79

γ'. Συγκεφαλαίωσις: Ἱερῶν συγκεφαλαίωσις ἡ γνῶσις παντός ἱερατικοῦ τάγματος.

δ'. Ταύτης ἀρχή: Τίς ἡ ἀρχή τῆς ἱεραρχίας, καί περί Τριάδος. ε'. Ἐπιστητόν: Σημείωσαι, ὅτι ἡ ἁγία Τριάς ἐπιστητόν ἔχει τό τῆς οἰκείας

ὑπάρξεως γνώριμον, ὡς τήν νῦν φαμεν τήν ἰδίαν οὐσίαν, μόνη αὕτη ἐπίσταται. Ἡ λογική: Σημείωσαι, ὅτι ἄγγελοι καί ἄνθρωποι λογικαί εἰσιν οὐσίαι. Ἡ δέ οὐχ ἑτέρως: Σωτηρία δηλονότι. Ἡ δέ θέωσις: Τί ἐστιν ἡ θέωσις. Ἱεραρχίας: Τί τό πέρας πάσης ἱεραρχίας, καί ὁποῖα δεῖ μετιέναι τόν ἱεράρχην.

Σημείωσαι δέ, ὅτι τό τέλος, ἤγουν τόν σκοπόν ἁπάσης ἱεραρχίας εἶναι λέγει τῆς ἀγγελικῆς καί τῆς ἐν ἀνθρώποις (14Ε_338> τήν πρός Θεόν καί τά θεῖα ἀγάπησιν, καί τά ἑξῆς κατειλεγμένα. Τό δέ ἑνιαίως ἱερουργουμένη δηλοῖ τό ὁλοσχερῶς καί μονοτρόπως πρός τήν τοιαύτην λατρείαν ὁρᾷν.

§ 4. Ὑπερκοσμίοις: Σημείωσαι, πῶς κινεῖ ὁ Θεός τάς νοητάς δυνάμεις, καί πῶς ἡμεῖς ἐλλαμπόμεθα.

Οὐ γάρ ἔξωθεν: Ἄνθρωποι μέν ἔξωθεν, τουτέστιν ἀπό τῆς κατά τήν κτίσιν θεωρίας καί λόγων διδασκαλικῶν καί ἑτέρων τοιούτων τήν ἀληθῆ γνῶσιν λαμβάνουσιν, ἄγγελοι δέ αὐτήν ἔνδοθεν τήν νοεράν αὐτῶν ἐλλάμπονται δύναμιν, καί τήν θείαν ἐνσημαίνονται βούλησιν, ἤγουν τυποῦνται πρός τό θεομίμητόν τε καί τῶν ὄντων, ᾖ ὄντα ἐστί, γνωστικόν.

Νοητῶς δέ: Κατανοητέον, πῶς ἔσωθεν, ἀλλ' οὐ θύραθεν, αἱ ἐλλάμψεις τοῦ Θεοῦ τούς θείους νόας κινοῦσιν· ἔφη γάρ τόν Θεόν νοητῶς αὐτούς ἐλλάμπειν· ἐπειδή γάρ νοερόν μέν ἐστι τό νοοῦν, νοητέον δέ τό νοούμενον, τροφή δέ καί οἷον σύστασις τοῦ νοοῦντος τό νοούμενον, εἰκότως ὁ Θεός, ἅτε νοῶν ὄντων τῶν ἀσωμάτων, αὐτός νοητός καί νοούμενος αὐτοῖς, καθ' ὅσον ἐφικνοῦνται, γενόμενος ἔσωθεν, αὐτός ἐλλάμπει, τοῦ νοῦ νοοῦντος καί τρεφομένου.

∆ιαιρετῶν συμβόλων: Σύμβολα ἐνταῦθα τάς τῆς Γραφῆς πολυειδεῖς διδασκαλίας φησί, μάλιστα μέν διά συμβολικῶν λόγων τήν περί τῆς θείας φύσεως καί τῶν νοερῶν οὐσιῶν θεωρίαν εἰσηγουμένας· ἔσθ' ὅτε δέ καί τῆς πράξεως οὕσας διορθωτικάς, ὡς τά νομικά παραγγέλματα, εἰς ἠθικήν ἀλληγορίαν ἀναγόμενα· πολλῷ δέ πλέον αἱ τῶν μυστηριων τελεταί ἐν συμβόλοις θεωροῦνται καί τύποις.

Οὐσία γάρ: Σημείωσαι, τίς ἡ οὐσία τῆς καθ ἡμᾶς ἱεραρχίας, καί τίνα τά θεῖα λόγια.

Ἱεροτελεστῶν: Ἱεροτελεστάς μέν τούς ἀποστόλους λέγει, οὕς καί καθηγεμόνας εἴρηκε· θεολογικάς δέ δέλτους τά βιβλία τῆς Παλαιᾶς καί τῆς Νέας· ἀϋλότερον δέ μύησιν τήν ἐκ Πνεύματος (14Ε_340> γενομένην τοῖς ἀποστόλοις γνῶσιν τῶν τῆς Γραφῆς νοημάτων, ἅ καί σωματικόν ἀπεκάλεσε λόγον, ἐξ ἧς μυήσεως καί τά τῆς Καινῆς συνέστη διδάγματα· γείτονα δέ τῆς οὐρανίας ἱεραρχιας τήν τῷ ἡγεμονικῷ ἐγγινομένην τοῦ Πνεύματος ἔλλαμψιν ἔφη.

Ἐκ νοός εἰς νοῦν: Ὅρα τά διά μέσου λόγου, καί ὅτι διά λόγου ἀγράφου τά μυστικά παρεδόθη. Κατά κοινοῦ δέ ληπτέον τό παραδεδωκότων· ἱεροῖς δέ ἔφη συμβόλοις διά τά ἑξῆς τεθειμένα μυστήρια, ἅτινα καί θεωρίας ἀναγωγικῆς ἀξιοῖ.

Αἰσθηταῖς εἰκόσι: Περί εἰκόνων. Τό συνεπτυγμένον: Ἰδού σαφῶς τί ἐπτυγμένον. Ἀγράφοις μυήσεσι: Σημείωσαι, ὅτι καί ἀγράφοις μυήσεσι τά θεῖα ἡμῖν

παραδέδονται. Συμβολική τις; Ὅτι συμβολική καί ἐξ αἰσθητῶν ἡ κατά ἀνθρώπους ἱεραρχία·

τουτέστιν οὐ γυμνῶς αὐτοῖς τοῖς θείοις ἐντυγχάνομεν πράγμασιν, ἀλλά διά