Caput XIX.

Age nunc, si legisti penes David (Ps. XCV, 10) , Dominus regnavit a ligno, expecto quid intelligas, nisi forte lignarium aliquem regem significari Judaeorum, et non Christum, qui exinde a passione ligni superata morte regnavit. Etsi enim mors ab Adam regnavit usque ad Christum, cur Christus non regnasse dicatur a ligno, ex quo crucis ligno mortuus, regnum 0347C mortis exclusit? Proinde et Isaias (Is. IX, 6) : Quoniam, inquit, puer natus est nobis, et datus est nobis filius . Quid novi, si non de Filio Dei dicit ? Cujus imperium factum est super humerum ipsius. Qui omnino regum insigne potestatis suae humero praefert, et non aut capite diadema, aut manu sceptrum, 0348A aut aliquam propriae vestis notam; Sed solus novus rex novorum aevorum Christus Jesus, novae gloriae et potestatem et sublimitatem suam humero extulit, crucem scilicet, ut, secundum superiorem prophetiam, exinde Dominus regnaret a ligno. Hoc lignum et Hieremias (Jerem., XI, 9) tibi insinuat, dicturis praedicans Judaeis: Venite, mittamus lignum in panem ejus, utique in corpus. Sic enim Deus in Evangelio quoque vestro revelavit panem corpus suum appellans , ut et hinc jam eum intelligas corporis sui figuram pani dedisse, cujus retro corpus in panem Prophetes figuravit, ipso Domino hoc sacramentum postea interpretaturo. Si adhuc quaeris dominicae crucis praedicationem, satis jam tibi potest facere vigesimus primus psalmus , totam Christi continens 0348B passionem, canentis jam tunc gloriam suam: Foderunt, inquit (Ps., XXI, 17) , manus meas et pedes; quae proprie atrocitas crucis. Et rursus, cum auxilium Patris implorat: Salvum, inquit (ibid. 22) , fac me ex ore leonis, utique mortis; et de cornibus unicornis humilitatem; de apicibus scilicet crucis, ut supra ostendimus. Quam crucem nec ipse David passus est, nec ullus rex Judaeorum; ne putes alterius alicujus prophetari passionem, quam ejus qui solus a populo tam insigniter crucifixus est. Nunc et si omnes istas interpretationes respuerit et irriserit haeretica duritia, concedam illi nullam Christi crucem significatam a Creatore: quia nec ex hoc probabit alium esse qui crucifixus est, nisi forte ostenderit hunc exitum ejus a suo Deo praedicatum; ut diversitas 0348C passionum, ac per hoc etiam personarum, ex diversitate praedicationum vindicetur. Caeterum, nec ipso Christo ejus praedicato, nedum cruce ipsius, sufficit in meum Christum solius mortis prophetia. Ex hoc enim quod non est edita qualitas mortis, potuit et per crucem evenisse, tunc alii deputanda, 0349A si in alium fuisset praedicatum, nisi si nec mortem volet Christi mei prohetatam; quo magis erubescat, si suum quidem Christum mortuum annuntiat, quem negat natum: meum vero mortalem negat, quem nascibilem confitetur. Et mortem autem et sepulturam et resurrectionem Christi mei, una voce Isaiae volo ostendere, dicentis (Is. LVIII, 2) : Sepultura ejus sublata de medio est. Nec sepultus enim esset, nisi mortuus; nec sepultura ejus sublata de medio, nisi per resurrectionem. Denique subjecit (Is., LIII, 12) : Propterea ipse multos haereditati habebit et multorum dividet spolia. Quis enim alius, nisi qui natus est, ut supra ostendimus? Pro eo quod tradita est anima ejus in mortem. Ostensa est enim caussa gratiae hujus, pro injuria scilicet mortis repensandae: pariter ostensum est, haec illum propter mortem consecuturum , post mortem utique per resurrectionem consecuturum .