78

Παραδόσεων: Ὅτι τήν ἱεραρχικήν ἐπιστήμην ἐκ παραδόσεως παρέλαβεν. β'. Οὐκ ἐξορχήσῃ: Τουτέστιν οὐ παιγνιωδῶς καί ἀνευλαβῶς ποιήσεις πᾶσι

τοῖς ἀνιέροις καταφανῆ, γέλωτος ἀφορμήν ποιούμενος τά θεῖα καί μυστικά. γ'. Ἱεροῖς δέ μόνοις: Ὅτι οὐ δεῖ τά ἅγια τοῖς βεβήλοις ἐκφαίνειν, οὐδέ τούς

μαργαρίτας τοῖςχοίροις ρίπτειν. δ'. Ὁ θεαρχικώτατος νοῦς: Σημειωτέον κατά Νεστοριανῶν, ὅτι νοῦς καί ἐπί

Θεοῦ λέγεται· ἁγιαστείας δέ, ἤτοι καθαρότητος εἰς ἁγιωσύνην. ε'. Κατά δύναμιν: Τῶν νοερῶν αὐτῶν οὐσιῶν καί νοητῶν κατά τήν δύναμιν·

οὐ γάρ κατά τήν ἑαυτοῦ δύναμιν Ἰησοῦς· ἀπειροδύναμος γάρ, ἅτε καί Θεός. ς'. Συμπτύσσει: Ἡ ἑρμηνεία τούτων ἐστίν ἐν τῷ Περί θείων ὀνομάτων

πέμπτῳ κεφαλαίῳ. ζ'. Πολλάς ἑτερότητας: Πολλάς ἑτερότητας οἶμαι λέγεσθαι (14Ε_334> τάς

πολυειδεῖς τῶν σαρκικῶν ἐπιθυμιῶν μερίμνας, ἅς ἀπαγορεύει ὁ Κύριος· ἑνοειδῆ δέ καί θείαν ζωήν τό ζητεῖν ἐν πρώτοις τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην αὐτοῦ, ὅπερ ὁ Κύριος ἐσήμανεν, εἰπών ἐν τῇ εὐχῇ, «ἵνα ὦσιν ἕν»· τό δέ οὕτω πεποιῶσθαι τήν ψυχήν, ἕξιν ἱεράν ἀπεκάλεσεν, ἥτις καί μάλιστα τοῖς ἱερωμένοις πρεπώδης.

Καί τῆς τῶν θεαμάτων γνώσεως: Τουτέστι τῶν περί Θεοῦ λόγων καί διδαγμάτων τήν ἐπιστημονικήν κατανόησιν· οὐ γάρ ἄχρι ψιλῆς τῆς τῶν λογίων ἀκοῆς ἤ ἐκφωνήσεως τά τῶν ἱερῶν μυήσεων, ἀλλά τῇ παρακολουθήσει τῆς διανοίας καί τῇ συνέσει τῶν ὑμνουμένων· οὕτω γάρ καί οἱ κατά Θεόν πρῶτον ἐφιεροῦνται αὐτῷ, καί εἶθ' οὕτως ἑτέροις τό τοιοῦτον προξενοῦσι· τελειοῦνται, καί πάλιν τελειοῦσιν.

§ 2. Ἀγγέλων ἐστί: Ὅτι τάς ἐννέα τάξεις καί νῦν λέγει, ἅς προωνόμασεν ἐν τῷ Περί τῆς θείας ἱεραρχίας λόγῳ.

Καί πᾶσα ἡ νῦν ὑμνουμένη: Τίς ἡ δύναμις πάσης ἱεραρχίας. Αὐτόν τε τόν ἱεράρχην: Τουτέστι τόν ἐπίσκοπον. Καί τοῖς ὑποβεβηκόσι: Περί προκοπῶν. Ὑποβεβηκότας ἕπεσθαι: Πρεσβυτέρους. Ἀλλ' αἱ μέν: Σύγκρισις τῆς οὐρανίας καί τῆς αἰσθητῆς ἱεραρχίας. Αἰσθητῶν συμβόλων: Αἰσθητά σύμβολά εἰσι τά ἑξῆς δηλούμενα μυστήρια·

τουτέστι τό βάπτισμα, ἤτοι φώτισμα· ἡ σύναξις, ἤγουν τό τῆς κοινωνίας μυστήριον, καί τά λοιπά.

Ἕν μέν ἔστιν: Ὁ Θεός δηλονότι. Οὐχ ἑνιαίως: Ἀντί τοῦ ἑνοειδῶς καί καθ' ἕνα καί τόν αὐτόν τρόπον. (14Ε_336> Νοητῶν τε: Σημειωτέον, ὅτι τό σύνταγμα ὅ αὐτῷ ἐποιήθη περί

νοητῶν καί αἰσθητῶν, παρ' ἡμῖν οὐχ εὕρηται. ∆ιεξοδικώτερον: Ἀντί τοῦ πλατύτερον. § 3. α'. Ἔστι μέν ἱεραρχία: Ἱεραρχία ἐστί, φησί, καθώς ἡ σεπτή ἡμῶν

παράδοσις παρίστησι, τά καθολικῶς θεωρούμενα ἤ λεγόμενα περί τῶν προκειμένων, ἤγουν ὑποκειμένων ἱερῶν πραγμάτων, ἤτοι δέ καί πραττόμενα. Συγκεφαλαίωσιν γάρ τήν τοῦ ὅλου περίληψιν λέγει, ὥσπερ καί ἀνακεφαλαίωσιν λέγομεν τό ἐπαναλαβεῖν ἐν ὀλίγοις τά προλεχθέντα.

β'. Καθολικωτάτη: Καθολικά ἐστι τά περιεκτικώτερα. Φησίν οὖν, ὅτι τυχόν ἁπάσης τάξεως ἱεραρχίας λεγομένης, ἱεραρχία ἐστίν ἁπάσης ἱεραρχίας ἡ ἀρχικωτέρα καί γενικωτέρα συγκεφαλαίωσις· οἷον τῆς πρεσβυτέρων ἱεραρχίας, τουτέστι τάξεως, ἱεραρχία ὁ ἐπίσκοπος, ὀφείλων γινώσκειν, καθαίρειν, φωτίζειν, τελειοῦν· τῆς διακόνων ἱεραρχίας ἱεραρχία ὁ ἀρχιδιάκονος, ὅς ὀφείλει γινώσκειν τάς λειτουργικάς ἐνεργείας· καί οὕτω καθεξῆς τά λοιπά συντάγματα.