61

στ'. Νοερῶν θεωρούς: Θεωροί λέγονται οἱ τῶν μυστηρίων ἐπόπται· ταῦτα δέ τοῖς ἁγίοις διά τῶν συμβολικῶς λεγομένων περί Θεοῦ αἰσθητῶν ἐκκαλύπτονται, ὅπερ ἐπί τῶν ἄνω δυνάμεων οὐκ ἔστιν ἐννοεῖν.

Θεωρίας: Σημείωσαι τήν εἰρημένην τριφανῆ θεωρίαν ἀντί τοῦ τρισυπόστατον μίαν θεότητα.

(14Ε_258> Ἰησοῦ: Ἰησοῦ κοινωνίαν τήν μετοχήν τῆς δόξης καί τῆς ἀρρήτου λαμπρότητος τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ λέγει· μετά σαρκός γάρ συνεδρεύει τῷ Πατρί.

Ἐν εἰκόσι: Τό δέ εἰρημένον ἐν εἰκόσιν ἀποτυποῦσι τήν ὁμοίωσιν, δέον εἰπεῖν ἀποτυπούσαις, μηδείς ὑπολάβοι σόλοικον, ὡς ἀγνοήσαντος τοῦ μεγάλου ∆ιονυσίου, ἀλλ' ἀκριβῶς ἴστω, ὅτι καί τοῦτο ὡς τῷ ὄντι Ἀθηναῖος καί λίαν Ἀττικός οὕτω φησίν. Ἀττικῶν γάρ ἐστι τό μετοχάς ἀρσενικάς θηλυκοῖς συντάττειν, ὡς καί Ὅμηρος ποιεῖ τήν Ἴριν ἐκ ∆ιός λέγουσαν πρός τήν Ἥραν καί τήν Ἀθηνᾶν·

Οὐκ ἔτ' ἐφ' ὑμετέρων ὀχέων πληγέντε κεραυνῷ. Ἄψ ἐς Ὄλυμπον ἵκεσθον. Ἔδει γάρ ἀντί τοῦ πληγέντε, ἀρσενικοῦ ὄντος δυϊκοῦ, εἰπεῖν πληγείσα,

δυϊκόν θηλυκόν. Καί τοῦτό φασι καί κωμικοί, θηλυκόν ἀντ' οὐδετέρου, ὡς ἀρσενικόν κατά θηλυκόν, καί Πλάτων καί Εὐριπίδης ἐν Βάκχαις·

∆ιανεύων δρομάσι βλεφάροις, Τό βλέφαρον γάρ δρομάς οὐκ ἄν τις εἴποι. Καί ἐν Ὀρέστη· Μανιάσι λυσσήμασι. Θεουργικήν: Σημείωσαι, ὅτι ἡ πρός τόν Κύριον Ἰησοῦν ὁμοίωσις θεουργική

ἐστι, τουτέστιν ἐργάζεται θεούς τούς ὁμοιουμένους· καί πῶς ἀμέσως καί δίχα συμβόλων αἱ τάξεις αὗται ὁμοιοῦνται Χριστῷ, παρ' αὐτοῦ τοῦτο λαβοῦσαι.

Πρωτουργῷ: Σημείωσαι, ὅτι καί πρωτόκτιστοί εἰσι δυνάμεις (14Ε_260> αὗται, καί τάς ἀρετάς τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ ὡς δυνάμεις αὗται ἔχουσι.

Τετελεσμένας δέ: Σημείωσαι, πῶς λέγονται τετελεσμέναι αἱ θεῖαι δυνάμεις αὗται.

Ἀναλυτικήν: Τήν τῶν ποικιλιῶν ἐπιστήμην φησί τήν ἑρμηνευτικήν καί σαφηνιστικήν ἐξήγησιν τῆς περιπεπλεγμένης ἱερᾶς παραδόσεως, ἦς δέονται καί αἱ ὑφειμέναι τάξεις, ὡς ἐφεξῆς φησι, πολλῷ δέ πλέον ἄνθρωποι· δίχα γάρ ἐξηγήσεων ἀναλυουσῶν τήν πολυποίκιλον σοφίαν τῶν ἁγίων θεωρημάτων οὐ δυνατόν αὐτά νοῆσαι, οὔτε ἡμᾶς, οὔτε τά ὑπερβεβηκότα τάς πρώτας τρεῖς τάξεις. Ὅθεν φησίν, ὡς τῶν μέν ὑποβεβηκυιῶν τάξεων ἑκάστη ἡ πρώτη ἱεραρχεῖ μόνον καί οὐκ ἄλλη δύναμις, τῆς δέ τῶν ἀνωτάτω τούτων διακόσμων ἱεραρχίας ὁ Θεός ἱεραρχεῖ μόνος, καί οὐκ ἄλλη δύναμις.

Ἱεραρχούμεναι: Τουτέστι μυσταγωγούμεναι. Τοῦτο γοῦν: Ἀποδείξεις γραφικαί τῶν εἰρημένων. § 3. Ἐκδιδάσκεσθαι: Σημείωσαι τό ἐκδιδάσκεσθαι· δηλοῖ γάρ μή κατά φύσιν

εἶναι αὐτάς τοιαύτας. Τάς δέ πασῶν ὑψηλοτέρας: Ἐπειδή γάρ πασῶν ἀνώτεραί εἰσι καί οὐδέν

ἔχουσι τό ὑπέρτερον, ὅσον εἰς ἑτέρας δυνάμεις, εἰκότως ὑπ' αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ μόνου πρῶται ὡς ἀνώτεραι μυοῦνται τήν θείαν γνῶσιν.

Εἰς οὐρανούς: Σημείωσαι κατά Βασιλειανῶν, ἤτοι Νεστοριανῶν, ὅτι ὁ ἀναληφθείς καθ' ὅ ἄνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός, αὐτός ἐστιν ὁ Κύριος τῶν νοητῶν πάντων καί βασιλεύς τῆς δόξης, ὡς μυούμενοι μανθάνουσι παρά τῶν λεγόντων, «ἄρατε πύλας, οἱ ἄρχοντες, ὑμῶν", καί πυνθανόμενοι, «τίς ἐστιν οὗτος ὁ Βασιλεύς τῆς δόξης;", καί αὖθις ἀκούοντες, «Κύριος τῶν δυνάμεων» (14Ε_262> καί τά ἑξῆς. Κατά δέ Ἀκεφάλων καί Εὐτυχιανιστῶν, ὅτι, κἄν Κύριος δυνάμεων, ἀλλ' οὖν σάρξ καί σαφής ἄνθρωπος, ὡς καί πρός τό ξένον ἐκπλήττεσθαι τάς ἑξῆς ἀρχάς.