Caput XIII.

Paulus vero Apostolus de persecutore (Act. IX) , qui primus Ecclesiae sanguinem fudit, postea gladium stylo mutans, et convertens machaeram in aratrum; lupus rapax Benjamin, dehinc ipse afferens escam 0148B secundum Jacob, qualiter martyria, jam et sibi optabilia, commendat! cum de Thessalonicensibus gaudens: Uti, inquit (II Thessal. I, 3, 4) , gloriemur in vobis in Ecclesiis Dei pro tolerantia vestra et fide, in omnibus persecutionibus et pressuris, quibus sustinetis ostentamen justi judicii Dei, ut digni habeamini regno ejus, pro quo et patimini. Sicut et ad Romanos (Rom. V, 11) : Non solum autem, verum etiam exultantes in pressuris; certi quod pressura tolerantiam perficit, tolerantia vero probationem, probatio autem spem, spes vero non confundit. Et rursus (Rom. VIII, 17) : Quod si filii, et haeredes; haeredes quidem Dei, cohaeredes vero Christi: siquidem compatimur , uti et cum illo glorificemur. Reputo enim passiones hujus temporis non esse dignas ad gloriam, quae in nobis revelabitur 0148C . Et ideo postmodum: Quis, inquit (Rom. VIII, 35) , separabit nos a dilectione Christi? pressura, an angustia, an fames, an nuditas, an periculum, an machaera, secundum quod scriptum est: tui caussa mortificamur tota die, deputati sumus ut pecora jugulationis; sed in omnibus istis supervincimus pro eo qui nos dilexit. Persuasum enim habemus, quod neque mors, neque vita, neque virtus, neque sublimitas, neque profundum, neque alia conditio poterit nos a dilectione Dei separare, quae est in Christo Jesu Domino nostro. Sed et Corinthiis passiones suas enumerans (II Cor. XI, 33) , patiendum utique praefinivit: In laboribus abundantius, in carceribus plurimum, in mortibus saepius; a Judaeis quinquies quadragenas citra 0149A unam accepi, ter virgis caesus, semel lapidatus, et reliqua. Quae si magis incommoda quam martyria videbuntur, tamen rursus: Propter quod, inquit (II Cor. XII, 10) , boni duco in infirmitatibus, in injuriis, in necessitatibus, in persecutionibus, in angustiis pro Christo. Etiam in superioribus (II Cor. IV, 8) : Qui in omnibus tribulemur, sed non coangustemur; et indigeamus, sed non perindigeamus; quoniam persecutionibus agitemur, sed non derelinquamur; qui dejiciamur, sed non pereamus: semper mortificationem Christi Jesu in corpore nostro circumferentes. Sed etsi, inquit, exterior homo noster vitiatur, caro scilicet, vi persecutionum; sed interior renovatur die et die; anima scilicet spe promissionum. Nam quod ad praesens, temporale et leve pressurae nostrae per supergressum in supergressum 0149B aeternum pondus gloriae perficit nobis, non intuentibus quae videntur, sed quae non videntur. Quae enim videntur, temporalia, de incommodis dicens; quae vero non videntur, aeterna, de praemiis spondens. Thessalonicensibus vero de vinculis scribens , utique beatos affirmavit, (Phil. I, 29) , quibus donatum esset non tantum credere in Christum, sed etiam pro ipso pati: Eumdem, inquit, agonem habentes quem in me vidistis, et nunc audistis . Nam et si libor super sacrificium, gaudeo et congaudeo omnibus vobis, perinde et vos gaudete et congaudete mihi (ibid., II, 17) . Vides quam martyrii definiat felicitatem, cui de gaudio mutuo acquirit solemnitatem. Ut proximus denique voti sui factus est, qualiter de prospectu ejus exsultans Timotheo scribit (II Tim. IV, 6, 7) ? Ego enim jam libor, et 0149C tempus dijunctionis instat . Agonem bonum decertavi, cursum consummavi, fidem custodivi; superest corona, quam mihi Dominus illa die reddet, scilicet passionis. Satis et ipse supra allocutus (II Tim. II, 11; II Tim. 1, 8) : Fidelis sermo: si enim commortui sumus Christo, et convivemus; si sufferimus, et conregnabimus; 0150A si negaverimus, et ille nos negabit; si non credimus, ille fidelis est, negare se non potest. Ne ergo confundaris martyrio Domini nostri, neque me vinctum ejus; quia praedixerat: Non enim dedit nobis Deus spiritum timoris, sed virtutis et dilectionis et sanae mentis. Virtute enim patimur ex dilectione in Deum, et sana mente, cum ob innocentiam patimur. Sed et sicubi tolerantiam praecipit, quibus magis eam quam passionibus prospicit? sicubi ab idololatria divellit, quid ei magis quam martyria praevellit?