89

Ὁ μέν ἱερός: Σημείωσαι, ὅτι οὐ λουτήρ ἦν ἐν τῷ νόμῳ καί ὅτι σύνταγμα ἔχει ἄλλο περί τῆς κατά νόμον ἱεραρχίας, ὅπερ οὐ φέρεται.

Τοῦ ἱεράρχου: Σημείωσαι τό ἔνθεον τοῦ ἱερέως, τό ἀληθῶς τελειότατον. Ἱερουργίαν ἀποκεκαθάρθαι: Τῇ θείᾳ ἱερουργίᾳ δηλονότι. Ἐσόπτρων ἀγλαΐαν: Ἔσοπτρά φησι τάς τῶν ἁγίων ψυχάς, ὡς τοῦ θείου

φωτός δεκτικάς καί τῆς κρείττονος λήξεως ἀφομοιωτικάς. Ἐφιέντων διϊέναι: Καί νῦν Ἀττικίζων, ὡς Ἀθηναῖος, συνέταξε τό ρητόν,

φάσκων, τῶν μαρμαρυγῶν ἐξιέντων τήν οἰκείαν αἴγλην, δέον πρός θηλυκόν τῶν μαρμαρυγῶν ἐφιεισῶν εἰπεῖν, ὅ δή καί ἄνω ἐν κεφαλαίῳ ζ' τοῦ Περί οὐρανίας ἱεραρχἰας βιβλίου πλατύτερον ἐδείξαμεν, ὡς Ἀττικόν τό σχῆμα. Ἐκεῖ οὖν ἀνάγνωθι.

Ἡ δέ τοῦ ἱεράρχου: Σημείωσαι, διά τί ἐπί τοῦ θυσιαστηρίου νίπτεται ὁ ἱεράρχης, ἤτοι ἐπί τῶν ἁγίων, τουτέστιν ἔμπροσθεν αὐτῶν.

Καί τῆς ἀκροτάτης: Τῆς ἄκρας καθάρσεως δηλαδή. Καί ὑπ' ὄψιν: Μᾶλλον τότε ἔμενον κεκαλυμμένα τά θεῖα δῶρα, ἕως καιροῦ

τῆς ἁγίας μεταλήψεως· καί τοῦτο δηλοῖ μετ' (14Ε_380> ὀλίγᾳ. Ἤ τό γε ἀκριβές, ὅτι κουφίζων ὁ ἱεράρχης τόν ἅγιον ἄρτον, ἐδείκνυ τήν εὐλογίαν, λέγων, «τά Ἅγια τοῖς ἁγίοις».

§ 11. Τινάς μέν οὖν: Τάς εἰς ἡμᾶς προνοίας πάσας ὀλίγοι ἴσασι, τάχα δέ οὐδέ ὀλίγοι ἴσασι· καί περί τίνος ἡ προσκομιδή.

Ἀρωγόν: Βοηθόν. Τήν ἀνθρωπείαν: Περί τῆς τῶν ἀνθρώπων ἀποπτώσεως. Ὑπερβασία: Παραβασία, Οἰκείαις ροπαῖς: Ὅ ἐστιν αὐθαιρέτως. Ἡ δέ σύνταξις πρός τά ἄνω εἰρημένα

ἐστίν· εἶπε γάρ, ὅτι τήν ἀνθρωπείαν φύσιν ἡ πολυπαθεστάτη ζωή διαδέχεται, τά δέ ἄλλα διά μέσου, ἀπό τοῦ 'ἀκολούθως γάρ' ἕως τοῦ 'ἔνθεν ἐλεεινῶς'.

Θελκτικαῖς: Θεραπευτικαῖς. Τό τῆς ἀρχῆς: Ἐπειδή καί ἀρχήν τῆς συστάσεως ἐκ γῆς ἔχομεν, τό γάρ

σωματικόν ἡμῶν ἐξ αὐτῆς, εἰκότως μετά τήν παράβασιν καί τό τέλος πρόσφορον ἔχομεν τῇ ἀρχῇ· εἰς γῆν γάρ ἀναλύοντες· ἐπεί ἐρρήθη, ὅτι «γῆ εἶ, καί εἰς γῆν ἀπελεύσῃ».

Πέρας: Τουτέστι τόν θάνατον. Ἀναγώγου ζωῆς: Ἀναγωγόν δέ ζωήν τήν τά ἄνω ζητοῦσαν καί πρός Θεόν

ἐπεστραμμένην φησι. Πολυπαθεστάτην ἀλλοίωσιν: Τί ἐστιν ἀλλοίωσις ἐπί σωμάτων, ἐν τῷ Περί

τῶν θείων ὀνομάτων διεξήλθομεν. ∆υσμενεῖς: Ταλαιπώρους. Εἰς ἀνυπαρξίας οἰκτρῶς: Εἰς ἀνυπαρξίαν δέ διά τήν ἁμαρτίαν· ὁ γάρ

ἁμαρτωλός τρόπον τινά οὐχ ὑπάρχει· τό γάρ κακόν ἀνύπαρκτον. Ἀπειροτάτη φιλανθρωπία: Περί τῆς ἐνανθρωπήσεως, ὅτι ταύτην

φιλανθρώπως ἐνήργησεν. (14Ε_382> Αὑτουργόν ἡμῶν: Σημείωσαι τήν ἀκρίβειαν τῶν δογμάτων, ἐν

πολυπληθείᾳ λέξεων φραζομένην καί πολεμοῦσαν πάντας αἱρετικούς· τό μέν γάρ αὐτουργόν γενέσθαι τήν εἰς ἡμᾶς πρόνοιαν τοῦ Θεοῦ δηλοῖ, ὅτι αὐτός ἦν ὁ Θεός Λόγος· οὐ μήν ἄλλος ἐν ἄλλῳ, ὥς τινες μαίνονται σύν Νεστορίῳ. Τό δέ ἐν ἀληθεῖ μεθέξει πάντων τῶν ἡμετέρων ἀναμαρτήτως καί Μανιχαίους καί Εὐτυχιανιστάς καί Ἀπολλιναριστάς καί Ἀκεφάλους καί πάντας ἁπαξαπλῶς τούς αἱρετίζοντας καταβάλλει.

Ἕξεως: Τό ἕξεως ἐνταῦθα οὐ ποιότητός τινος ἐμμόνου νοητέον, ἀλλά καθέξεως καί διαμονῆς, ἤτοι κατασχέσεως.