60

Ἕξεων: Σημειωσαι, ὅτι αἱ θεῖαι δυνάμεις καθ' ἕξιν ἔχουσι τό θεοειδές. Ἕξις δέ ἐστι ποιότης ἕμμονος.

Ἐντεῦθεν οὖν δηλοῦται, ὅτι αὐτεξούσιοί εἰσιν ἕξει τάς ἀρετάς κτώμεναι. Τοῦτο πλατύτερον παριστᾷ Ἄμμων ὁ Αδριανουπολίτης, (14Ε_254> ἐν τοῖς Περί ἀναστάσεως αὐτῷ κατά Ὠριγένους γεγραμμένοις λόγοις.

Ὑψηλοτάτων: ∆ιά τί λέγονται θρόνοι. Περιπεζίας: Ἀντί τοῦ, τῆς πρός τό χθαμαλόν βάσεως. Σημείωσαι δέ, τίς ὁ

σκοπός πάσης ἱεραρχίας. Ὑφέσεως: Ἀνωτάτην τινά φύσιν καί μετά Θεόν εὐθύς ὑπ' αὐτοῦ τεταγμένην

δηλοῖ τούς θρόνους, οὐδέν ἐπί τά ὑλικά προσέχοντας, ὡς σημαίνει τό μηθέν αὐτούς ἔχειν περιπεζίας ὑφέσεως, ἤτοι ἐνδόσεως, καί τῆς πρός τό κάτω νεύσεως, ἀλλά τό ἐπί Θεόν ἀναβατικόν, ἀνωφερῶς προσέχον. Καλῶς δέ ἐπήγαγεν 'ὑπερκοσμίως', ἀντί τοῦ ἀσωμάτως καί ἀΰλως καί νοητῶς, ἤτοι νοερῶς· ἵνα γάρ μή νομίσῃς τό ἄναντες ὁδόν εἶναι σωματικήν, ἐπήγαγε τό ἀΰλως.

Θεοφόρον: Σημειωσαι, ὅτι καί τό τῶν ἁγίων θρόνων τάγμα 'θεοφόρον' εἶπεν, ὡς φέρον ἐπαναπαυόμενον νοητῶς τόν Θεόν. Ὅρα οὖν, ἐπειδή ὁ μακάριος Βασίλειος ὁ Καππαδόκης τήν θεοφόρον εἶπε σάρκα, σκοπητέον πῶς εἴρηται. Ἀλλ' ἡ μέν σάρξ αὐτοῦ τοῦ Κυρίου κατ' οὐσίαν καί καθ' ὑπόστασιν ἤνωται αὐτῷ τῷ Θεῷ Λόγῳ, διό καί σαρκοφορεῖν αὐτός λέγεται παρά τῶν Πατέρων καί σάρκα ἐνδύσασθαι· τί ἄτοπον οὖν εἰ καί ἡ σάρξ αὐτοῦ λέγεται θεοφόρος, ὡς φέρουσα τόν Θεόν Λόγον καθ' ἕνωσιν ἀδιάστατον, αὐτοῦ καί σάρξ καί λεγομένη ὑπάρχουσα κυρίως καί κατά ἀλήθειαν; Οὗτοι δέ κατά χάριν ἔχοντες ἐν ἑαυτοῖς τόν Θεόν ἀρρήτῳ τε λόγῳ καί ἀνεννοήτῳ τῇ διανοίᾳ θεοφόροι (α'.) καί αὐτοί διά τοῦτο λέγονται, ὅτι πρώτως μετέχουσιν αἱ πρῶται δυνάμεις τοῦ Θεοῦ, καί οὕτω μεταδιδόασι ταῖς ὑποδεεστέραις τήν γενομένην εἰς αὐτάς ἔλλαμψιν.

§ 2. β'. Ταῖς πρώταις: Οὕτω τήν καθ' ὑπέρβασιν ἀνάγνωσιν νοητέον· ταῖς πρώταις οὐσίαις οἰκείαν οἰητέον εἶναι ἱεραρχίαν τήν ὁμοειδῆ αὐταῖς κατά πάντα, τά δέ λοιπά διά μέσου.

(14Ε_256> Ἀοράτου: Σημείωσαι, ὅτι πάσης ἀοράτου καί ὁρατῆς δυνάμεως μείζους εἰσίν αἱ πρῶται τρεῖς αὗται τάξεις.

γ'. Γεγονυίας: Τουτέστι κτιστῆς. Φαντασιῶν: Ὅτι πάσης φαντασίας προσύλου ἀνεπίδεκτοί εἰσι καί ἀμιγεῖς

πάσης ὑφέσεως, ὅτι οὐ μόνον αἱ θεῖαι δυνάμεις αὐταί κηλίδων καί μολυσμῶν ἠλευθέρωνται, ἀλλά καί πάσης ἐλαττώσεως καί τήν ἐπί τά χείρω μείωσιν οὐδ' ὅλως εἰδυῖαι. Τοῦτο δέ νόησον, οὐχ ὅτι κατά φύσιν ἄτρεπτοί εἰσιν, ἀλλ' ὅτι, αὐτοπροαίρετοι οὖσαι διά τῆς εἰς τό ἀγαθόν ἄγαν ἐφέσεως, ἐπί τό Θεῖον ρέψασαι ἔμειναν οὕτως, ἕξιν ὥσπερ ἔχουσαι τό ἀμετακίνητον. Μόνος γάρ κατά φύσιν ἄτρεπτος ὁ Θεός, αὗται δέ, εἰ οὕτως ἐδημιουργήθησαν, οὐκ ἄν ἐξέπιπτεν ὁ διάβολος. Ἀλλά καί αὗται πᾶσαι μιᾶς καί ἴσης τάξεως· τό γάρ ἐκ φύσεως ἀγαθόν ὑπόβασιν οὐκ ἔχει.

δ'. Ταυτοκινήτου: Ταυτοκίνητόν φησιν ὁ ἅγιος οὗτος εἶναι τήν κίνησιν αὐτῶν, ὠς ἀπαράλλακτον καί ἀμετάβολον, ὡσαύτως δέ ἔχουσαν. Κινήσεις δέ εἰσιν ἐπ' αὐτῶν αἱ ἄπαυστοι περί τάς νοήσεις ἐνέργειαι· νόες γάρ εἰσιν ἀσίγητοι. Καί σημείωσαι τό κατά τό φιλοθέως ἄτρεπτον, καί ἀνάγνωθι τό τέταρτον κεφάλαιον τοῦ Περί θείων ὀνομάτων λόγου, καί τό ὄγδοον κεφάλαιον τοῦ παρόντος λόγου.

ε'. Θεωρητικάς: Σημείωσαι πῶς λέγονται θεωρητικαί αἱ ἅγιαι τάξεις αὗται, καί ὅτι οὐ διά συμβόλων ἤ θεωρημάτων τῆς Γραφῆς τήν θεογνωσίαν κτῶνται, ὡς ἡμεῖς.