64

∆υνατά: Ἰσχυρότατα. Ἐπωνυμίας: Ὅτι ἡ ἐπωνυμία αὐτῶν σημαίνει, τίς ἡ ἰδιότης αὐτῶν.

Μέση τριαδική τάξις Κυριότητες, ∆υνάμεις, Ἐξουσίαι

Ἀδούλωτον: Ὅτι πᾶσα νοητή δύναμις ἀμειλίκτως πρός τό χεῖρον ἔχει. § 2. Ὡς ἀμείλικτον κυριότητα: Ἐνταῦθα σφάλματι τῶν ἑλληνικῶν

φιλοσόφων εὐσεβῶς ἐπισκώπτει, οἵτινες ἰδικάς τρεῖς δυνάμεις τινάς ἀμειλίκτους προσηγόρευσαν, προελθούσας εἰς ὕπαρξιν ἔκ τινων πρό αὐτῶν ἑτέρων τριῶν δυνάμεων· οὐ μήν ἐκ Θεοῦ φῶτα, δημιουργηθείσας ἰδικῶς. Καί φασιν εἶναι τούς ἀμειλίκτους τούτους ὑποπεζίους τῶν προβαλλομένων αὐτούς (14Ε_272> νοητῶν δυνάμεων, ἀναστέλλοντας καί ὥσπερ ἀντιβαίνοντας καί ἐφεκτικούς τῶν πρό αὐτῶν καί ἑαυτῶν, τοῦ μή πεσεῖν εἰς ὕλην, καί ἀσθενεστέρους κατά τοῦτο τῶν προβαλλομένων ἑαυτούς, καθ' ὅ δέονται τοῦ κατέχειν εἰς τό ἄπτωτον ἑαυτούς. Ταῦτα μέν οὖν ὡς ἐν ἐπιτομῇ τά ἐκείνων· ὁ δέ μέγας ∆ιονύσιος σοφῶς τά ἐναντία πάντα αὐτοῖς φησιν· ἐκ Θεοῦ γάρ αὐτάς δημιουργικῶς ὑποστῆναί φησιν, οὗ καί τήν ἐμφέρειαν ἔχουσιν εἰς κυριότητα, ὥσπερ καί ἡμεῖς οἱ καθ' ὁμοίωσιν κτισθέντες· αὐτούς δέ τό ἀμείλικτον κατά πάσης ὑφέσεως τῷ λόγῳ τῆς κυριότητος ἔχειν λέγει, κόπτοντας ὥσπερ καί διατέμνοντας καί οὐκ ἐῶντας κρατεῖν τήν πρός τά αἰσθητά ἐπιθυμίαν, οὐ μήν τούς πρό αὐτῶν ἀναστέλλοντας· τά δέ αἰσθητά καί σωματικά δουλοπρέπειάν φησι καί ἀνελευθερίαν καί εἰκαίαν δόξαν. '∆ουλοποιίας' δέ ἀντί τοῦ 'δουλοπρεπείας', ἐπεί μή συγχωροῦσι τά ὄντως ὄντα ἐννοεῖν, ἀλλά κατάγουσιν ἐκ τῆς ἀκλινοῦς ἑδραιότητος ἐπί τήν τῶν ματαιοτήτων ὑποκατάκλισιν. Ἀνομοιότητα δέ αὖθις καλεῖ τά ὑλικά, ὡς μηδέποτε μένοντα ἐπί ταὐτότητος, ἀλλά ἀεί μεταβάλλοντα.

Κυριαρχίας: Κυριαρχίαν τήν θεότητα ἔφη, ὅτι πάσης κυριότητος ἀρχή καί αἰτία καθέστηκεν.

Οὐκ ἀπολείπουσιν: Σημείωσαι πῶς πανταχοῦ φησι τάς ὑπερβεβηκυίας δυνάμεις μεταδιδόναι τῶν οἰκείων ταῖς μετ' αὐτάς καί τάς δυνάμεις δυναμοῦν τάς ὑποκειμένας· ἴσμεν δέ, ὅτι καί τόν ∆ανιήλ γέγραπται ἄγγελος ἐνισχύων, καί ἄλλους· καί τό δή πάντων μεῖζον, καί αὐτόν τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ἅτε καί ἄνθρωπον, ὡς ἐν τῷ κατά Λουκᾶν Εὐαγγελίῳ κεῖται.

Εὐταξίαν: Πρός τῷ ἀνωτέρω κειμένῳ καί ταῦτα συντακτέον· κατά κοινοῦ γάρ τό οἶμαι δηλοῦν.

Ἀφομοιωμένης: Ὅτι καί τῆς ἐξουσίας ὅσον αὐταῖς θεμιτόν, (14Ε_274> ὡς ἀγγέλοις οὖσιν, αἱ νοηταί δυνάμεις τοῖς μετ' αὐτούς μεταδιδόασι.

Καθαίρεται γάρ: Πῶς καί διά τίνος καθαίρονται καί φωτίζονται καί τελεσιουργοῦνται αἱ μέσαι τάξεις· καί ὅτι ἔχει ἡ Γραφή, ὡς ἄλλος ἄλλῳ ἄγγελος διαπορθμεύει τά θεῖα σύμβολα.

Καί διά μέσης: Ὅτι αἱ διά μέσων τελειώσεις ἀμυδρότεραι τῶν πρωτοφανῶς ὑπό Θεοῦ ἐνεργουμένων, αἵτινές εἰσι πρῶται.

Τήν δι' ἄλλου λεγομένην: Κατά τά ἐν τῷ Ζαχαρίᾳ καί ∆ανιήλ καί Ἰεζεκιήλ τοῖς προφήταις κείμενα.

Ἀμυδρουμένης: Ἀμυδρουμένης ἔφη, οὐ παρά τήν οἰκείαν αὑτῆς ἀτονίαν, ἀλλά τό ὑφειμένον τῶν δεχομένων· τοῦτο γάρ δηλοῖ τό εἰπεῖν 'δευτέρωσιν τελειώσεως', τουτέστι τό ἀμυδρότερον τελειοῦσθαι τά δεύτερα.

Οἱ δεινοί: Σημείωσαι, ὅτι ἱερεῖς ταῦτα παραδεδώκασι τῷ μεγάλῳ ∆ιονυσιῳ· 'αὐτοφανεῖς' δέ ἐκάλεσε τάς πρώτας θείας δυνάμεις, ἐπειδή ἀφ' ἑαυτῶν τάς θείας δέχονται ἐλλάμψεις· αἱ γάρ λοιπαί δυνάμεις οὐ δι' ἑαυτῶν τά θεῖα δέχονται δῶρα τῆς γνώσεως, ἀλλά διά τῶν ὑπερκειμένων.