98

(14Ε_414> Γ'. § 1. α'. Μοναχικήν τάξιν: ∆ιά τι λέγεται μοναχός καί τίς ἡ μοναχική κατάστασις καί ἐπιτήδευσις,.

§ 2. Ἀποταγή: Τίς ἡ ἀποταγή. β'. ∆ιό καί πολλά: Σημείωσαι κατά Λαμπετιανῶν, ἤτοι Μεσσαλιανῶν ἤ

Ἀδελφιανῶν, ταὐτόν δέ εἰπεῖν Μαρκιανιστῶν, οἵτινες τριετίαν μόνον ἄκρως ἀσκήσαντες, μετά ταῦτα ἐπί τοσοῦτον ἀδιαφοροῦσι τόν λοιπόν τῆς ἑαυτῶν ζωῆς χρόνον, ὡς πᾶσαν ἀτοπίαν πράττειν ἀδεῶς· μοιχείαις γάρ καί ἀσελγείαις, γαστριμαργίαις καί ἀλληλογαμίαις, καί ἁπαξαπλῶς ἐν πάσαις ἀσωτίαις ἐγκαλινδούμενοι, τά τοιαῦτα πράττειν ἀπαθῶς τερατεύονται· καί ἀναισθήτως νοσοῦντες τήν ἐμπάθειαν καί ἀναλγήτως ὑφ' ἑαυτῶν πάσχοντες καί τῶν ἐν αὐτοῖς οἰκούντων δαιμόνων, ὥσπερ οἱ φρενίτιδι κατεχόμενοι νόσῳ, ἀγάλλονται μᾶλλον καί οὐκ ἀνιῶνται.

γ'. Ἀπείρηται: Σημείωσαι ὅτι πολλά κωλύεται ὁ μοναχός ποιεῖν, ὧν οἱ λαϊκοί τήν ἐπιτροπήν καί ἐξουσίαν ἔχουσιν· οἷον ὁ γάμος, καί τό στρατείαις ἤ ἐμπορίαις ὁμιλεῖν, καί ἑτέροις, ἐν οἷς ὁ λαϊκός οὐ κατακρίνεται.

§ 3. Τριχῶν ἀπόκαρσις: Τίς ἡ ἀπόκαρσις. § 4. Ἡ δέ τῆς προτέρας: Τί τό μεταλλάσσειν τήν ἐσθῆτα αὐτοῦ. § 5. Καί πάντες: Τί ὁ ἀσπασμός. Ἐπί τήν θεαρχικήν: Τί τό εὐθύς κοινωνεῖν. Ἐπί τήν μετάληψιν: ∆ιά τί οἱ χειροτονούμενοι εὐθέως κοινωνοῦσι. Μεταδίδοται πρός: Πάντες γάρ ὁμοίως μετά τήν χειροτονίαν τῶν θείων

ἀξιοῦνται μυστηρίων, ὅπερ ἐμφαίνει τήν πρός Θεόν οἰκειότητά τε καί ἕνωσιν. Τελεταί, κάθαρσις: Τί αἱ τελεταί δηλοῦσι. (14Ε_416> Τάξις: Ἰδού καί ἐνταῦθα σαφέστερον ἐδίδαξεν ὁ Πατήρ, τίνες αἱ

ὑπερβεβηκυῖαι τάξεις, ὧν ἀνωτέρω ἐμνήσθη. § 6. Ἀλλ' ἐρεῖς ὅτι: Καί ὅτι οὐκ ἔστιν ἐν οὐρανῷ καθαιρόμενος, καί περί

ἀγγέλων. Ἔστι τις οὐρανία: Σημείωσαι ὅτι οὐδεμία λώβη τυγχάνει ἔν τινι τῶν

οὐρανίων δυνάμεων, ὅ δοξάζει Ὠριγένης καί οἱ τά τούτου φρονοῦντες, φάσκοντες, ὅτι κατά τήν ἀναλογίαν τῆς παρατροπῆς ἕκαστον τῶν οὐρανίων ταγμάτων τήν τοιάνδε καί ὀνομασίαν καί τάξιν ἐκληρώσατο, καί σώμασιν ἐνεδέθησαν λεπτοτέροις, εἰς παιδείαν τῆς ἑαυτῶν ἐπί τό χεῖρον παρατροπῆς· ἀλλά πάναγνοί εἰσι δηλονότι καί ἀσώματοι νόες, ὡς ἐξ ἀρχῆς ἐκτίσθησαν· ὅτι δέ ἀσώματοί εἰσιν αἱ οὐράνιαι δυνάμεις, διαφόρως ἔγνως ἐν τοῖς ἔμπροσθεν, Ἄλλως. Ἀλλ' οὐδείς αὐτῶν τῶν οὐρανίων νοῶν μετά τήν τῶν δαιμόνων ἀπόπτωσιν ἐάλω ποτέ· τοῦτο γάρ οὐδέ παρά τῆς θείας Γραφῆς ἔγνωμεν, οὐδέ τις τῶν θεοσόφων εἴρηκε Πατέρων. Οὗτος δέ ὁ ἅγιος κατά συγχώρησιν αὐτό φησιν, ὡς ἄν εἴποι τις, ὅτι πάναγνοι μέν εἰσι καί ἀλώβητοι καί οὐ δέονται καθάρσεως· πλήν, εἰ καί δοίημεν ἔν τινι λώβῃ γενέσθαι αὐτῶν τινα, πάντως εἰς τάς ἐναντίας ἐχώρει δυνάμεις, ὥστε τάς λοιπάς τό ἀλώβητον ὡσαύτως ἔχειν, καί ὁμοίως μή δεῖσθαι καθάρσεως. Καί ὅτι τοῦτό ἐστι, σαφῶς ἔδειξεν· εἰπών γάρ πρός τήν ἀντίθεσιν τήν ἰδίαν γνώμην καί ἀληθῆ, ἐπήγαγε τό, Εἰ γάρ τις, ἀντί τοῦ, εἰ δέ καί τις δοίη τινά παρατραπῆναι, τοῦ χοροῦ τούτων ἐξέπεσεν, ὅπερ ἐγώ οὐ λέγω, φησίν, ἀλλά τοὐναντίον, ὅτι πάναγνοι διαμένουσιν εἰσαεί, ἐπεί ἐκπέσομι τοῦ καθεστῶτος. Μή οὖν τις τῶν Ὠριγένους μυστῶν οἰέσθω τό παρόν ρητόν συνηγορεῖν τῇ κακοπίστῳ αὐτοῦ δόξῃ, φάσκων, ὅτι ἀεί πτῶσις καί ἀνάκλισις καί μετάπτωσις τῶν οὐρανίων γίνεται νοῶν, ὥς φησιν Ὠριγένης μέν ἐν τῷ Περί ἀρχῶν (14Ε_418> πρώτῳ λόγῳ, οὕτως· 'Ὁ τοίνυν λόγος, οἶμαι, δείκνυσι πᾶς, πᾶν ὅ,τι ποτέ λογικόν, ἀπό παντός οὐτινοσοῦν λογικοῦ δύνασθαι γενέσθαι'· καί μετά βραχέα ἐπάγει λέγων· 'Μετά τό ἐπί πᾶσι τέλος, πάλιν ἀπόρρευσις καί κατάπτωσις. γίνεται'. Εὐάγριος δέ ἐν