professionem. Expleto praescripto curriculo, ordinationem suscepit sacerdo-

talem, circa annum MCDLX.

Primum fuit guardianus Tarnoviae; translatus in Stradom, praedicationi

se dedit, ostendens haud consuetas ingenii dotes, ita ut huius aetatis in an-

nalibus « ferventissimus praedicator » sit appellatus atque postea vocatus ad

huiusmodi officium explendum in cathedrali ecclesia Cracoviensi. Sermo eius

simplex et sublimis, plenus ardoris ac oratione sustentatus atque Sacrae

Scripturae assidua lectitatione et meditatione; animos audientium ita inflam-

mabat ut complures peccatores ad conversionem concitaret.

Anno MCDLXXVI electus est definitor sui Ordinis atque in hoc officio cons-

titutus duos post annos petivit Ticinum ad capitulum generale. Peregrinus

Romam invisit ac Terram Sanctam, paratus ad vitam suam immolandam ut

Christi nuntium iis afferret qui eum ignorabant. Apostolatus eius confirma-

batur efficaciusque efficiebatur exemplari vitae consuetudine, quae insignie-

batur fidelitate cotidiana erga propriam vocationem, accurata impletione

proprii ordinis officiorum, constanti hilarique omnium virtutum exercitio.

Ipse fidem testificatus est in omnibus rerum adiunctis eamque copiose aluit

intensa et diuturna oratione, pietate erga Eucharistiam, erga sanctissimum

Nomen Iesu quod praedicatione divulgavit, exemplum sequens sancti Ber-

nardini Senensis, et erga Virginem Mariam, quam saepe sub titulo «Amasia »,

id est Amata, invocabat.

Ex eius amore in Deum et proximum profluit synthesis, quam ipse perfi-

cere valuit, inter munera evangelizationis et operosae caritatis testimonium.

Iuvante divina Providentia, in qua sine ulla haesitatione confidit, copiosos

fructus sui sacerdotalis ministerii colligere potuit. Veluti guardianus guber-

navit conventum cum prudentia et iustitia. Sodalibus suis consiliabatur sa-

pienter et provide. Assiduus fuit in Regula et Ecclesiae praeceptis observan-

dis. Vitam conduxit sobriam et austeram. Paenitentiae instrumentis

utebatur tunc adhibitis in vita religiosa: cilicium induebat corpusque disci-

plinae exercitio mortificabat. Sobrius in cibo fuit ieiuniisque praescriptis

sponte alia adiungebat. Requiei solum tempus stricte necessarium concede-

bat. Sancti Francisci Assisiensis aemulus, pauper fuit, oboediens et castus.

Humiliter diligenterque labores graviores complebat, nec aestimationem

quaesivit pro suo opere omniaque merita semper Domino tribuit.

Anno MCDLXXXII Cracovia lue afflicta est. Beatus intellexit hanc esse oc-

casionem propitiam suae vitae oblationem Domino perficiendi. Confratribus

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale122