102

Κατά θείαν ζωήν: Τουτέστιν ὅσα νομίμως καί ἀκολούθως ὁ δίκαιος ἐπίσκοπος αἰτήσει, λήψεται, ἀλλ' ἐπί δικαίων· εἴρηται γάρ τῷ ἁγίῳ Πέτρῳ· «ὅσα ἄν δήσῃς ἐπί τῆς γῆς», καί τά ἑξῆς· κατά μίμησιν δέ τοῦ ἁγίου Πέτρου εἰσίν οἱ ἐπίσκοποι, ὡς μετά μικρόν λέγει. Σημείωσαι δέ μέγεθος ἱεραρχίας καί ὕψος καί καθαρότητα.

∆ιό τοῖς ἀνιέροις: Σημείωσαι ὅτι ταῦτα τοῖς ἁμαρτωλοῖς οὐκ ἐπεύχεται. Τελετάρχου: Τουτέστι τοῦ θείου Πνεύματος. Αἰτεῖτε καί: Ἐκ τῆς Ἰακώβου Ἐπιστολῆς τό ρητόν, διδάσκον ἡμᾶς, ὡς οὐ δεῖ

προσεύχεσθαι περί κακοῦ τινος προσώπου ἤ πράγματος. Τάς ἀφοριστικάς ἔχουσι: Περί τῶν ἀκοινωνησιῶν καί ἀφορισμῶν τῶν παρά

τοῦ ἱεράρχου· δυνάμεις γάρ φησι τάς ἐκ Θεοῦ δεδομένας αὐτοῖς γνωστικάς δοκιμασίας καί κρίσεις, δι' ὧν ἀφορίζουσι τούς ἁμαρτωλούς ἐκ τῶν δικαίων, ἤ τό ἔμπαλιν.

Ἀλόγοις ὁρμαῖς: Σημείωσαι ὅτι, ἐάν παρά τόν σκοπόν τοῦ Θεοῦ ἀφορίσῃ ὁ ἱεράρχης, οὐχ ἕπεται αὐτῷ τό θεῖον κρῖμα· κατά γάρ θείαν κρίσιν καί οὐ διά θέλημα ἴδιον ταῦτα ὀφείλει ἐπιφέρειν.

(14Ε_432> Τό Πνεῦμα. Σημείωσαι τί παρέσχε τοῖς ἀποστόλοις τό μετά τήν ἀνάστασιν αὐτοῖς δοθέν ἅγιον Πνεῦμα διά τοῦ ἐμφυσήματος τοῦ Κυρίου.

Ἐλλαμπομένῳ: Τῷ ἁγίῳ Πέτρῳ. Ὅς ἐκείνου καί παντός: Πῶς χρή λαμβάνειν τό τοῦ Εὐαγγελίου ρητόν, «ὅ ἐάν

δήσῃς» καί τά ἑξῆς. Καί τοῦ ἱεράν: Ἱεράν θεολογίαν φησί τό, «Σύ εἶ ὁ Χριστός ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ

ζῶντος», ὅ σημειωτέον κατά τε Βασιλειανῶν καί Νεστοριανῶν καί Παυλιανιστῶν καί τῶν ὁμοίων.

Ὅπως ἄν: Καθώς, Ἱεραρχικῶς: Ἀσφαλέστατα ἐπί τούτων εἶπε τό ἱεραρχικῶς. § 8. Θεογενεσίαν, πρό τοῦ: Ὅτι ἐπί μέν τῶν βαπτιζομένων πρῶτόν ἐστι τό

ἅγιον ἕλαιον, ἐπί δέ τῶν κεκοιμημένων τελευταῖον. Καί τότε μέν: ∆ιά τί ἡ τοῦ ἐλαίου χρίσις ἐπί τῶν βαπτιζομένων, καί διά τί ἐπί

τῶν κεκοιμημένων. § 9. Μετά τοῦ σφετέρου: Ὅτι ἑκάστης ψυχῆς ἴδιον σῶμα ὑπάρχει, μεθ' οὗ καί

τάς ἀνταποδόσεις κομίζεται· διό καί ἑκάτερα μετέχει τῶν ἁγιασμάτων· κατά κοινοῦ δέ τό ἀμφοῖν δωρεῖται.

Θεαρχικάς κοινωνίας: Θεία θεσμοθεσία δηλονότι. Τόν ὅλον ἄνθρωπον: Σημείωσαι ὅτι ὅλον ἄνθρωπον καλεῖ τόν ἐκ τῆς νοερᾶς

ψυχῆς καί σώματος, ὡς δηλοῖ τό ἐν καθαρᾷ θεωρίᾳ καί ἐπιστήμῃ· καί ὅτι ὁλικήν φησι σωτηρίαν τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος· διά τοῦτο δέ ταῦτα δεῖ σημειώσασθαι, ἵνα, ὅταν εἴπῃ ἐν ἑτέροις λόγοις, 'ὁλικῶς οὐσιωθῆναι τόν ὑπερούσιον Ἰησοῦν καθ' ἡμᾶς', νοήσῃς ἐκ ψυχῆς νοερᾶς καί σώματος τήν ἐνανθρώπησιν.

§ 10. Τελεστικάς ἐπικλήσεις. Τελεστικάς ἐπικλήσεις φησί τάς ἐπί τῆς χειροτονίας εὐχάς. Σημείωσαι δέ διά τί ταύτας, ἤτοι τάς ἁγίας ἐπικλήσεις καί τάς ἐνεργείας ἐσιώπησεν.

(14Ε_434> § 11. Παῖδας οὔπω: Σημείωσαι τί φησιν ὁ Πατήρ περί τοῦ τά βρέφη βαπτίζεσθαι. Ταῦτα δέ ὥς ἐρωτήσαντι τῷ ἁγίῳ Τιμοθέῳ ἔγραψεν, ὡς εἶναι δῆλον, ὅτι καί τά πρότερα καί τούς ἄλλους λόγους πρός ἐρωτῶντας ἔγραφε.

Τάς ἱεράς παραδόσεις: Ὅτι καί τότε ἦσαν οἱ σκώπτοντες τά μυστικά ἡμῶν, ὡς καί τά περί τῶν βαπτιζομένων παίδων, ὧν μή δυναμένων λαλῆσαι, οἱ προσφέροντες αὐτούς ἀποτάσσονται ὑπέρ αὐτῶν, καί συντάσσονται τά σύμβολα· περί τοῦ