentibus Data Sit .

 Argumentum.

 229 Liber De Mortalitate.

 229 Liber De Mortalitate.

 Argumentum.

 237 Liber De Opere Et Eleemosynis.

 237 Liber De Opere Et Eleemosynis.

 247 Liber De Bono Patientiae.

 247 Liber De Bono Patientiae.

 Argumentum.

 Liber De Zelo Et Livore.

 Liber De Zelo Et Livore.

 Argumentum.

 Epistola Ad Fortunatum De Exhortatione Martyrii .

 Epistola Ad Fortunatum De Exhortatione Martyrii .

 Praefatio.

 Capitula Libri Sequentis.

 De Exhortatione Martyrii.

 Cap. I,—Quod Idola DII Non Sint, Et Quod Nec Elementa Vice Deorum Colenda Sint.

 Cap. II.—Quod Deus Solus Colendus Sit.

 Cap. III.—Quae Comminatio Dei Sit Adversus Eos Qui Idolis Sacrificant.

 Cap. IV.—Non Facile Ignoscere Deum Idololatris.

 Cap. V.— 265

 Cap. VI.—Quod, Redempti Et Vivificati Christi Sanguine, Nihil Christo Praeponere Debeamus.

 Caput VII.—Ereptos De Faucibus Diaboli, Et De Laqueis Saeculi Liberatos, Non Debere Denuo Ad Saeculum Reverti, Ne Perdant Quod Evaserint.

 Caput VIII.—Insistendum Esse Et Perseverandum In Fide Et Virtute, Et Coelestis Ac Spiritalis Gratiae Consummatione, Ut Ad Palmam Et Coronam Possit Per

 Caput IX.—Ad Hoc Pressuras Et Persecutiones Fieri, Ut Probemur.

 Caput X.—Timendas Non Esse Injurias Et Poenas Persecutionum, Quia Major Est Dominus Ad Protegendum, Quam Diabolus Ad Impugnandum.

 Caput XI.—Ante Praedictum Esse Quod Nos Mundus Odio Habiturus Esset, Et Quod Persecutiones Adversum Nos Excitaret, Et Quod Nihil Novum Christianis Acc

 Caput XII.—Quae Spes Et Merces Maneat Justos Et Martyres Post Conflictationes Hujus Temporis Et Passiones.

 Caput XIII.—Plus Nos Accipere In Passionis Mercede, Quam Quod Hic Sustinemus In Ipsa Passione.

 Testimoniorum Libri Tres Adversus Judaeos.

 Testimoniorum Libri Tres Adversus Judaeos.

 275 Capitula.

 Testimoniorum Liber Primus.

 Caput I.—Judaeos In Offensam Dei Graviter Deliquisse, Quod Dominum Dereliquerint

 Caput II.—Quod Prophetis Non Crediderint Et Eos Interfecerint.

 Cap. III.—Ante Praedictum Quod Dominum Neque Cognituri Neque Intellecturi Neque Recepturi Essent.

 Cap. IV.—Quod Scripturas Sanctas Intellecturi Judaei Non Essent, Intelligi Autem Haberent In Novissimis Temporibus Postea Quam Christus Venisset.

 Cap. V.—Nihil Posse Judaeos Intelligere De Scripturis, Nisi Prius Crediderint In Christum.

 Cap. VI.—Quod Hierusalem Perdituri Essent, Et Terram Quam Acceperant Relicturi.

 Cap. VII.—Item Quod Essent

 Cap. VIII.—Quod Circumcisio Prima Carnalis Evacuata Sit, Et Secunda Spiritalis Repromissa Sit.

 Cap. IX.—Quod Lex Prior, Quae Per Moysen Data Est, Cessatura Esset.

 Cap. X.—Quod Lex Nova Dari Haberet.

 Cap. XI.—Quod Dispositio Alia Et Testamentum Novum Dari Haberet.

 Cap. XII.—Quod Baptisma Vetus Cessaret Et Novum Inciperet.

 Cap. XIII.—Quod Jugum Vetus Evacuaretur Et Jugum Novum Daretur.

 Cap. XIV.—Quod Pastores Veteres Cessaturi Essent, Et Novi Inciperent.

 Cap. XV.—Quod Domus Et Templum Dei Christus Futurus Esset, Et Cessaret Templum Vetus, Et Novum Inciperet.

 Cap. XVI.—Quod Sacrificium Vetus Evacuaretur, Et Novum Celebraretur.

 Cap. XVII.—Quod Sacerdotium Vetus Cessaret, Et Novus Sacerdos Veniret, Qui In Aeternum Futurus Esset.

 Cap. XVIII.—Quod Propheta Alius, Sicut Moyses, Promissus Sit, Scilicet Qui Testamentum Novum Daret, Et Qui Magis Audiri Deberet.

 Cap. XIX.—Quod Duo Populi Praedicti Sint, Major Et Minor, Id Est Vetus Judaeorum, Et Novus, Qui Esset Ex Nobis, Futurus.

 Cap. XX.—Quod Ecclesia, Quae Prius Sterilis Fuerat, Plures Filios Habitura Esset Ex Gentibus, Quam Quot Synagoga Ante Habuisset.

 Cap. XXI.—Quod Gentes Magis In Christum Crediturae Essent.

 Cap. XXII.—Quod Panem Et Calicem Christi Et Omnem Gratiam Ejus Amissuri Essent Judaei, Nos Vero Accepturi Et Quod Christianorum Novum Nomen Benedicer

 Cap. XXIII.—Quod Ad Regnum Coelorum Magis Gentes Quam Judaei Perveniant.

 Cap. XXIV.—Quod Solo Hoc Judaei Accipere Veniam Possint Delictorum Suorum, Si Sanguinem Christi Occisi Baptismo Ejus Abluerint, Et In Ecclesiam Ejus T

 Liber Secundus.

 Capitula.

 Cap. I.—Christum Primogenitum Esse, Et Ipsum Esse Sapientiam Dei, Per Quem Omnia Facta Sunt.

 Cap. II.—Quod Sapientia Dei Christus Et De Sacramento Incarnationis Ejus Et Passionis, Et Calicis Et Altaris, Et Apostolorum Qui Missi Praedicaverunt

 Cap. III.—Quod Christus Idem Sit Sermo Dei.

 Cap. IV.—Quod Christus Idem Manus Et Brachium Dei Sit.

 Cap. V.—Quod Idem Angelus Et Deus Christus.

 Cap. VI.—Quod Deus Christus.

 Cap. VII.—Quod Christus Deus Venturus Esset Illuminator Et Salvator Generis Humani.

 Cap. VIII.—Quod Cum A Principio Filius Dei Fuisset, Generari Denuo Haberet Secundum Carnem.

 Cap. IX.—Quod Hoc Futurum Esset Signum Nativitatis Ejus, Ut De Virgine Nasceretur Homo Et Deus, Hominis Et Dei Filius.

 Cap. X.—Quod Et Homo Et Deus Christus, Ex Utroque Genere Concretus, Ut Mediator Esse Inter Nos Et Patrem Posset.

 Cap. XI.—Quod De Semine David Secundum Carnem Nasci Haberet.

 Cap. XII.—Quod In Bethlehem Nasceretur.

 Cap. XIII.—Quod Humilis In Primo Adventu Suo Veniret.

 Cap. XIV.—Quod Ipse Sit Justus Quem Judaei Occisuri Essent.

 Cap. XV.—Quod Ipse Dictus Sit Ovis Et Agnus Qui Occidi Haberet, Et De Sacramento 291

 Cap. XVI.—Quod Idem Et Lapis Dictus Sit.

 Cap. XVII.—Quod Deinde Idem Lapis Mons Fieret Et Impleret Totam Terram.

 Cap. XVIII.—Quod In Novissimis Temporibus Idem Mons Manifestaretur, Super Quem Gentes Venirent, Et In Quem Justi Quique Ascenderent.

 Cap. XIX.—Quod Ipse Sit Sponsus, Ecclesiam Habens Sponsam, De Qua Filii Spiritales Nascerentur.

 Cap. XX.—Quod Cruci Illum Fixuri Essent Judaei.

 Cap. XXI.—Quod In Passione Crucis Et Signo Virtus Omnis Sit Et Potestas.

 Cap. XXII.—Quod In Hoc Signo Crucis Salus Sit Omnibus Qui In Frontibus Notentur .

 Cap. XXIII.—Quod Medio Die In Passione Ejus Tenebrae Futurae Essent.

 Cap. XXIV.—Quod A Morte Non Vinceretur, Nec Apud Inferos Remansurus Esset.

 Cap. XXV.—Quod Ab Inferis Tertio Die Resurgeret.

 Cap. XXVI.—Quod, Cum Resurrexisset, Acciperet A Patre Omnem Potestatem, Et Potestas Ejus Aeterna Sit.

 Cap. XXVII.—Quod Perveniri Non Possit Ad Deum Patrem Nisi Per Filium Ejus Jesum 296

 Cap. XXVIII.—Quod Ipse Judex Venturus Sit.

 Cap. XXIX.—Quod Ipse Sit Rex In Aeternum Regnaturus.

 Cap. XXX.—Quod Ipse Sit Judex Et Rex .

 Liber Tertius .

 Capitula.

 302

 Cap. II—In Opere Et Eleeomosynis, Etiamsi Per Mediocritatem Minus Fiat, Ipsam Voluntatem Satis Esse.

 Cap. III—Agapen Et Dilectionem Fraternam Religiose Et Firmiter Exercendam.

 Cap. IV.—In Nullo Gloriandum, Quando Nostrum Nihil Sit.

 Cap. V.—Humilitatem Et Quietem In Omnibus Tenendam.

 Cap. VI.—Bonos Quosque Et Justos Plus Laborare, Sed Tolerare Debere, Quia Probantur.

 Cap. VII.—Non Contristandum Spiritum Sanctum, Quem Accepimus.

 Cap. VIII.—Iracundiam Vincendam Esse, Ne Cogat Delinquere.

 Cap. IX.—Invicem Se Fratres Sustinere Debere.

 Cap. X.—In Deum Solum Fidendum Et In Ipso Gloriandum Esse.

 Cap. XI.—Eum Qui Fidem Consecutus Est, Exposito Priore

 Cap. XII.—Non Jurandum.

 Cap. XIII.—Non Maledicendum.

 Cap. XIV.—Numquam Mussitandum, Sed Circa Omnia Quae Accidunt Benedicendum Deum.

 Cap. XV.—Ad Hoc Tentari Homines A Deo Ut Probentur .

 Cap. XVI.—De Bono Martyrii.

 Cap. XVII.—Minora Esse Quae In Saeculo Patimur Quam Sit Praemium Quod Promissum Est.

 Cap. XVIII.—Dilectioni Dei Et Christi Nihil Praeponendum.

 Cap. XIX.—Voluntati Non Nostrae, Sed Dei, Obtemperandum.

 Cap. XX.—Fundamentum Et Firmamentum Spei Et Fidei Esse Timorem.

 Cap. XXI.—Non Temere De Altero Judicandum.

 Cap. XXII.—Accepta Injuria, Remittendum Et Ignoscendum.

 Cap. XXIII.—Vicem Malis Non Reddendam.

 Cap. XXIV.—Non Posse Ad Patrem Perveniri Nisi Per Filium Ejus Jesum Christum

 Cap. XXV.—Ad Regnum Dei, Nisi Baptizatus Et Renatus Quis Fuerit, Pervenire Non Posse.

 Cap. XXVI.—Parum Esse Baptizari Et Eucharistiam Accipere, Nisi Quis Factis Et Opere Proficiat.

 Cap. XXVII.—Baptizatum Quoque Gratiam Perdere Quam Consecutus Sit, Nisi Innocentiam Servet.

 Cap. XXVIII.—Non Posse In Ecclesia Remitti Ei Qui In Deum Deliquerit.

 Cap. XXIX.—De Odio Nominis Ante Praedictum.

 Cap. XXX.—Quod Quis Deo Voverit Cito Reddendum.

 Cap. XXXI.—Eum Qui Non Crediderit Jam Judicatum Esse.

 Cap. XXXII.—De Bono Virginitatis Et Continentiae.

 Cap. XXXIII.—Nihil Patrem Judicare, Sed Filium, Et Patrem Ab Eo Non Honorificari A Quo Non Honorificatur Filius.

 Cap. XXXIV.—Fidelem Gentiliter Vivere Non Oportere .

 Cap. XXXV.—Deum Ad Hoc Patientem Esse, Ut Nos Poeniteat Peccati Nostri Et Reformemur.

 317 Cap. XXXVI.—Mulierem Ornari Saeculariter Non Debere.

 Cap. XXXVII.—Fidelem Non Oportere

 Cap. XXXVIII.—Servum Dei Innocentem Esse Debere, Ne Incidat In Poenam Saecularem.

 Cap. XXXIX.—Datum Nobis Esse Exemplum Vivendi In Christo.

 Cap. XL.—Non Jactanter Nec Tumultuose Operandum.

 Cap. XLI.—Inepte Et Scurriliter Non Loquendum.

 Cap. XLII.—Fidem In Totum Prodesse, Et Tantum Nos Posse Quantum Credimus.

 Cap. XLIII.—Posse Eum Statim Consequi Qui Vere Crediderit.

 Cap. XLIV.—Fideles Inter Se Disceptantes Non Debere Gentilem Judicem Experiri.

 Cap. XLV.—Spem Futurorum Esse, Et Ideo Fidem Nostram Circa Quae Promissa Sunt Patientem Esse Debere.

 Cap. XLVI.—Mulierem In Ecclesia Tacere Debere.

 Cap. XLVII.—Delicto Et Merito Nostro Fieri Ut Laboremus, Nec Dei Opem In Omnibus Sentiamus.

 Cap. XLVIII.—Non Foenerandum.

 319 Cap. XLIX.—Inimicos Quoque Diligendos.

 Cap. L.—Sacramentum Fidei Non Esse Profanandum.

 Cap. LI.—Quod Nemo In Opere Suo Extolli Debeat.

 Cap. LII.—Credendi Vel Non Libertatem In Arbitrio Positam.

 Cap. LIII.—Dei Arcana Perspici Non Posse, Et Ideo Fidem Nostram Simplicem Esse Debere.

 Cap. LIV.—Neminem Sine Sorde Et Sine Peccato Esse.

 Cap. LV.—Non Hominibus, Sed Deo, Placendum.

 Cap. LVI.—Deum Nihil Latere Ex His Quae Geruntur.

 Cap. LVII.—Fidelem Emendari Et Reservari .

 Cap. LVIII.—Neminem Contristari Morte Debere, Cum Sit In Vivendo Labor Et Periculum, In Moriendo Pax Et Resurgendi Securitas .

 Cap. LIX.—De Idolis Quae Gentiles Deos Putant.

 Cap. LX.—Ciborum Nimiam Concupiscentiam Non Appetendam.

 Cap. LXI.—Possidendi Concupiscentiam Et Pecuniam Non Appetendam.

 Cap. LXII.—Matrimonium Cum Gentilibus Non Jungendum.

 Cap. LXIII.—Grave Delictum Esse Fornicationis.

 Cap. LXIV.—Quae Sunt Carnalia Quae Mortem Pariant, Et Quae Spiritalia Quae Ad Vitam Ducant.

 Cap. LXV.—Omnia Delicta In Baptismo Deponi.

 Cap. LXVI.—Disciplinam Dei In Ecclesiasticis Praeceptis Observandam.

 Cap. LXVII.—Praedictum Quod Disciplinam Sanam Aspernaturi Essent.

 Cap. LXVIII.—Recedendum Ab Eo Qui Inordinate Et Contra Disciplinam

 Cap. LXIX.—Non In Sapientia Mundi Nec In Eloquentia Esse Regnum Dei, Sed In Fide Crucis Et In Virtute Conversationis.

 Cap. LXX.—Parentibus Obsequendum.

 Cap. LXXI.—Patres Quoque Asperos Esse Circa Filios Non Oportere.

 Cap. LXXII.—Servos, Cum Crediderint, Plus Dominis Carnalibus Servire Debere.

 Cap. LXXIII.—Item Dominos Mitiores Esse Debere.

 Cap. LXXIV.—Viduas Probatas Quasque Honorandas.

 Cap. LXXV.—Suorum, Et Maxime Fidelium, Curam Plus Unumquemque Habere Debere.

 Cap. LXXVI.—Majorem Natu Non Temere Accusandum.

 Cap. LXXVII.—Peccantem Publice Objurgandum.

 Cap. LXXVIII.—Cum Haereticis Non Loquendum.

 Cap. LXXIX.—Innocentiam Fidenter Petere Et Impetrare.

 Cap. LXXX.—Nihil Licere Diabolo In Hominem, Nisi Deus Permiserit.

 Cap. LXXXI.—Mercedem Mercenario Cito Reddendam.

 Cap. LXXXII.—Non Augurandum.

 Cap. LXXXIII.—Cirrum In Capite Non Habendum

 Cap. LXXXIV.—Non Vellendum.

 Cap. LXXXV.—Surgendum Cum Episcopus Et Presbyter Veniat.

 Cap. LXXXVI.—Schisma Non Faciendum, Etiamsi In Una Fide Et In Eadem Traditione Permaneat Qui Recedit.

 Cap. LXXXVII.—Fideles Simplices Cum Prudentia Esse Debere.

 Cap. LXXXVIII.—Fratrem Non Circumveniendum.

 Cap. LXXXIX.—Subito Venire Finem Mundi.

 Cap. XC.—Uxorem A Viro Non Recedere, Aut Si Recesserit, Innuptam Manere.

 Cap. XCI.—Tantum Unumquemque Tentari Quantum Potest Sustinere.

 Cap. XCII.—Non Quicquid Licet Esse Faciendum.

 Cap. XCIII.—Praedictum Quod Haereses Futurae Essent.

 Cap. XCIV.—Cum Timore Et Honore Eucharistiam Accipiendam.

 Cap. XCV.—Bonis Convivendum

 327 Cap. XCVI.—Factis, Non Verbis, Operandum.

 Cap. XCVII.—Et Ad Fidem Et Ad Consecutionem Properandum.

 Cap. XCVIII.—Catecuminum Peccare Jam Non Debere.

 Cap. XCIX.—Judicium Secundum Tempora Futurum, Vel Aequitatis Ante Legem, Vel Legis Post Moysen.

 Cap. C. Gratiam Dei Gratuitam Esse Debere.

 Cap. CI.—Spiritum Sanctum In Igne Frequenter Apparuisse.

 Cap. CII.—Correptionem Bonos Quosque Libenter Audire Debere.

 Cap. CIII.—A Multiloquentia Temperandum.

 Cap. CIV.—Non Mentiendum.

 Cap. CV.—Frequenter Emendandos Qui Delinquunt In Domestico Ministerio.

 Cap. CVI.—Injuria Accepta, Patientiam Tenendam, Et Ultionem Deo Relinquendam .

 Cap. CVII.—Non Detrahendum.

 Cap. CVIII.—Non Esse Proximo Insidiandum.

 Cap. CIX.—Infirmos Visitandos.

 Cap. CX.—Susurrones Maledictos Esse.

 Cap. CXI.—Sacrificia Malorum Acceptalia Non Esse.

 Cap. CXII.—Gravius Judicari De His Qui In Saeculo Plus Habuerunt Potestatis.

 Cap. CXIII.—Viduam Et Pupillos Protegi Oportere.

 Cap. CXIV.—Dum In Carne Est Quis, Exomologesin Facere Debere.

 Cap.—CXV. Adulationem Perniciosam Esse.

 Cap. CXVI.—Plus Ab Eo Diligi Deum, Cui In Baptismo Plura Peccata Dimittuntur.

 Cap. CXVII.—Fortem Congressionem Esse Adversus Diabolum, Et Ideo Fortiter Nos Stare Debere, Ut Possimus Vincere.

 Cap. CXVIII.—Item, De Antichristo, Quod In Hominem Veniat

 Cap. CXIX.—Grave Fuisse Jugum Legis, Quod A Nobis Abjectum Est, Et Leve Esse Jugum Domini, Quod A Nobis Susceptum Est.

 Cap. CXX.—Orationibus Insistendum.

 339 Liber De Spectaculis.

 339 Liber De Spectaculis.

 Argumentum.

 Liber De Laude Martyrii.

 Liber De Laude Martyrii.

 Argumentum.

 Ad Opera D. Cypriani Genuina Appendices.

 Prolegomena De Scriptis Sancti Cypriani Operibus Dubiis, Deperditis, Atque Eidem Suppositis.

 Prolegomena De Scriptis Sancti Cypriani Operibus Dubiis, Deperditis, Atque Eidem Suppositis.

 Articulus I. D. Cypriani opera dubia.

 Articulus II. Divo Cypriano supposita opera.

 Articulus III. De quibusdam S. Cypriani operibus deperditis.

 Appendix Prima. Opuscula Dubia.

 Appendix Prima. Opuscula Dubia.

 Liber De Disciplina Et Bono Pudicitiae. Epistola Ignoti Auctoris.

 Liber De Disciplina Et Bono Pudicitiae. Epistola Ignoti Auctoris.

 Monitum.

 Monitum.

 Appendix Secunda. Opuscula Supposita.

 Appendix Secunda. Opuscula Supposita.

 Liber De Aleatoribus. Tractatus Perperam Cypriano Adscriptus.

 Liber De Aleatoribus. Tractatus Perperam Cypriano Adscriptus.

 De Singularitate Clericorum. Tractatus Cypriano Perperam Adscriptus. Necnon Augustino Et Origeni Juxta Quosdam.

 De Singularitate Clericorum. Tractatus Cypriano Perperam Adscriptus. Necnon Augustino Et Origeni Juxta Quosdam.

 De Duodecim Abusionibus Saeculi Tractatus, Perperam Cypriano Et Augustino Adscriptus.

 De Duodecim Abusionibus Saeculi Tractatus, Perperam Cypriano Et Augustino Adscriptus.

 Caput Primum.

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 Caput V.

 Caput VI.

 Caput VII.

 Caput VIII.

 Caput IX.

 Caput X.

 Caput XI.

 Caput XII.

 Liber De Duplici Martyrio, Ad Fortunatum, Incerto Auctore.

 Liber De Duplici Martyrio, Ad Fortunatum, Incerto Auctore.

 Oratio Cypriani Antiocheni, Pro Martyribus.

 Oratio Cypriani Antiocheni, Pro Martyribus.

 Oratio Cypriani Antiocheni, Quam Sub Die Passionis Suae Dixit.

 Oratio Cypriani Antiocheni, Quam Sub Die Passionis Suae Dixit.

 De Montibus Sina Et Sion Tractatus Ignoti Auctoris, Adversus Judaeos.

 De Montibus Sina Et Sion Tractatus Ignoti Auctoris, Adversus Judaeos.

 Tractatus Adversus Judaeos Qui Insecuti Sunt Dominum Nostrum Jesum Christum, Incerto Auctore.

 Tractatus Adversus Judaeos Qui Insecuti Sunt Dominum Nostrum Jesum Christum, Incerto Auctore.

 Coena, Cypriano Falso Inscripta.

 Coena, Cypriano Falso Inscripta.

 De Revelatione Capitis Beati Joannis Baptistae Tractatus, Incerto Auctore.

 De Revelatione Capitis Beati Joannis Baptistae Tractatus, Incerto Auctore.

 De Pascha Computus.

 De Pascha Computus.

 Monitio Ad Lectorem. Johannes Wallis S. T. P. Geometriae Professor Oxonii. S.

 Incipit Expositio Bissexti. Aliter, Caecilii Cypriani De Pascha Computus Inchoat.

 W. Ad calcem codicis Rhemensis, habetur haec tabella, sed confusa et depravata, quam, ne quid deesse videatur, hic apponimus.

 Appendix Tertia.

 Appendix Tertia.

 Dissertatio De Cypriani Libris Ad Demetrianum, Et De Idolorum Vanitate. Auctore D. Nicol. Le Nourry. O. S. B.

 Dissertatio De Cypriani Libris Ad Demetrianum, Et De Idolorum Vanitate. Auctore D. Nicol. Le Nourry. O. S. B.

 Caput Primum. De libro ad Demetrianum.

 Articulus Primus. Analysis hujus libri.

 Articulus II. Ostenditur Cyprianum Carthaginis Episcopum et martyrem esse verum hujus libri parentem quis ille, et utrum primus in Africa martyr fuer

 Articulus III. De hujus libri titulo, et utrum contra solum Demetrianum scriptus sit.

 Articulus IV. Quis fuerit Demetrianus, ad quem hic liber directus fuit, an proconsul aut inferioris ordinis judex?

 Articulus V. Quibus rationibus Cyprianus ad hunc librum scribendum et divulgandum compulsus sit.

 Caput II. De hujus libri argumento, aetate, codicibus manuscriptis, editionibus, et quorumdam notis.

 Articulus Primus. De hujus lucubrationis argumento, et utrum Cyprianus suscepto vindicis Christianae religionis officio non plene, sicut contendit Lac

 Articulus II. De libri hujus aetate.

 Articulus III. De hujus libri manuscriptis codicibus.

 Articulus IV. De hujus libri editionibus.

 Articulus V. De variis in hunc librum annotationibus.

 Caput III. Novae In Hunc Librum Observationes.

 Articulus Primus. De sacrae Scripturae auctoritate, et quibusdam illius locis.

 Articulus II. Quomodo Cyprianus Deum exsistere demonstret ex recta humani corporis statura, ex solis et aliarum rerum creatione, atque ex publica daem

 Articulus III. Credendum Christo, qui sanguinis sui pretio hominem sacro Baptismate regenerat, de duplici mortis illius signo de poenitentia, ac quo

 Articulus IV. Utrum Cyprianus ignes purgatorios negaverit, quam diserte asserat aeternas fore poenas damnatorum, quorum brevis oculorum fructus perpet

 Articulus V. Quanta iniquitate ethnici condemnaverint Christianos, nec defensos, nec auditos quam mirabilis fuerit eorum, quorum numerus semper augeb

 Caput IV. Expenduntur Cypriani argumenta, quibus Demetrianum aliosque gentiles refellit, qui Christianos publicarum belli, famis, et pestis calamitatu

 Articulus Primus. Primum Cypriani argumentum ex mundi senio desumptum examinatur.

 Articulus II. Quam luculenter Cyprianus demonstret publicas calamitates non ideo accidisse, quia Christiani verum Deum venerabantur, sed quia ethnici

 Articulus III. Quomodo Cyprianus probaverit neutiquam Christianos, sed Gentiles bellorum fuisse causam.

 Articulus IV. Qua ratione Cyprianus ostendat non Christianos, sed gentiles sterilitatis et famis esse causam.

 Articulus V. Tantum abesse ut ethnici Deum, eorum criminibus offensum, curaverint pestis tempore placare, quin potius illum gravioribus flagitiis irri

 Articulus VI. Quanta misericordiae opera Christiani exhibuerint quibuslibet peste infectis morientibus, ac mortuis.

 Articulus VII. Cur Christiani, plane innocentes, iisdem publicis calamitatibus, ac scelerati gentiles affligebantur.

 Caput V. De Cypriani Libro De Idolorum Vanitate.

 Articulus Primus. Analysis hujus libri.

 Articulus II. De hujus libri auctore, titulo, initio, integritate, argumento et cur aliquando epistolae nomine inscribatur.

 Articulus III. Quo tempore, et quam festinanter hic liber a Cypriano scriptus fuerit.

 Articulus IV. De hujus libri manuscriptis et editis codicibus ac variorum in illum notis.

 Caput VI. Novae In Hunc Librum Observationes.

 Articulus Primus. De iis, quae Cyprianus ex Tertulliano et Minucio Felice excerpsit, ac quomodo duobus aliis in libris ea sacrae Scripturae testimonii

 Articulus II. Quam luculenter Cyprianus asserat orthodoxum de suprema Christi divinitate, et sanctissimae Trinitatis mysterio documentum.

 Articulus III. De Christo homine, ac quo sensu dici potuerit, Spiritus sanctus carne induitur.

 Articulus IV. De idololatriae origine, et ridiculis quibusdam Romanorum diis, in dubio aut notho hujus libri fragmento notatis, ac de crudeli Consulum

 Carmen Ad Felicem, De Resurrectione Mortuorum. ( E Veterum Scriptor. et Monum. amplissima Collectione, tom.

 Carmen Ad Felicem, De Resurrectione Mortuorum. ( E Veterum Scriptor. et Monum. amplissima Collectione, tom.

 Observatio Praevia D. Edm. Martene.

 I.

 II.

 III.

 IV.

 V.

 VI.

 VII.

 VIII.

 IX.

 X

 XI.

 XII.

 XIII.

 XIV.

 XV.

 Explicit.

 Appendix Quarta.

 Appendix Quarta.

 Oxoniensis Editionis Selectae In Cyprianum Notae.

 Oxoniensis Editionis Selectae In Cyprianum Notae.

 Epistola Prima.

 Epistola II.

 Epistola III.

 Epistola IV.

 Epistola V.

 Epistola VI.

 Epistola VII.

 Epistola VIII.

 Epistola IX.

 Epistola X.

 Epistola XI.

 Epistola XII.

 Epistola XIII.

 Epistola XIV.

 Epistola XV.

 Epistola XVI.

 Epistola XVII.

 Epistola XVIII.

 Epistola XX.

 Epistola XXI.

 Epistola XXII.

 Epistola XXIII.

 Epistola XXIV.

 Epistola XXV.

 Epistola XXVI.

 Epistola XXVII.

 Epistola XXVIII.

 Epistola XXIX.

 Epistola XXX.

 Epistola XXXI.

 Epistola XXXII.

 Epistola XXXIII.

 Epistola XXXIV.

 Epistola XXXV.

 Epistola XXXVI.

 Epistola XXXVII.

 Epistola XXXVIII.

 Epistola XXXIX.

 Epistola XL.

 Epistola XLI.

 Epistola XLII.

 Epistola XLIII.

 Ann. DCCLII. Epistola LIV.

 Epistola LVI.

 Epistola LVIII.

 Ann. CCLIII. Epistola LXII.

 Epistola LXIII.

 Epistola LXIV.

 Epistola LXV.

 Anno CCLIV. Epist. LXVI.

 Ann. CCLVI. Epistola LXXXVI.

 Ann. CCLVII. Epistola LXXVII.

 Epistola LXXVIII.

 Epistola LXXIX.

 Epistola LXXX.

 Epistola LXXXI.

 Circa Ann. CCXLVI. Ad Donatum Liber De Gratia Dei.

 Ann. CCXLVII. De Idolorum Vanitate Liber.

 Circa Ann. CCXLVIII. Testimoniorum Ad Quirinum Adversus Judaeos

 Circa Ann. CCXLVIII. Testimoniorum Ad Quirinum Adversus Judaeos

 Praefatio In Duos Libros Priores.

 Liber Primus.

 Testimoniorum Liber Secundus.

 Circa Ann. CCXLIX. Testimoniorum Liber Tertius.

 De Habitu Virginum.

 De Unitate Ecclesiae Liber.

 De Lapsis.

 De Oratione Dominica.

 De Mortalitate.

 De Exhortatione Martyrii.

 In Librum De Exhortatione Martyrii.

 In Ad Demetrianum.

 In Librum De Opere Et Eleemosynis.

 In Librum De Bono Patientiae.

 In Librum De Zelo Et Livore.

 Martin. Jos. Routh. S. T. P. Collegii S. Magdalenae Oxon. Praesidis, In Quatuor D. Cypriani Libros Annotationes Selectae. (E Script. Ecclesiastic. opu

 Martin. Jos. Routh. S. T. P. Collegii S. Magdalenae Oxon. Praesidis, In Quatuor D. Cypriani Libros Annotationes Selectae. (E Script. Ecclesiastic. opu

 In Librum De Idolorum Vanitate.

 In Librum De Mortalitate.

 In Librum De Opere Et Eleemosynis.

 In Librum De Zelo Et Livore.

 S. Cypriani Exhortatio Ad Poenitentiam.

 S. Cypriani Exhortatio Ad Poenitentiam.

 Monitum.

 Joannis Chrysostomi Trombellii Praefatio.

 Exhortatio S. Cypriani De Poenitentia Incipit.

 De Titulo, Ac Meta, Seu Argumento Superioris Opusculi.

 De Titulo, Ac Meta, Seu Argumento Superioris Opusculi.

 Caput Primum.

 Caput II.

 Index Rerum Et Verborum.

 Index Rerum Et Verborum.

 Numeri Romani tomum, Arabici autem columnas indicant. Ad tomum IV recurritur quoties tomi numerus deficit. Ratio hujus est quod opera nostri Cypriani

 A

 B

 C

 D

 E

 F

 G

 H

 I

 J

 L

 M

 N

 O

 P

 Q

 R

 S

 T

 U

 V

 X

 Z

 Syllabus Rerum Quae In Hoc Tomo Continentur.

 Syllabus Rerum Quae In Hoc Tomo Continentur.

 Finis Tomi Quarti.

Epistola LXIII.
(Erasm., II, 3. Pamel., Rigalt., Baluz., LXIII. Paris., LXII Oxon., Lips., LXIII.)
Ad Caecilium De Sacramento Dominici Calicis.

0372B

Argumentum.— Docet Cyprianus, contra aquarios, in calice Dominico non aquam solam, sed vinum aqua mixtum esse offerendum; per eam in Scripturis Baptismum, minime vero Eucharistiam designari. Typis ex Veteri Testamento sumptis, usus vini in Sacramento corporis Dominici illustratur, populumque 0373A christianum per aquae symbolum intelligi declaratur.

I. Cyprianus Caecilio fratri salutem. Quamquam sciam, frater charissime, episcopos plurimos, ecclesiis Dominicis in toto mundo divina dignatione praepositos, evangelicae verita tis ac Dominicae traditionis tenere rationem, nec ab eo quod Christus magister et praecepit et gessit humana et novella institutione decedere; tamen, quoniam quidam, vel ignoranter vel simpliciter, in calice Dominico sanctificando et plebi ministrando non hoc faciunt quod Jesus Christus Dominus et Deus noster, sacrificii hujus auctor et doctor fecit et docuit, religiosum pariter ac necessarium duxi has ad vos litteras facere; ut, si quis in isto errore adhuc tenetur , veritatis luce perspecta, 0374A ad radicem atque originem traditionis Dominicae revertatur. Nec nos putes, frater charissime, nostra et humana conscribere aut ultronea voluntate hoc nobis audacter assumere, cum mediocritatem nostram semper humili et verecunda moderatione teneamus. Sed quando aliquid Deo inspirante et mandante praecipitur, necesse est Domino servus fidelis obtemperet, excusatus apud omnes quod nihil sibi arroganter assumat, qui offensam Domini timere compellitur, nisi faciat quod jubetur.

II. Admonitos autem nos scias ut in calice offerendo Dominica traditio servetur, neque aliud fiat a nobis quam quod pro nobis Dominus prior fecerit, ut calix qui in commemorationem ejus offertur, mixtus vino offeratur. Nam cum dicat Christus, Ego 0375A sum vitis vera (Joa. XV, 1) , sanguis Christi non aqua est utique, sed vinum. Nec potest videri sanguis ejus, quo redempti et vivificati sumus, esse in calice quando vinum desit calici, quo Christi sanguis ostenditur, qui Scripturarum omnium sacramento ac testimonio praedicetur .

III. Invenimus enim et in Genesi circa sacramentum in Noe hoc idem praecucurrisse et figuram Dominicae passionis illic extitisse quod vinum bibit, quod inebriatus est (Gen. IX, 21) , quod in domo sua nudatus est, quod fuit recubans nudis et patentibus femoribus, quod nuditas illa patris a medio filio denotata est et foras nuntiata, a duobus vero, majore et minore, contecta, et caetera quae necesse non est exequi, cum satis sit hoc solum 105 complecti, quod Noe, typum futurae 0375B veritatis ostendens, non aquam sed vinum biberit, et sic imaginem Dominicae passionis expresserit.

IV. Item in sacerdote Melchisedech sacrificii Dominici sacramentum praefiguratum videmus, secundum quod Scriptura divina testatur et dicit: 0376A Et Melchisedeh, rex Salem, protulit panem et vinum (Gen. XIV, 18) . Fuit autem sacerdos Dei summi, et benedixit Abraham. Quod autem Melchisedech typum Christi portaret, declarat in Psalmis Spiritus sanctus ex persona Patris ad Filium dicens: Ante luciferum genui te. Tu es sacerdos in aeternum secundum ordinem Melchisedech (Psal. CIX, 4, 5) . Qui ordo utique hic est de sacrificio illo veniens et inde descendens, quod Melchisedech sacerdos Dei summi fuit, quod panem et vinum obtulit, quod Abraham benedixit. Nam quis magis sacerdos Dei summi quam Dominus noster Jesus Christus, qui sacrificium Deo Patri obtulit, et obtulit hoc idem quod Melchisedech obtulerat, id est panem et vinum, suum scilicet corpus et sanguinem? Et circa Abraham 0376B benedictio illa praecedens ad nostrum populum pertinebat. Nam, si Abraham Deo credidit et deputatum est ei ad justitiam (Gen. XV, 6.) , utique quisquis Deo credit et fide vivit, justus invenitur, et jam pridem in Abraham fideli benedictus et justificatus 0377A ostenditur, sicut beatus apostolus Paulus probat dicens: Credidit Abraham Deo, et deputatum est ei ad justitiam (Gal. III, 6, 7) . Cognoscitis ergo quia qui ex fide sunt, hi sunt filii Abrahae. Providens autem Scriptura quia ex fide justificat gentes Deus, praenuntiavit Abrahae quia benedicentur in illo omnes gentes (Gen. XII, 3) . Igitur qui ex fide sunt benedicti sunt cum fideli Abraham. Unde in Evangelio invenimus de lapidibus excitari, id est de gentibus colligi filios Abrahae (Matth. III, 9) . Et cum Zachaeum laudaret Dominus, respondit et dixit: Salus hodie domui huic facta est, quia et hic filius est Abrahae (Luc. XIX, 9) . Ut ergo in Genesi per Melchisedech sacerdotem benedictio circa Abraham posset rite celebrari, praecedit ante imago sacrificii 0377B Christi, in pane et vino scilicet constituta; quam rem perficiens et adimplens Dominus panem et calicem mixtum vino obtulit, et qui est plenitudo veritatis veritatem praefiguratae imaginis adimplevit.

V. Sed et per Salomonem Spiritus sanctus typum Dominici sacrificii ante praemonstrans immolatae hostiae et panis et vini sed et altaris et Apostolorum faciens mentionem, Sapientia, inquit, aedificavit sibi domum, et subdidit columnas septem. Mactavit suas hostias, miscuit in cratera vinum suum, et paravit mensam suam. Et misit servos suos, convocans cum excelsa praedicatione ad crateram dicens: 0378A Qui est insipiens declinet ad me. Et egentibus sensu dixit: Venite, edite de meis panibus, et bibite vinum quod miscui vobis (Prov. IX, 1-5) . Vinum mixtum declarat, id est calicem Domini aqua et vino mixtum prophetica voce praenuntiat, ut appareat in passione Dominica id esse gestum quod fuerat ante praedictum.

VI. In benedictione quoque Judae hoc idem significatur, ubi et illic Christi figura exprimitur, quod a fratribus suis laudari et adorari haberet, quod inimicorum dorsa cedentium atque fugientium manibus, quibus crucem pertulit et mortem vicit, compressurus fuisset, quodque ipse sit leo de tribu Juda, et recubet dormiens in passione, et surgat, et sit ipse spes gentium. Quibus Scriptura divina adjungit et dicit: Lavabit in vino stolam suam 0378B et in sanguine uvae amictum suum (Gen. XLIX, 11) . Quando autem sanguis uvae dicitur, quid aliud quam vinum calicis Dominici sanguinis ostenditur?

VII. Necnon et apud Esaiam hoc idem Spiritus sanctus de Domini passione testatur dicens: Quare rubicunda 106 sunt vestimenta tua, et indumenta tua velut a calcatione torcularis pleni et percalcati (Isa. LXIII, 2) ? Numquid rubicunda vestimenta aqua potest facere, aut in torculari aqua est quae pedibus calcatur vel praelo exprimitur? Vini utique mentio ideo ponitur ut Domini sanguis intelligatur , et quod in calice Dominico postea manifestatum est 0379A Prophetis annuntiantibus praediceretur . Torcularis quoque calcatio et pressura taxatur, quia, quomodo ad potandum vinum veniri non potest nisi botrus calcetur ante et prematur, sic nec nos sanguinem Christi possemus bibere , nisi Christus calcatus prius fuisset et pressus, et calicem prior biberet, in quo credentibus propinaret.

VIII. Quotiescumque autem aqua sola in Scripturis sanctis nominatur, Baptisma praedicatur, ut apud Esaiam significari videmus: Nolite, inquit, priora meminisse et antiqua nolite reputare: ecce ego facio nova quae nunc orientur, et cognoscetis , et faciam in deserto viam, et flumina in loco inaquoso adaquare genus meum electum, plebem meam, quam acquisivi, ut virtutes meas exponeret (Isa. XLIII, 18-21) . 0379B Praenuntiavit illic per prophetam Deus quod apud Gentes in locis quae inaquosa prius fuissent, flumina postmodum redundarent et electum genus Dei, id est per generationem Baptismi filios Dei factos, adaquarent. Item, denuo praecanitur et ante praedicitur Judaeos, si sitierint et Christum quaesierint, apud nos esse potaturos, id est Baptismi gratiam consecuturos: Si sitierint, inquit, per deserta adducet illos, aquam de petra producet illis, findetur petra, et fluet aqua, et bibet plebs mea (Isa. XLVIII, 21) . Quod in Evangelio adimpletur, quando Christus, qui est petra, finditur ictu lanceae in passione: qui et admonens quid per prophetam sit ante praedictum clamat et dicit: Si quis sitit, veniat et bibat. Qui credit in me, sicut Scriptura dicit , flumina de 0379C ventre ejus fluent aquae vivae (Joan. VII, 37-39) . Atque, ut magis posset esse manifestum quia non de calice sed de Baptismo illic loquitur Dominus, addidit 0380A Scriptura dicens: Hoc autem dixit de Spiritu quem accepturi erant qui in eum credebant. Per Baptisma enim Spiritus sanctus accipitur, et sic a baptizatis et Spiritum sanctum consecutis ad bibendum calicem Domini pervenitur. Neminem autem moveat quod, cum de Baptismo loquatur Scriptura divina, sitire nos dicit et bibere, quando et Dominus in Evangelio dicat: Beati esurientes et sitientes justitiam (Matth. V, 6) ; quia quod avida et sitienti cupiditate suscipitur, plenius et uberius hauritur. Sicut et alio loco ad Samaritanam mulierem Dominus loquitur dicens : Omnis qui biberit ex aqua ista, sitiet iterum: qui autem biberit ex aqua quam ego dedero, non sitiet in aeternum (Joan. IV, 13, 14) . Quo et ipsum Baptisma salutaris aquae significatur , quod semel 0380B scilicet sumitur, nec rursus iteratur. Caeterum calix Domini in Ecclesia semper et sititur et bibitur.

IX. Nec argumentis plurimis opus est, frater charissime, ut probemus appellatione aquae Baptisma significatum semper esse et sic nos intelligere debere , quando Dominus adveniens Baptismi et Calicis manifestaverit veritatem, qui aquam illam fidelem, aquam vitae aeternae, praeceperit credentibus in Baptismo dari, calicem vero docuerit exemplo magisterii sui vini et aquae conjunctione misceri. Calicem etenim sub die passionis accipiens, benedixit et dedit discipulis suis dicens: Bibite ex hoc omnes. Hic est enim sanguis novi testamenti, qui pro multis effundetur in remissionem peccatorum. Dico vobis, non bibam amodo ex ista creatura vitis usque in diem 0380C illum quo vobiscum bibam novum vinum in regno Patris mei (Matth. XXXVI, 28, 29) . Qua in parte invenimus calicem mixtum fuisse quem Dominus obtulit 0381A 107, et vinum fuisse quod sanguinem suum dixit. Unde apparet sanguinem Christi non offerri si desit vinum calici, nec sacrificium Dominicum legitima sanctificatione celebrari nisi oblatio et sacrificium nostrum responderit passioni. Quomodo autem de creatura vitis novum vinum cum Christo in regno Patris bibemus, si in sacrificio Dei Patris et Christi vinum non offerimus, nec calicem Domini Dominica traditione miscemus?

X. Beatus quoque apostolus Paulus, a Domino electus et missus et praedicator veritatis evangelicae constitutus, haec eadem in Epistola sua ponit dicens : Dominus Jesus in qua nocte tradebatur accepit panem, et gratias egit et fregit et dixit: Hoc est corpus meum quod pro vobis tradetur. Hoc facite in meam 0381B commemorationem. Simili modo et calicem, postquam coenatum, est accepit dicens: Hic calix novum testamentum est in meo sanguine. Hoc facite, quotiescumque biberitis, in meam commemorationem. Quotiescumque enim ederitis panem istum et calicem biberitis, mortem Domini annuntiabitis quoadusque veniat (I Cor. II, 23-26) . Quod si et a Domino praecipitur , et ab Apostolo ejus hoc idem confirmatur et traditur, ut quotiescumque biberimus, in commemorationem Domini hoc faciamus quod fecit et Dominus, invenimus non observari a nobis quod mandatum est, nisi eadem quae Dominus fecit nos quoque faciamus, et calicem Domini pari ratione miscentes a divino magisterio non recedamus. Ab evangelicis autem praeceptis omnino recedendum non esse , et eadem quae 0381C magister docuit et fecit discipulos quoque observare 0382A et facere debere, constantius et fortius alio in loco beatus Apostolus docet dicens: Miror quod sic tam cito demutamini ab eo qui vos vocavit ad gratiam, ad aliud evangelium, quod non est aliud, nisi si sunt aliqui qui vos conturbant et volunt convertere Evangelium Christi. Sed, licet aut nos aut Angelus de coelo aliter annuntiet praeterquam quod annuntiavimus vobis, anathema sit. Sicut praediximus, et nunc iterum dico: Si quis vobis annuntiaverit praeterquam quod accepistis, anathema sit (Gal. I, 6-9) .

XI. Cum ergo neque ipse Apostolus neque Angelus de coelo annuntiare possit aliter aut docere praeterquam quod semel Christus docuit et Apostoli ejus annuntiaverunt, miror satis unde hoc usurpatum sit ut, contra evangelicam et apostolicam disciplinam, quibusdam 0382B in locis aqua offeratur in Dominico calice, quae sola Christi sanguinem non possit exprimere. Cujus rei sacramentum nec in Psalmis tacet Spiritus sanctus faciens mentionem dominici calicis et dicens: Calix tuus inebrians perquam optimus (Psal. XXII, 5) . Calix autem qui inebriat, utique vino mixtus est : neque enim aqua inebriare quemquam potest. Sic autem calix Dominicus inebriat ut et Noe in Genesi vinum bibens inebriatus est. Sed, quia ebrietas Dominici calicis et sanguinis non est talis qualis est ebrietas vini saecularis, cum diceret Spiritus sanctus in Psalmo, Calix tuus inebrians, addidit perquam optimus, quod scilicet calix Dominicus sic bibentes inebriat ut sobrios faciat, ut mentes ad spiritalem sapientiam redigat, ut a sapore isto saeculari ad intellectum Dei 0382C unusquisque resipiscat, et quemadmodum vino isto 0383A communi mens solvitur et anima relaxatur et tristitia omnis exponitur, ita, epotato sanguine Domini et poculo salutari, exponatur memoria veteris hominis, et fiat oblivio conversationis pristinae saecularis, et moestum pectus ac triste, quod prius peccatis angentibus premebatur, divinae indulgentiae laetitia resolvatur; quod tunc demum potest laetificare in Ecclesia Domini bibentem, si quod bibitur 108 Dominicam teneat veritatem.

XII. Quam vero perversum est quamque contrarium ut, cum Dominus in nuptiis de aqua vinum fecerit (Joan. II, 7) , nos de vino aquam faciamus, cum sacramentum quoque rei illius admonere et instruere nos debeat ut in sacrificiis Dominicis vinum potius offeramus. Nam, quia apud Judaeos defecerat gratia spiritalis, defecit et vinum: vinea enim Domini sabaoth 0383B domus erat Israël (Isa. V, 7) . Christus autem, docens et ostendens gentium populum succedere, et in locum quem Judaei perdiderant nos postmodum merito fidei pervenire, de aqua vinum fecit, id est, quod ad nuptias Christi et Ecclesiae, Judaeis cessantibus, plebs magis gentium conflueret et conveniret ostendit. Aquas namque populos significare in Apocalypsi Scriptura divina declarat dicens: Aquae quas vidisti, super quas sedet meretrix illa, populi et turbae et gentes ethnicorum sunt et linguae (Apoc. XVII, 15) . Quod scilicet perspicimus et in sacramento calicis contineri.

XIII. Nam, quia nos omnes portabat Christus, qui et peccata nostra portabat, videmus in aqua populum intelligi, in vino vero ostendi sanguinem Christi. 0384A Quando autem in calice vino aqua miscetur, Christo populus adunatur, et credentium plebs ei in quem credidit copulatur et conjungitur. Quae copulatio et conjunctio aquae et vini sic miscetur in calice Domini ut commixtio illa non possit ab invicem separari. Unde et Ecclesiam, id est plebem in Ecclesia constitutam, fideliter et firmiter in eo quod credidit perseverantem, nulla res separare poterit a Christo quominus haereat semper et maneat individua dilectio. Sic autem in sanctificando calice Domini offerri aqua sola non potest, quomodo nec vinum solum potest. Nam, si vinum tantum quis offerat, sanguis Christi incipit esse sine nobis: si vero aqua sit sola, plebs incipit esse sine Christo. Quando autem utrumque miscetur et adunatione confusa sibi invicem copulatur, tunc sacramentum spiritale et coeleste perficitur. Sic vero 0384B calix Domini non est aqua sola aut vinum solum, nisi utrumque sibi misceatur, quomodo nec corpus Domini potest esse farina sola aut aqua sola, nisi utrumque adunatum fuerit et copulatum et panis unius compage solidatum. Quo et ipso sacramento populus noster ostenditur adunatus; ut, quemadmodum grana multa in unum collecta et commolita et commixta panem unum faciunt, sic in Christo, qui est panis coelestis, unum sciamus esse corpus, cui conjunctus sit noster numerus et adunatus.

XIV. Non est ergo, frater charissime, quod aliquis existimet sequendam esse quorumdam consuetudinem, si qui in praeteritum in calice Dominico aquam solam offerendam putaverunt. Quaerendum est enim ipsi 0385A quem sint secuti. Nam, si in sacrificio quod Christus obtulit, non nisi Christus sequendus est, utique id nos obaudire et facere oportet quod Christus fecit et quod faciendum esse mandavit, quando ipse in Evangelio dicat: Si feceritis quod mando vobis, jam non dico vos servos, sed amicos (Joan. XV, 14, 15) . Et quod Christus debeat solus audiri, Pater etiam de coelo contestatur dicens: Hic est filius meus dilectissimus in quo bene sensi, ipsum audite (Matth. XVII, 5) . Quare, si solus Christus audiendus est, non debemus attendere quid alius ante nos faciendum esse putaverit, sed quid qui ante omnes est Christus prior fecerit. Neque enim hominis consuetudinem sequi oportet, sed Dei veritatem, cum per Esaiam prophetam Deus loquatur et dicat: Sine causa autem colunt me, mandata et doctrinas hominum docentes (Isa. XXIX, 13) . Et iterum Dominus 0385B in Evangelio hoc idem repetat dicens: 109 Rejicitis mandatum Dei, ut traditionem vestram statuatis (Marc. VII, 13) . Sed et alio in loco ponit et dicit: Qui solverit unum ex mandatis istis minimis, et sic docuerit homines, minimus vocabitur in regno coelorum (Matth. V, 19) . Quod si nec minima de mandatis Dominicis licet solvere, quanto magis tam magna, tam grandia, tam ad ipsum Dominicae passionis et nostrae redemptionis sacramentum pertinentia fas non est infringere, aut in aliud quam quod divinitus institutum sit humana traditione mutare? Nam, si Jesus Christus Dominus et Deus noster ipse est summus sacerdos Dei 0385C Patris, et sacrificium Patri se ipsum primus obtulit , 0386A et hoc fieri in sui commemorationem praecepit, utique ille sacerdos vice Christi vere fungitur qui id quod Christus fecit imitatur, et sacrificium verum et plenum tunc offert in Ecclesia Deo Patri, si sic incipiat offerre secundum quod ipsum Christum videat obtulisse.

XV. Caeterum omnis religionis et veritatis disciplina subvertitur, nisi id quod spiritaliter praecipitur fideliter reservetur , nisi si in sacrificiis matutinis hoc quis veretur ne per saporem vini redoleat sanguinem Christi. Sic ergo incipit et a passione Christi in persecutionibus fraternitas retardari, dum in oblationibus discit de sanguine ejus et cruore confundi. Porro autem Dominus in Evangelio dicit: Qui confusus me fuerit, confundetur eum Filius hominis. 0386B (Marc. VIII, 38) . Et Apostolus quoque loquitur dicens: Si hominibus placerem, Christi servus non essem (Gal. I, 10) . Quomodo autem possumus propter Christum sanguinem fundere, qui sanguinem Christi erubescimus bibere?

XVI. An illa sibi aliquis contemplatione blanditur, quod, etsi mane aqua sola offerri videtur, tamen, cum ad coenandum venimus, mixtum calicem offerimus. Sed cum coenamus ad convivium nostrum plebem convocare non possumus, ut sacramenti veritatem fraternitate omni praesente celebremus. Atenim non mane, sed post coenam, mixtum calicem obtulit Dominus. Numquid ergo Dominicum post coenam celebrare 0386C debemus, ut sic mixtum calicem frequentandis 0387A dominicis offeramus? Christum offerre opportebat circa vesperam diei, ut hora ipsa sacrificii ostenderet occasum et vesperam mundi, sicut in Exodo scriptum est: Et occident illum omne vulgus synagogae filiorum Israel ad vesperam (Exod. XII, 6) . Et iterum in Psalmis: Allevatio manuum mearum sacrificium vespertinum (Psal. CXL, 2) . Nos autem resurrectionem Domini mane celebramus.

XVII. Et quia passionis ejus mentionem in sacrificiis omnibus facimus (passio est enim Domini sacrificium quod offerimus), nihil aliud quam quod ille fecit facere debemus. Scriptura enim dicit: Quotiescumque enim ederitis panem istum et calicem istum biberitis, mortem Domini annuntiabitis quoadusque veniat (I Cor. II, 26) . Quotiescumque ergo calicem in commemorationem 0387B Domini et passionis ejus offerimus, id quod constat Dominum fecisse faciamus. Et viderit, frater charissime; si quis de antecessoribus nostris vel ignoranter vel simpliciter non hoc observavit et tenuit quod nos Dominus facere exemplo et magisterio suo docuit, potest simplicitati ejus de indulgentia Domini venia concedi. Nobis vero non poterit ignosci, qui nunc a Domino admoniti et instructi sumus ut calicem Dominicum vino mixtum, secundum quod Dominus obtulit, offeramus; et de hoc quoque ad collegas nostros litteras dirigamus, ut ubique lex evangelica et traditio Dominica servetur, et ab eo quod Christus et docuit et fecit non recedatur.

XVIII. Quae ultra jam contemnere et in errore pristino perseverare, quid aliud est quam incurrere in 0387C objurgationem 110 Domini increpantis in Psalmo et dicentis: Ad quid exponis justificationes meas et assumis testamentum meum per os tuum? Tu autem odisti disciplinam, et abjecisti sermones meos retro. Si videbas furem, concurrebas ei, et inter moechos particulam ponebas (Psal. XLIX, 16-18) . Exponere enim justificationes 0388A et testamentum Domini, et non hoc idem facere quod fecerit Dominus, quid aliud est quam sermones ejus abjicere et disciplinam Dominicam contemnere, nec terrena sed spiritalia furta et adulteria committere, dum quis de evangelica veritate furatur Domini nostri verba et facta, corrumpit atque adulterat praecepta divina? Sicut apud Hieremiam scriptum est: Quid est, inquit, paleis ad triticum? Propter hoc ecce ego ad prophetas, dicit Dominus, qui furantur verba mea unusquisque a proximo suo, et seducunt populum meum in mendaciis suis et in erroribus suis (Hier. XXIII, 28, 30, 32) . Item apud eumdem alio loco: Et moechata est, inquit, in lignum et lapidem , et in his omnibus non est reversa ad me (Hier. IX, 10) . Quod furtum et adulterium ne in nos etiam cadat cavere 0388B sollicite et timide ac religiose observare debemus. Nam, si sacerdotes Dei et Christi sumus, non invenio quem magis sequi quam Deum et Christum debeamus, quando ipse in Evangelio maxime dicat: Ego sum lumen saeculi. Qui me secutus fuerit, non ambulabit in tenebris, sed habebit lumen vitae (Joan. VIII, 12) . Ne ergo in tenebris ambulemus, Christum sequi et praecepta ejus observare debemus, quia et ipse in alio loco, mittens Apostolos, dixit: Data est mihi omnis potestas in coelo et in terra. Ite ergo et docete omnes Gentes, tingentes eos in nomine Patris et Filii et Spiritus sancti, docentes eos observare omnia quaecumque praecepi vobis (Matth. XXIII, 18-20) . Quare si in lumine Christi ambulare volumus, a praeceptis et monitis ejus non recedamus, agentes gratias quod, dum 0388C instruit in futurum quid facere debeamus, de praeterito ignoscit quod simpliciter erravimus. Et quia jam secundus ejus adventus nobis appropinquat, magis ac magis benigna ejus et larga dignatio corda nostra luce veritatis illuminat.

XIX. Religioni igitur nostrae congruit et timori et 0389A ipsi loco atque officio sacerdotii nostri, frater charissime, in Dominico calice miscendo et offerendo custodire traditionis Dominicae veritatem, et quod prius apud quosdam videtur erratum, Domino monente, corrigere; ut, cum in claritate sua et majestate coelesti venire coeperit, inveniat nos tenere quod monuit, observare quod docuit, facere quod fecit. Opto te, frater charissime, semper bene valere.