91

δηλοῖ ἐν Πρέσβεσι τῷ δράματι. Καί ἐνταῦθα τοίνυν 'ἁρμοστήν' τόν ἄρχοντα τῆς Ἐκκλησίας ἐπίσκοπον οἰκείως ὠνόμασε.

§ 15. Τῇ γάρ ἱερᾷ: Σημείωσαι τί ἐστι τό, «γεύσασθαι καί ἴδετε».

ΕΙΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ∆' Α'. Οὕτω πρός τό ἕν: Τουτέστι πρός τό νοητόν καί πνευματικόν. Εὐόσμου περιαγωγῆς: Ἀντί τοῦ θυμιάσαντος τοῦ ἐπισκόπου πᾶσαν τήν

ἐκκλησίαν. Β'. Μελῴδημα: Τό «Ἅγιος» δηλονότι, ἤ καί τό «Ἀλληλούϊα». Καί τήν ἐπ' αὐτῷ: ∆ι' αὐτοῦ γάρ ἅπαν ἅγιον τελειοῦται. Γ'. § 1. Τοῖς ἱεροῖς: Σημείωσαι ἀληθῶς θεῖον λόγον, ὅτι δεῖ τούς θείους

ἄνδρας κεκαλυμμένας ἔχειν ἀπό δόζης κενῆς τάς τῆς ἀρετῆς πράξεις. Ἄγαλμα: Εἰκών. (14Ε_388> Εἰ θέμις: Εἰ δίκαιον. Ἐν τῇ εἰκόνι: Εἰ καί τό ἀπαράλλακτον καί πάντῃ ὅμοιον ἔχει ἡ εἰκών πρός τό

ἀρχέτυπον, ἀλλ' ἡ οὐσία, φησί, διάφορος· ἡ μέν γάρ ἄψυχος, τό δέ ἔμψυχον· καί τό μέν ἀληθινόν ζῶον ἔμπνουν, τό δέ τοῦ ζωγράφου ἔργον ἐκ κηροῦ καί χρωμάτων· ἐν τούτῳ τοίνυν τῆς διαφορᾶς θεωρουμένης, ἡ ταυτότης ἐν ἀμφοτέροις τῇ ὁμοιότητι διάφορος.

Ἴνδαλμα: Ὁμοίωμα. Εἰκότως: Πρός τό θεῖον κάλλος δηλονότι. ∆ρῶσι: Πράττουσιν. Εἰς τό θεαθῆναι: Σημείωσαι, πῶς ἐκλαμβάνει τό μή δεῖν ἡμῶν τάς εὐποιίας

ἐκπομπεύειν. Εἰσίν εὐωδίας: Τουτέστιν, ὁ Θεός (τοῦτο γάρ ἡ εὐωδία), τό ἀληθῶς καλόν ἀφ'

ἑαυτοῦ ποιῶν, εἰς ἅπαντας οὐκ ἐπιστρέφειται, τουτέστιν οὐ φροντίζει κενοδόξως τῶν μή ἀποδεχομένων ἔσθ' ὅτε τάς παρ' αὐτοῦ κρίσεις, οὐδέ ἐπιτηδεύει δόξαν ἔχειν παρά ἀνθρώποις.

§ 2. Ὡς κρυφίων: Πολλάκις ἐν τῷ Περί θείων ὀνομάτων ἐδηλώσαμεν, τί νοητόν καί τί νοερόν. Τοῦτο οὖν καί ἐνταῦθά φησιν, ὅτι τῷ ἐπισκόπῳ, ἁγίῳ ὄντι, ὡς συγγενεῖ τοῦ θείου φωτός ἀποκαλύπτει ὁ Θεός, οὐ δι' ἑτέρου διδασκάλου, ἀλλ' αὐτός αὐτόν φωτίζων, τό μυστήριον τῆς θεωρίας καί τοῦ μύρου· διό αὐτῷ τῷ ἐπισκόπῳ οὐ περίκειται κάλυμμα κατά τοῦ θείου μύρου, ἀλλ' «ἀνακεκαλυμμένῳ προσώπῳ», κατά τόν Ἀπόστολον, θεωρεῖ τά μυστήρια, τοῖς δέ μή τελείοις, χρεία συμβόλων· διό ταῖς πτέρυξι κεκαλυμμένον γίνεται τό ἅγιον μύρον τοῦ Θεοῦ καί τόν λαόν, καί διά τῆς ἑρμηνείας ἀποκαλύπτοντος τά σύμβολα. 'Θεωρούς' δέ καλεῖ τούς ἐπισκόπους, ἐπειδή καί παρ' Ἕλλησι (14Ε_390> θεωροί ἐκαλοῦντο οἱ προβαλλόμενοι παρά πάντων ἐπερωτᾶν τόν Θεόν περί μελλόντων, καί θυσίας ὑπέρ αὐτῶν προσφέρειν καί ἐξιλεοῦσθαι ὑπέρ αὐτῶν. 'Ἀνομοίους' δέ καλεῖ τούς ἀτελεῖς τοῦ λαοῦ· τοῦτο γάρ αὐτῷ ἔθος. Οὐδέ γάρ ἀποκρύπτεται τούς νοερούς, ἀλλ' ἀφανής ἐστι τοῖς βιβλίοις.

Αἰνιγμάτων: ∆ι' αἰνιγμάτων γάρ καί συμβόλων πρός τήν ἑαυτῶν ἀσθένειαν αὗται αἱ τάξεις φωτίζονται.

§ 3. Τῆς τῶν ἱεραρχικῶν: Τελειοῖ γάρ πάντα τό θεῖον μύρον ἐπιχριόμενον, ὥσπερ ἡ μετάληψις τοῦ ἁγίου σώματος καί αἵματος.

Τῶν θείων: Πάντες γάρ εὐωδιαζόμενοι τῆς θείας μυστικῆς εὐωδίας μεταλαμβάνουσιν ἀναλόγως.