P

Pabulum. I, 306 B, Et pabulo inde, i. e. ex ea carne infantis caesi. Haverc. vult: Et pabulo crude, inde et post, etc.

Pacatorius. II, 435 C, Justum judicium et pacatorium judicate.

Paedagogatus. II, 563 A, Spiritus sancti paedagogatum, i. e. ministerium.

Paedagogium, conventus. I, 348 A, Tum de paedagogiis aulicis. II, 554 A, Et mille alia de paedagogio nomina. Paedagogium vocat de more Caesariani palatii, in quo pueri aulici sub aliqua paedagogorum custodia alebantur et instituebantur.

1342A Pala, instrumentum, quo ventilantur et purgantur frumenta. II, 103 C, Haec pala illa quae et nunc dominicam aram purgat.

Palliatus. II, 1049, A, Sermo palliatus, h. e. philosophicus et christianus.

Pallium. II, 1031 B, Pallii jam teretis, etc.; pallium vestrum quadratum tereti seu rotundo pallio mutavistis, h. e. toga romana. Cui interpretationi appositissimum testem Salmasius adhibuit veterem Persii scholiastem, qui togam esse ait purum pallium forma rotunda, fusiore atque inundante sinu.

Palus. II, 969 B, Sed rursus palos terminales figitis Deo. Auctores finium regundorum palos pro terminis in quibusdam regionibus poni docent, iliceos, oleagineos, etc.

Pangapipan Nirapiam. II, 563 A, Sensus hujus loci forte est: Quam Ptolemaei miscellaneam propius fuit de aliquibus atticis curis, πάγκαρπον ἢ τὸ πᾶν vocari. Curas atticas dicit libros Graecorum, qui ob titulos hujusmodi ambitiosa festivitate conceptos, merito 1342B sunt Pliniana ad Vespasianum praefatione derisi. Πάγκαρπον sunt fructus omnis generis. Vid. Gell., lib. XX, cap. ult.

Panis. II, 461 A, Cur autem panem corpus suum appellat. I, 1160 A, Tum quod et corpus ejus in pane censetur. II 262 A, Nec panem, quo ipsum corpus suum repraesentat. II, 274 A, Super panem alienum, alii Deo, gratiarum actionibus fungitur. II, 370 B, Ecce doctrinae suae panem prioribus offert Israelitis. II, 80 A, Calicis aut panis etiam nostri, aliquid decuti in terram anxie patimur. II, 489 A, Proinde panis et calicis sacramenta jam in Evangelio probavimus, etc.

Papa. II, 103 C, Bonus pastor et benedictus papa, i. e. pater, quae appellatio jam tum piis Dei servis et administris Ecclesiae fuit honorifice attributa.

Papilio, est tentorium. I, 624 A, Sed de papilionibus expeditis et substrictis. Expediuntur papiliones et tentoria involuta, quum in castris extenduntur, et funiculis ad palos terrae infixos substringuntur et 1342C alligantur, ne vento disturbante corruant.

Par. II, 204 A, Ex pari, ἐξ ἴσου, aeque, pariter. II, 398 A, Ut ad legem voluntatis meae parem factum, i. e. tanquam si penes me esset facere quicquid mihi in voluntate fuerit animoque. II, 920 B, Eique (Adamo) parem necessariam prospexisset. II, 107 C, Quae etiam in malis par bonum est, i. e. conjugum cum malo, adeo ut bonum et malum paria in eadem re facere videantur. Sic paribus equis, pro eo quod est duobus in ache veteres pugnasse dicit Festus.

Paracletus. II, 156 A, Paracletum fugavit, i. e. spiritum singularium revelationum auctorem. Montanus autem, si aliis fides est habenda, majorem sibi spiritus plenitudinem inesse, quam Apostolis praedicabat. Sed Baronius jam observavit Montani scholam aliquandiu stetisse innoxiam, discipulos habuisse adeo morum sanctitate commendabiles, martyriorum constantia fortes, ut nemo praesentiores alibi Numinis vires agnosceret. Et vero recte doctissimus cardinalis censuit Anicetum, tunc pontificem romanum, 1342D in hominibus nihil adhuc a fidei regula dissentientibus haec divini Spiritus charismata agnovisse, eorum Ecclesiis pacem intulisse, atque, ut ait Tertullianus, pacis literas misisse. Ergo Praxeas ille, qualis a Tertull. depingitur, fictis apud pontificem caussis, adeoque imminutae auctoritatis pontificiae criminationibus Montani discipulos onerare non destitit, donec pacis seu communicationis literae jam emissae revocarentur. Quare forte an nonnulli plus aequo offensi indignatique, Montanum suum in tantum extollere ac praedicare coeperunt, ut dicerent in Apostolis quidem Spiritum sanctum fuisse, Paracletum non fuisse: et Paracletum istum suum plura in Montano dixisse, quam in Evangelio Christi; nec tantum plura, sed etiam meliora atque majora. Haec nimirum de iis legimus, qui cataphrygae dicuntur, in Catalogo haereticorum, qui Tertulliani libro de Praescriptione vulgo annecti solet. Quae satis arguunt Phrygas istos 1343A Montano suo multa, quae ipse sibi nunquam arrogaverit, tribuisse. Unde verosimile fiat Montani dogma, quale fuit, primordio quidem sui Christianis austerioribus probabili, Tertullianum tenuisse, non quale postea, cum sequacium quorumdam imposturis et fraudibus acu Phrygia interpolatum ab Ecclesiis passim catholicis despui coepit.

Paradisus. II, 856 A. Scilicet paradiso non inferis deversurus; vid. Inferi.

Paratura, constitutio. I, 409 A, Sapere paraturas. Sens. totius loci est: Possunt incolentes et mansionem habentes in aere sideribus vicini et nubibus adsueti scire constitutionem aeris, adeoque pluvias, siccitatem, pestilentiam, famem praedicere. I, 433 A, Ille scilicet spiritus daemoniacae et angelicae paraturae. I, 519 A, Hanc novitiolam paraturam. La Cerda novellam Christianorum sectam intelligit; Haverc., rectius cum Rhenan., Novum Testamentum. II, 908, B, Secundum utriusque Testamenti paraturam. II, 570, B, In materiae corporalem paraturam. II, 259 B, Nullam 1343B sibi prospexerit agnoscendo paraturam, i. e. ornamentum seu creationis praecipuum, quo velut proprio apparatu propriaque gloria cognoscatur. II, 284 C, Sic aedificat, qui propria paratura caret, i. e. materia ad aedificandum comparata. II, 321 C, In tantum paraturam desiderabat, ut credi posset. II, 361 A, Omnem sententiam et omnem paraturam, i. e. omnem materiam et argumentorum apparatum. II, 906 B, 907 A, Solae autem manifestae paraturae totam circumferunt mulieritatem, i. e. capite incedunt nudo, principali manifestae muliebris paraturae parte, quam tegere solent mulieres. II, 937 B, Ut per ordinem de omni nostra paratura retractemus, significat utriusque instrumenti scripturas. II, 769 A, Debeo illos de sua paratura repercutere. II, 723 B, In his (esu et potu) plurima somni paratura est. II, 77 A, Calceatus de Evangelii paratura.

Paredri, spiritus sunt mali gentique improbi, qui

Parcere. I, 1283 B, Quum pleraeque gentilium foeminarum memoriae carissimorum maritorum parcant, i. e. 1343C conservant integram, sc. nubendi abstinentiam. alicui semper adsident et familiares sunt, II, 698 B.

Parentare, justa parentibus celebrare. II, 927 B, Forsitan qui illi parentent. II, 795 B, Defunctis parentant. Hoc quidem ethnici, sed et Christianos Augustini aevo quibusdam in locis factitasse arguit lib. VIII de Civit. Dei, cap. 27. Epulas suas ad martyrum memorias deferebant, orabant et offerebant ut vescerentur, vel ex iis etiam indigentibus largiebantur. Quod quidem, inquit, a Christianis melioribus non fit, et in plerisque terrarum nulla talis est consuetudo.

Parere. II, 807 A, Quae potest apud Christum Dominum parere debito tanto, i. e. praestare tantum debitum ac solvere. Appellanti creditori paret debitor cum satisfacit. Jubet qui exigit, paret qui praestat quod promisit. II, 813 B, Totum porro hominem ex utriusque substantiae concretione parere, i. e. adesse, sisti. I, 639 C, Ante has tres arae trinis diis parent, i. e. praesto sunt. I, 1203 A, Etiam in sacramentis propriis parere fecit. II, 654 B, Et conatus ejus extrinsecus foris parent, i. e. 1343D apparent suntque spectati. II, 191 C, Non tam distincta documenta parerent utriusque substantiae, apparerent, sensu forensi. II, 263 A, Quomodo Dominus paruit ejus in hoc mundo, i. e. ὤφθη ἐπεφάνη, si hic non potuit Dominus substantia exsistere, quomodo specie substantiae?

Pariare. II, 433 E, Quam cui per omnia pariaverint. II, 802, C, Non rapinam existimavit pariari Deo, τὸ εἶναι ἴσα Θεῷ. Est autem pariari forense verbum, pro eo quod est paria fieri, et pariare, paria facere, adaequare. II, 700, C, Quia nec pariasset commeatus hic, i. e. paria fecisset, ex aequo respondisset. II, 705 A, Pariant naturalia earum, substantiva non pariant.

Parilitas. II, 252 B, Hoc ipsum testimonio praestans parilitati et unitati eorum. II, 804, A. Exemplum porro ex diversitate an ex parilitate componitur.

Pariter. I, 386, A, Pariter aetate est, Hellen., τὴν ἡλικίαν ἴσα ἐστί.

1344A Parmula. I, 321 A, Sanguis de femore proscisso parmula exceptus. In Dactyl. Gorlaeana, tom. II, num 664, est scalptura gemmae, ubi clypeolus vel parmula arae Bellonae innixa et ad sanguinis exceptionem destinata. Sed et palmulam, quod alii substituunt, adhibitam in his sacris, patet ex gemma Leon. Augustin. I, 171, ubi nudus Bellonarius conspicitur, qui latus ferro sibi, quod sinistra gerit, fodit, cruore, qui de femore proscisso labitur, dextram plenam ante Bellonae signum sublevans.

Parricidium. I, 1282 B, Parricidiis expugnantur abortivis, dissoluto medicaminibus conceptu. Sic, lib. de vel. Virg., infantes aliquandiu a matribus debellatos.

Partiarius. II, 274 B, Partiaria exitii. II, 343 A, Disce et hic cum partiariis erroris tui Judaeis. II, 796 B, Partiarios sententiae illorum, κοινώνους.

Pascua, pastus. I, 407 A, Quae illis accuratior pascua est, i. e. pastus, qui magis illis curae est.

Passibiliter. II, 726 A, Quam affecte et anxie et passibiliter,

1344B Passio. II, 1010 B, Et invitantis ad passionem contrariam fugae. II, 905 B, Nuptiarum passio. I, 842 A, Quae ad passionem regni, judicii et resurrectionis praedicantur.

Passionalis. I, 612 A, Nam si Deus, inquiunt, irascitur, corruptibilis et passionalis est.

Passive, passim, in commune, pro arbitrio cujusque. II, 956 A, Passive tamen currant.

Passivitas, promiscua frequentia. II, 1044 A, Quantum denotatui passivitas affert libertinos. I, 325, A, Passivitas luxuriae est Venus erronea et passim per licita et illicita vaga. II, 234 B, Et passivitas non est, i. e. affectio passim diffluens et motibus exposita, dissolutio, confusio. II, 585 B, De passivitate vitae, i. e. vita incomposita et pro libidine transacta, qua Valentinianos fuisse notabiles, Irenaeus auctor est. II, 397 C, Passivitatem sententiae meae permisit, i. e. rationem communem et promiscuam, ad quasvis opiniones amplectandas liberam. II, 652 B, Habent aliquando et 1344C passivitatis commercia, i. e. jus passim commeandi et reciprocandi, adeo ut alterum promiscue sumatur loco alterius. II, 726 B, Et in passivitate omnia spargens, i. e. promiscua confusione et conturbatione rerum. II, 88 A, Quia passivitas fallit, i. e. fallit communis usus, qui passim obtinet, ut corruptela a conditione internosci nequeat, quodammodo obumbrata et obtecta usu promiscuo omnium.

Passivitus, passim, commune, apud omnes promiscue. II, 1039 B, Pars vero passivitus omnibus utiles.

Passivus, passim occurrens, vulgaris. II, 548 A, Non cum affectatis ducibus passivorum discipulorum. II, 252 A, Passivum scilicet convictum. I, 1277 B, Per licentiam tunc passivam, i. e. nuptias multiplices, passim concessas. II, 936 B. Non enim passivus tibi census est in illo, i. e. vagus, infinitus, ex historia Abrahami undecumque tibi promiscue applicandus, II, 791 B, Alium caeteris passivum, ignobilem i. e. vulgarem communem. II, 985 A, Sine passiva concessione.

1344D Patagium, clavus aureus, qui ad summam tunicam adsuebatur vulgo: in matronis patagium dicebatur, et clavus in viris, II, 1036 B, patagio inauratior.

Pater, sacrorum, ἱεροφάντης, Vid. Meurs., Eleus. cap. XIII. I, 313 A.

Pati, et de re laeta et adversa, ut Graec. πάσχειν, I, 376 B, Sanitatem suam patitur. I, 413 A, Qui de Deo pati existimantur, i. e. agitari, τῶν ἐνθέων ἢ θεολήπτων, circumlocutio, quorum tria genera subjecta sunt, θεοφορούμενοι, θεοπάρακτοι, θεοπρόποι. II, 248 B, Passus infelix hujus praesumptionis instinctum. II, 285 A, At nunc negotium patitur, i. e. facessit Deo negotium Marcionitarum temeritas et audacia, qui Deum alium ab omni potente sibi confinxerunt. II, 888 B, Proprium jam negotium passus meae opinionis, i. e. qui antea fui occupatus in exponenda graece opinione mea de velandis virginibus, ita Jun. explicat; sed Rigaltio videtur disputatione 1345A quadam adversus Graecos, cum et virgines velari oportere acrius forte asseruisset, Graecorum convitiis exceptus ac pro haeretico exagitatus fuisse. II, 895 A, Quae virum passa sit. II, 904 B, Et nuptias pati. II, 652 B, Post definitionem census, quaestionem status patitur. II, 706 A, Quod exequias convivium patitur, i. e. quod convivio infertur, non sepulchro, quod coenae impenditur, non funeri.

Patrocinium. II, 543 A, Patrocinio coactae figurae sacrilegium obscurat, i. e. ad defensionem probationemque pudendae illius figurae, ex lana coacta factae, opere coactili: ideo enim praetendunt venerandum naturae nomen. Vid. Convitium. II, 668 A, Cujus intelligam instrumentum esse animum, non patrocinium, i. e. principalitatem, ut initio capitis appellavit.

Patruitus. II, 562 B, Et sermonem de patruitis. Iren. πατρωνυμικός. Jun. mavult de patritis, ut Cic., Tusc. I, 19, Patritam illam et avitam philosophiam.

Paupertinus, i. q. pauper. II, 262 A, Propter 1345B quem in haec paupertina elementa.

Peccatela. II, 719 A, Ad suadendam vel imperandam peccatelam.

Pecten. II, 545 B, Lamiae turres et pectines solis. Fabellae pueriles apud Carthaginem Tertulliani tempore, quibus nutrices parvulos suos a clamoribus continebant.

Pecus. II, 411 B, Non pecus dictus post figuram, i. e. corpus animatum sentiens primum, et figura sua instructum recens. Eodem vocabulo utitur Julius Firmicus, lib. VII, cap. 1: Pecus intra viscera matris artuatim concisum a medicis proferetur. II, 486 A, Per similitudinem sanguinis salutaris et pecoris Christi. Alludit ad sanguinem illum Paschalis agni, qui postibus inspersus fuit in Aegypto. Exod., XII.

Pejor. I, 1300 A, Quod solis pejoribus placet nomen christianum. Ait Tertullianus: Quae Deum offendunt, a malo inferri, idque ex eo manifestum fieri, quod ex Gentilibus Christianarum nuptias ambiant, 1345C ii praesertim qui vitae sunt pejoris et turpioris. Ideo ethnici inveniuntur, qui tales, i. e. Christianas non exhorreant, ut exterminent, ut abripiant, ut a fide excludant.

Pelliceus. II, 578 A, Interim carnalem superficiem postea aiunt choico supertextam, et hanc esse pelliceam tunicam, obnoxiam sensui. I, 1305 B, Et adornari tibi in mente est, super pelliceas tuas tunicas? II, 803 B, Neque enim, ut quidam volunt, illae pelliceae tunicae, quas Adam, etc.

Pellitus, pelle. II, 1038 A, Pellitus orbi, ut metallo datur.

Pendere. II, 450 B, Vel de recentibus Augustianis censibus adhuc tunc fortasse pendentibus. Tunc, i. e. cum diceret caecus: Jesu, fili David. Pendentibus, scil. tabulis census. Nimirum haud semel acti census fuisse videntur sub Augusto. Et Septimius ipse, libro adv. Judaeos, addubitare videtur an Christus adscriptus fuerit censui statim ut natus est. II, 819 A, Unum opinor apud omnes edictum Dei pendet resurrectio 1345D mortuorum. Sic vocat symbolum fidei christianae, et supra dixit, quoniam titulo res ista proscripta sit, alludens ad edicta praetorum, quae in albo, h. e. tabula proscribi et proponi solebant. I, 648 B, Dehinc ad signum annii pendent.

Pendulus. II, 708 A, Ut pendula exspectatione sollicitudo fidei probetur.

Penes, apud. I, 314 B, Infantes penes Africam Saturno immolantur.

Pensum, pars laboris quovis die perficienda. II, 247 A, Pensum securibus faciunt.

Penula. II, 76 B, Ibidem gravissimus penulas posuit relevari auspicatus. Penulas gravitate sua fuisse odiosas constat. Hinc Septimius, occasione sumpta, ait militem illum in Deo gloriosum, gravissimo militiae gentilis onere deposito, jam exinde relevari coepisse, simul atque onus Christi subiit, quod esse leve Christus ipse docuit.

1346A Pepo. II, 702 B, Cur non magis et pepo tam insulsus, ex proverbiali usu insulsum hominem denotans. II, 461 A, Cur autem panem corpus suum appellat, et non magis peponem, quem Marcion cordis loco habuit.

Per. I, 403 B, Per eum et in eo, i. e. secundum ejus doctrinam atque religionem a Deo institutam.

Perditrix. II, 929 A, Invenit diabolus post luxuriam, etiam castitatem perditricem.

Perdocere. II, 546 A, Sed nec omnes quos edocent, perdocent.

Perductor. I, 495 A, Primi erunt lenones, perductores, aquarioli. Perductores hoc differunt a lenonibus, quod hi voluntarias, illi invitas ad aliquem pertrahant.

Peregrinari. I, 388 A, Peregrinandum est in historias et literas orbis. Exprimit moram istam et tempus, quod in aliarum gentium perscrutandis originibus teritur, dum mente non corpore peregrinamur.

1346B Peremptorius. II, 980 C, Audio etiam edictum esse propositum et quidem peremptorium.

Peremptrix. II, 721 A, Mortem peremptricem sensus.

Perennare. II, 855 A, Verum et dentes incorruptos perennare. I, 1233 B, Et in foliis perennat, i. e. perenne durat.

Pergula. II, 550 B, Aliis atque aliis pergulis superstructis. Pergulae, στενὰ οἰκήματα (ut exponitur in Glossario), angusta coenacula, projecta extra aedes atque exstantia parte sui aliqua, eo maxime pertinentia, ut ex una parte aedium in alteram pergeretur commode. Sic Plin., H. N., lib. XXI, cap. 3.

Periclitari, prope abesse, parum abesse quin, ut graec. κινδυνεύειν. II, 216 B, Et non periclitatur, ne ex aliquo factum existimetur, i. e. non prope est, ut ex aliquo, etc. II, 77 A, Mussitant denique tam bonam et longam partem sibi periclitari, etc. Fortissimi 1346C hujusce militis facinus a commilitonibus Christianis etiam, tanquam imprudentis ac praecipitis et intempestivae fortitudinis exemplum vituperabatur, deque eo sermones ferebantur, ut de abrupto et praecipiti, et mori cupido, qui de habitu interrogatus nomini christiano invidiam fecisset, ac periculum creasset, pacemque tam bonam et longam, qua tum Christiani fruebantur, temeritate sua prope evertisset. Has voces graviter increpat Septimius: Mussitant, inquit, tam bonam et longam sibi pacem periclitari . . . . . Nec dubito quosdam etiam mussitare, Scripturas sacras jam emigrare, sarcinas expedire, fugae accingi de civitate in civitatem. Vulgo legitur: Nec dubito quasdam scripturas emigrare; at in cod. vetustissimo: Nec dubito quosdam Scripturas emigrare, et verbum de praecedentibus repetendum est, Nec dubito quosdam Scripturas mussitare, etc.

Periculum. II, 174 A, Sine periculo luminis, i. e. damno.

Periscelium, molle et fastidiosum est crurum 1346D ornamentum. I, 1332 A, Juvenal. vocat pariscelidem.

Permovere. I, 1317 B, Certe vel spiritu scandalum permovent. Rigalt. optime, spiritum scandalo permovent, i. e. concutiunt, inquietant. Etenim Spiritum Dei habent sancti. Itaque si quid admittant a malo, Spiritum Dei permovent, spiritum quem a Domino sumpsere, saecularis rei gratia concutiunt.

Perones, rustici calcei, contra nives, imbres, frigoraque commodi, ex corio crudo, praealti. II, 1046 B, Perones effoeminati dicuntur, quia eos mollities effoeminaverat. I, 1312 A, Et peronibus uniones mergere de luto cupiunt. Plin., lib. IX, cap. 35.

Perpes, perpetuus, continuus. I, 378 A, In ignem aeque perpetem et jugem.

Perpetrabilis. I, 1289 B, Quanto autem nubere in Domino perpetrabile est, pro eo quod est, perpetrabilius, vel magis perpetrabile more graeco; sed 1347A in bonam partem dicitur, ut, I, 1288 A, Studio perpetrantur; nam, teste Festo, perpetrat qui peragit ac perficit.

Persona. II, 391 A, Personam nominis, i. e. personam illam, cui hoc nomen competit.

Personaliter. II, 551 A, ὑποστατικῶς ratione singularis personae.

Perstringere. Usurpant Latini de levi vulnere, non vero alte adacto, ut et de arrosione quoque quasi fulminis cum non disjicit aut comburit. I, 489 B, Si aliqua nos quoque perstringunt.

Pertinax. I, 671 B, O divina sententia usque ad terram pertinax, i. e. quae ubique obtinet constantissime, etiamque hic, in terris obligat homines, ut ex eadem judicent mathematicos ejici oportere.

Pertinentius. II, 374, C, Quam pertinentius volebat agnosci, i. e. altius, sive hanc legem proxime ad Christum pertinere.

1347B Pertractus. I, 1159 A, Quomodo quidam pertractum quemdam in saeculo, i. e. perdurantem et perpepetuam durationem, protractionem saeculi, quasi trahente in longum Domino.

Philosophari. II, 861 A, Sicut aridae et ardentis naturae sacramenta leones Mithrae philosophantur, i. e. ratione philosophica interpretantur leones Mithrae sacramento esse, h. e. signa aridae et ardentis naturae.

Philyba, est tiliae membrana fasciatim dissecta. II, 1038 B, Tenus philyrae est taenia seu laqueus et vinculum ex philyra. Tenus autem et taenia graeca sunt.

Physcon. II, 1042 B, Physcone impurior. Proverb. locut. de homine qui se in omne luxus libidinisque genus ingurgitat. Fuit enim Ptolemaeus Physcon a Lago septimus Aegypti rex, qui, cum Cyrenae imperaret, fratri Evergete defuncto successit, qui supra belluinam libidinem et crudelitatem (quae facinora commemorat Justin., lib. XXXVIII), sagina ventris et 1347C corporis vultusque deformitate, belluae quam homini similior. Quae foeditas in eo pellucidae vestis subtilitate, quasi de industria, sive potius ex intemperantia augebatur, infame Physconis nomen ex re tulit, quasi ventricosi et aquarioli, propter abdominis studium.

Pigmentum. I, 676 A, Etiam hominibus ad pigmenta medicinalia. Nam et pigmenta sunt utilia medicinae, unde et pigmentarii dicti pharmacopolae. Julius Firmicus, lib. VIII, cap. 17: Quicumque sub hoc sidere nati fuerint, Marsi erunt, vel qui veneris ex herbarum pigmentis confectis salutaria soleant hominibus remedia comparare. Pigmenta etiam dixere condimenta. Cassianus, Collat., XV, cap. 3: Corpora mortuorum pigmentis condita redolentibus in editioribus cellulis recondantur. Sic etiam Exod., XXXVII, sub finem, opus pigmentarii dicitur, quod Septuaginta, ἔργον μυρεψοῦ.

Pipiare. II, 568 A, Coelestes imbres pipiavit Achamoth, i. e. effudit pipians. Pipum vel pipulum, plorantis vagitus et pipiatio, clamor plorantis lingua Oscorum, 1347D ut ait Festus. II, 952 B, Et infantes pipiantes.

Plaga. II, 130 C, 131 A, Occursum est huic plagae. Sumptum a gladiatoribus, qui vel adversarii petitionem corporis declinatione effugiunt, vel parmula excipiunt ut sit frustra conatus.

Plagiator, plagiarius qui liberum hominem aut servum surripit. II, 273 C, Talis assertor etiam damnaretur in saeculo, nedum plagiator.

Plagula. II, 342 A, Novam plagulam non adsui veteri vestimento. Plagulam lacernas vocat Turneb. I, 25. Plagulae vela sunt et textilia quibus lecticae et lecti intendebantur, aut involvebantur, ut apud Tranquillum in Tito, cap. 10, lectica dimotis plagulis. Nonius plagulas interpretatur grandia lintea et toral et licticariam sindonem; unde plagulae, II, 382 C, dicit additamentum.

Plane, immo, recte. I, 405 A, Plane a bono, i. e. immo habuit daemonium, sed quod illum a bono dehortaretur. Planius, facilius, II, 1044 A, Quo planius deantur.

1348A Planus, impostor. II, 329 B, Quem planum, in signis et aemulum in doctrinis existimabant. Utitur et Cicero pro Cluentio, 26. Est etiam bis apud Plin., XXXV, 10. II, 342 C, Aut planum potius aliquem.

Plasmator. II, 599 A, Hominis plasmator.

Plausor. I, 458 A, Scelestarum partium socii aut plausores, i. e. fautores, auxiliatores, vel certe idem optantes.

Plautior, ad plausum aptior. II, 1039 A, Quo muscosae lanositatis plautiores conchae comant.

Plenitudo. I, 500 A, Pro scientiae plenitudine, graece ἐκ τῆς πληροφορίας. II, 39 B, Ignorasse Apostolos plenitudinem praedicationis, i. e. non summam ac perfectissimam habuisse cognitionem omnis doctrinae christianae. II, 202 A, Quia non totum habendo non concurrat in plenitudinem comparationis. II, 218 A, Adoro Scripturae plenitudinem. I, 653 A, Et quae ei debetur disciplinae plenitudo.

Plenius, perfecte magis, I, 377 B.

1348B Plumbatus. I, 440 A, In manibus esse plumbatis. Plumbatae manus sunt fulcro quodam plumbi ferruminatae, ne facile delaberentur vel dehiscerent. Id in incurvatione brachiorum et manuum extensione praecipue requirebatur.

Plurimum, adverbialiter, pro ut plurimum. II, 311 B, Ex recordatione plurimum delicti. Terent., in Phorm.: Domum ire pergam, ubi plurimum est.

Poenicum, pro poeno. II, 1032 A, Ne poenicum inter Romanos aut erubescat aut doleat.

Poenitentia. II, 42 B, Cum conditione datae sibi scil. poenitentiae. Episcopus autem, sive Ecclesia dare poenitentiam dicebatur, pro eo quod est indicere poenitentiam et leges ipsius. II, 200 C, Ex poenitentia illius retorquebo adversus illum, fortasse legendum ex peniculo illius, nam pergit auctor in allegoria instituta a re pictoria. Peniculus autem est instrumentum pictorium, quo colores ducuntur; sensus ergo est: ex 1348C peniculo illius retorquebo adversus illum, coloresque delibo et lineamenta illius.

Πολιτεύμα. Nostrum id est, municipatus in coelis, II, 355 C.

Pollinctor, νεκρόκομος, νεκρολείπτης, qui mortuorum corpora ungit et curat. I, 347 A, Ab aruspice pollinctor. II, 136 C, Et pollinctorem sacerdotem, de eo qui homines immolat.

Polucibilis. II, 978 A, Nisi obsonandi pollucibilior, i. e. nitidior, lautior, magis opipara.

Polluctum. Varro, lib. V. de Ling. lat.: Cum ex mercibus libamenta porrecta sunt Herculi in ara, tum polluctum est. Pollucta et pollucibilis coena est opipara et splendida. Pollucere, consecrare, convivio lauto sacrificare, I, 474 A.

Poma. I, 1344 A, Ad hoc enim noverim maris poma. Ita appellat conchas, quod non ad fastum, sed ad saporem et escam sint ordinatae.

Ponere. II, 721 A, Ut illic materia ponat, i. e. ut 1348D illic desinat sermo iste de anima.

Ponticus, i. e. Marcion. II, 248 A.

Pompaticus. I, 1326 A, Ita pompaticas progredi.

Pompatus. I, 638 B, Sed circensium paulo pompatior suggestus.

Popina. II, 970 B, Plane vestrum est, in carceribus popinas exhibere martyribus incertis. Lucian.: Συνεκάθευδον μετ᾽ αὐτοῦ διαφθείροντες τοὺς δεσμοφύλακας, εἶτα δεῖπνα ποικίλα εἰσεκομίζετο.

Popularia dicebantur in theatro loca populi vel plebis, ad equestrium discrimen. I, 635 A, Et discrimen popularium per proclivum. Sic equestria equitum loca erant.

Popularitas. II, 257 B, Denique major popularitas generis humani, i. e. gentium consensus. Conscientia publica: II, 97 A, Officia saeculi, honores, solemnitates, popularitates. II, 700 A, Concilio exonerandae popularitatis.

Porta. II, 540, A, Cum et portas ante quinquennium instituunt, anastrophe: portas ante, pro eo quod est 1349A ante portas. Quinquennium, ait, instituunt initiandos, antequam portas ingrediantur, et consignentur eas ingressuri. Scaliger legendum putat, cum epoptas ante quinq., i. e. magistros ceremoniarum, qui praeforment et observent initiandos. Nam in rebus sacris ἐπόπται ἢ ἔφοροι erant, qui jam ante legitimum tempus in officio μύστων consumpserant; unde Aristoph. ἐποπτεύειν. Ibid., tot suspiria portarum, i. e. totum illud quod tam diu desideraverant.

Portare, Graeci etiam pro eo solent ponere, quod est tollere, II, 373 A.

Portio, i. e. par, similis. I, 293 A, Portio Neronis de crudelitate: sic edicti portio, pro simili edicto. I, 326 A, Ex aliqua seminis portione; Haverc. leg. sparsione, καταβολὴ σπέρματος. Conf. Ebr. XI, 11. II, 965 C, Potus strictura xerophagiae portio est; i. e. hac forma potus perstricta etiam aridum pabulum significatur.

Portionale, opponitur summali. II, 226 A, 964 B, 1349B Nam exceptione eduliorum quorumdam portionale jejunium est. II, 894 C, Et portionale universali.

Posteritas, quod postea subrepsit. Scholastici insolentius vocant posterioritatem. II, 44 A, Posteritatem mendacitati. II, 48 A, Praecedente illo fune supradicto posteritatis, i. e. ordine successionis, quo tanquam fune ad apostolicas Ecclesias conscenditur. II, 197 B, Solemus haereticis, compendii gratia, de posteritate praescribere, i. e. quod doctrinam adferant posteriorem doctrina veritatis. II, 157 A, Probabit jam ipsa posteritas omnium haereticorum.

Postremus. I, 1316 A, Postremissimus omnium.

Postumare, posteriorem esse. I, 387 A, Etsi Moysi postumant. II, 858 B, Omnis enim consummatio atque perfectio, etsi ordine postumat, effectu anticipat.

Postumatus. II, 590 A, Opponitur principatui.

Postumus, posterior. II, 121 A, Quodcumque de postumo corporis propagatur. II, 938 A, Et quasi postuma soboles supparabatur.

1349C Potestas. I, 437 A, Respectu repraesentaneae potestatis, i. e. quae divinam repraesentat et sustinet in terris vicem, et confestim exigere poenas potest. II, 371 A, Quoniam in potestate erat sermo ejus, i. e. potens erat.

Potestativus. II, 215 A, Non tantum ordinativum sed et potestativum capit principatu.

Prae. I, 436 A, Prae manu, i. e. in promptu.

Praebere, referre, repraesentare. II, 233 B, Vis ex compositis incomposita praeberi.

Praebibere. II, 122 A, Nam et praebibunt quidam festinando tutelam, sed, etc., i. e. ante se confirmant antipharmacis, amuletis et φυλακτέριοις potionibus, sed quarum vis dissolvitur venere, atque fit irrita.

Praecerpere. degustare. II, 158 B, Si quid utriusque linguae praecerpsi.

Praecipitare, decutere, dejicere, de frugibus et pomis, quae ante justum tempus et maturitatem dejiciuntur. I, 406 A, Nescio quod aurae latens vitium in flore praecipitat. Praecipere, praeoccupare: I, 489 A, Non praecipitat 1349D discretionem, i. e. Deus non praeoccupat ante illud tempus judicii aeterni discretionem inter bonos et malos, in qua judicium partim consistet.

Praecoquus, immaturus. II, 1031 B, Romanum praecoqua, i. e, praecoci et praefestinata Romani habitus susceptione. Alii leg. Romana praecoqua, h. e. praecoce properoque consilio Romana facta per deditionem. II, 331 C, Praecoquos et abortivos quodammodo Marcionitas. II, 429 A, Tam praecoquam, imo tam acerbam dilectionem.

Praedamnare, i. e. damnare. I, 283 A, Ignotum et auctorem vox sola praedamnat. I, 1260 B, Semper pauperes justificat, divites praedamnat.

Praeesse. I, 522 A, Quasi non quaecumque ratio praeest, i. e. quasi non omnis argumentorum vis, quibus praestruitur et defenditur reciprocatio animarum humanarum et in alia corpora transmigratio, magis etiam stringit, si affirmetur, revocari animas ad sua quasque corpora.

Praefari, de prophetis. I, 378 B, De officio praefandi. 1350A Rhenan. prophetandi. Sed alterum latinum magis est apud quos vates fantur, passim et profantur, dum praefantur. I, 413 A, Anhelando praefantur, de praeloquio, quod praecedere vaticinium suum faciebant. Conf. Num., XXIV, 3; et Donat. Terent. Phorm. IV, scen. 4, ad verba: Interdixit hariolus.

Praeformare, pervalde, prae quam alios informare. I, 266 A, B, Quanti enim ad malum praeformantur. Sed Heuman. legit cum Haverc. reformantur.

Praefugere. II, 706 B, Sed etsi anima praefugerit ultimo gladio, i. e. si forte anima inter ferarum laniatus e corpore excesserit priusquam ultimo gladio pelleretur.

Praegnatus, praegnatio, graviditas propinqua partui. II, 649 A, 650 C, Juvenculae scilicet praegnatus et partus. II, 754 C, Ut et conceptus et praegnatus.

Praejudicare. I, 265 A, Praejudicant id esse, i. e. licet nescire velint, tamen ex illa vi, quam sibi ipsis inferunt, ut in ignorantia illa permaneant, posita est 1350B aliqua cognitio, praejudicium scilicet, odio haberi illa non posse, si sciant ulterius. II, 157 A, Quo peraeque adversus universas haereses praejudicatum sit. Praejudicare saepe est judicium praevium dare aut praemonstrare. II, 659 A, Jam haec conditio proprietatis de caeteris accidentibus corpulentiae praejudicavit, i. e. conditio proprietatis corporea jam erit conspicuum quoddam judicium ad judicandum de caeteris corpulentiae accidentibus.

Praelatio. II, 801 C, Et amplius manu propter praelationem, ne universitati compararetur. I, 573 A, Praelatio alterius sine alterius contumelia esse non potest.

Praelator. II, 984 B, Idem misericordiae praelator.

Praeludere, i. q. proludere, quod est in re militari ἀκροβολίζεσθαι II, 324 A, His praeluserim.

Praeluminare. II, 841 B, Parabolam a commentatore Evangelii praeluminatum.

Praemeditatorium, προμελετητήριον. II, 960 C, Praemeditatorium efficitur latrinarum.

1350C Praemittere, II, 970 B, Praemisso jam sanguinis succo, praemisso scilicet ad Deum, quo jam et ipse totus properat. Sic alibi dixit praemissam uxorem, praemissos liberos, jam saeculo digressos.

Praeparatura. II, 402 B, In Johanne egerat praeparaturam viarum dominicarum, praeparationem, παρασκεύασμον, ἑτοιμασίαν.

Praescribere, exceptionem objicere. II, 197 B, Solemus haereticis compendii gratia de posteritate praescribere. II, 158 B, Non tamen praescribere monarchiam ideo, etc. II, 130 B, Praescribitur mihi, ne quem alium Deum dicam. II, 256 A, Praescribens Deum ignorari nec potuisse, i. e. respondendo ad objecta adversariorum, eademque diluendo. II, 888 B, Hoc exigere veritatem cui nemo praescribere potest, i. e. de qua nihil detrahi potest quacumque ratione. II, 948 A, Praescribe constanter, non omnibus praecipi, quae quibusdam sint praecepta. II, 849 A, Omnia praescribit, i. e. praescriptis definitionibus omnia comprehendit. I, 307 A, De 1350D vestra vobis dissimulatione praescribitur, 1, 170 C, adspice itaque quanta praescribant tibi.

Praescriptio. Ex usu forensi significat refutationem, qua, qui postulatur, adversarii accusationem, disjicit, aut in eum retorquet. Conf. de Praescript. adv. haeret. cap. 35. Praescriptionem haereticorum dicit, quia praescribimus haereticis hoc ipso, quod sint haeretici: quibus hanc unam exceptionem opponimus, quod adversus regulam dogmata proferant, itaque ut minime audiendos ab omni disputatione submovemus. II, 248 A, De praescriptione novitatis. II, 60 B, Certis et justis et necessariis praescriptionibus repellendas, necessarias praescriptiones dicit, quia secundum eas necesse est judici, quoscumque agere volentes repellere. II, 157 B, Sed salva ista praescriptione, nempe ante dixerat: verum quodcumque primum, adulterum quodcumque posterius. II, 248 A, Ne compendium praescriptionis, ubique advocatum diffidentiae deputetur. Compendium praescriptionis vocat thesin illam. In tantum haeresis, etc.

Praescriptive. II, 261 B, Quanquam tam facile est, 1351A praescriptive occurrere, i. e. obducta praescriptione qua excludam ac perimam totam actionem illius. Quae autem haec praescriptio sit, ostendit sequentibus.

Praesidium, lucrum, bona, peculium. I, 495 B, Cum aliquo utique praesidio.

Praesignare. II, 260 A, Quam Creatoris testimonium praesignaverit, i. e. signum praetulerit, unde cognosceretur.

Praesperare. II, 513 A, Qui ergo praenuntiabatur, ille et praesperabatur; graec. προελπίζειν.

Praestantia, praestatio, exhibitio. II, 302 B, Et praestantiam propter merentes, qua scilicet praestat praemia vel supplicia. II, 432 C, Alius de praestantia ejus securos agere mandet. In malam partem: I, 1233 B, Ego enim praestantiam in delictis meam agnosco. II, 650 B. Sed viderit utriusque praestantiae ambitio, i. e. φιλοπρωτεία.

Praestare. II, 281 C, Cui caedendo praestet esse. Sensus est: Cui sanctitati praestaret, i. e. foret utilius atque optatius, caedendo esse, i. e. parem esse conjugio 1351B caedendo resecandoque. Melius nobiscum, inquit, ageretur, si ea nostra sanctitas esset, quae nos ad tollendum conjugium adduceret, faceretque exsortes conjugii.

Praestructim, via praeparata, praemunita. II, 1038 A, Ut ad hominem praestructim perveniretur.

Praesumere, ponere, ὑπολαμβάνειν. I, 274 A, Cum praesumatis de sceleribus nostris ex nominis confessione. I, 1317 B, Optantes perseverare id in nobis, non tamen praesumere.

Praesumptio. II, 993 B, Cum sic quoque obduxero diversae partis praesumptionem. I, 1237 A, Praesumptio intinctionis importat, i. e. fiducia veniae per baptismum impetrandae.

Praesumptorie. II, 462 B, Nam et Petrum praesumptorie aliquid elocutum, i. e. praesumptione praefidente.

Praetendere. II, 619 B, 620 C, n. (10), Et Judas praetendit Israel; legendum Hierusalem, ex Zach., XIV, 1351C 14. Est autem praetendere ante vel e regione tendere, aut etiam per circuitum, ut exponitur sequenti membro. II, 272 B, Aliam illi regulam praetendo, i. e. alio argumento in ipsum utor, et regulam veritatis ei explico. II, 927 A, Praetendimus necessitates adminiculorum. II, 80 A, Traditio tibi praetendetur auctrix.

Praeter. II, 572 A, praeter haereticorum, i. e. praeterquam haereticorum; graec. πλὴν. Haeretici genus spiritale sibi arrogabant. II, 169 C, Praeter unus Deus.

Praeteresse, abstinere, renuntiare. I, 466 A, Cum et ipsis rebus, de quibus transiguntur, praetersumus, i. e. quum ab illis ipsis superstitionibus, sive furore, libidine, crudelitate, quarum caussa spectacula transiguntur, adducti religionis nostrae conscientia, abstinemus.

Praetractatus. II, 107 A, Et determinare ex hoc ipso praetractatu.

Praevellere. II, 150 A, Quid ei magis quam martyria praevellit? Sicubi homines Deus ab idololatria divellit, quid magis idololatriae praevellit, quod praevulsum 1351D statim ipsi opponat, quam martyria fortium Christianorum?

Praevenire. II, 23 A, Damnare praevenit. Hellenism. II, 312 B, Propterea praeveni fugere in Tharsos.

Praevento. II, 23 A, pro quo Latinius melius praeverto, et Rigalt. praevenio: utrumque est Graecor. φθάνειν.

Praevertere, praeponere, anteponere. II, 1045 B, ut saepe apud Plautum. II, 1028 B, Qui poenitentiam peccatoris morti praevertit.

Premere. II, 586 A, Totam massam seminis sui presserit, i. e. trituraverit.

Pressus. II, 1036 B, Purpura pressa dicitur, quae purius et meracius lucet, cui est color sanguinis pressi et concreti, nigricans aspectu. II, 59 A, Pressiora testimonia.

Principalitas, quod statim a principio fuit: scholastici vocant prioritatem. II, 44 A, Ad principalitatem 1352A veritatis. II, 668 A, Habes animae principalitatem.

Prioratus, πρωτεῖον, primae partes, principatus. II, 546 B, Ut solent animi pro prioratu exciti.

Pristinus. II, 970 B, Quam nec ille Pristinus vester non Christianus martyr attigerat. Rigalt. legendum arbitratur: pristinum vester, h. e. quondam vester, quemadmodum, initio libri adv. Praxeam, dixit pristinum doctor. In hanc vero historiam, quam narrat Septimius, plurima quadrant eorum quae Lucianus de Peregrino tradidit. Nam et istum apud Christianos in fama et pretio aliquamdiu fuisse refert, ac propter habitos ab eo per oppida Syriae de Christo sermones comprehensum, missumque in carcerem, atque ibidem Christianorum charitate ac studio diligentissime curatum, coenis omne genus illatis, mox per humanitatem praesidis emissum carcere. Postea vero ob delicta quaedam, ab christiano consortio ejectum, varias urbes obiisse non sine gloria philosophantem, ac demum Athenis insana quaerendi nominis cupidine percitum, convocata multitudine, postquam verba 1352B multa de contemptu mortis fecisset, in ardentem rogum insiliisse, nec visum amplius. Martyrem istum, qualiscumque fuerit, psychicum id est catholicum fuisse ait Septimius, non Christianum, quia tormentis admotus Christum negaverat. Peregrinum suum Lucianus scribit in carcerem conjectum, propterea quod Christum coleret, τὸν μεγὰν ἐκεῖνον ἄνθρωπον ἐν παλαιστίνῃ ἀνασκολοπίσθεντα; confestim accurrisse Christianos, uti fratres, atque omnimoda solatia contulisse, quin etiam cum eo in carcere permansisse ac pernoctasse, corruptis custodiis.

Pro. II, 1044 B, Pro stupro erat poena, i. e. tam foedae exauctorationi eadem poena, quae stupro.

Probare. II, 191 A, Cum semetipsum voluit probari. Iren.: ὅτε οὖν ἠθέλησεν ἐπιδεῖξαι αὐτόν. Latinus interpres Irenaei reddit: ostendere.

Probola, προβολή. II, 162 D, Προβολὴν, id est prolationem rei alterius ex altera. II, 163 B, Haec erit probola veritatis, i. e. generatio filii vera. II, 163 A, Valentinus probolas suas discernit.

1352C Probus. II, 1033 A, De tranquillo probum, i. e. tranquillitate probum, tranquillum, ut de eo queri nemo jure possit. Latin. vult: pronum.

Procedere, est frequentare sacra, adire templum, I, 1294 A, Si procedendum erit.

Proclivare, proclivis esse, inclinare. II, 234 B, In alterum magis proclivarunt.

Procurare. II, 576 B, Cui omnes haereses procurantur, ᾧ ἅπασαι αἱρέσεις οἰκονομοῦνται, forensi usu. II, 158 C, Quia per tanta millia virtutum procuratur, scil. monarchia. II, 961 A, Cui ipsae divitiae procurant, i. e. inserviunt. II, 277 A, Aemulatio autem liberando homini procurat, II, 799 A, Sub obtentu procurandi, i. e. ministrandi Imperatoribus.

Prodicia. I, 567 A, Videte qualem prodiciam adversus nos subornastis. Prodiciam hic vocat, quam in Apologetico indicem.

Prodigere. I, 525 A, In nihilum prodegerit, i. e. licet 1352D etiam luxuriaverint et prodigi fuerint in perdendo et dissipando corpore. Alii, redegerit. I, 378 A, Pene jam totis saeculis Creatoris prodactis, i. e. porro actis. II, 483 B, Prodacto aevo isto, i. e. consumpto. I, 1245 A, Saluti prodactae reformari, i. e. turpiter profusae, projectae, deperditae.

Producere, propr. de metallis, extendere, excudere. I, 301 A, Et in lances argentaria metalla producta. II, 609 A, Quo eos de terra Aegypti produxit, pro eduxit. II, 908 B, Non religio produxit, i. e. facit ut veniant in Ecclesiam Dei, et se ei adjungant. I, 614 B, Et ad hoc scamma produxit. Produci proprie in spectacula athletae gladiatoresque dicuntur ab ipsis munerariis, qui ludos edunt.

Produx. II, 786 B, Et producem mutui coitus. Producem dicit, quemadmodum supra traducem. Igitur unitatem mutuo coitu productam dicit esse producem mutui coitus, sive potius id quod ex utriusque 1353A coagmentatione dissilit, quum inter se divelluntur quae arcte fuerant coagmentata.

Proferre. II, 163 A, Prolatus est sermo Dei, an non?

Professio, ἀπογραφή, de negotiatoribus, qui merces suas profitentur. I, 494 A, Quantum vectigalibus pereat fraude et mendacio vestrarum professionum. II, 469 B, Verum professio ejus alterius auctoritate conficitur.

Professor. II, 469 B, Nemo sibi et professor et testis est.

Profligare, magnam rei partem conficere. II, 503 B, Quanto opusculum profligatur breviter, i. e. quo magis prope est, ut hic liber absolvatur atque ad finem producatur. Ita Cic. Tusc. V, 6: Profligata jam quaestio est, et pene ad exitum adducta.

Proinde, i. q. perinde, ut ap. Cic. saepe.

Prolatio, continuatio, duratio. II, 24 A, Omnem prolationem quaerendi et inveniendi. II, 552 A, Accepit 1353B prolationis suae officium, i. e. procreationis. II, 172 D, Me προβολὴν aliquam inducere, id est prolationem rei alterius ex altera, sublimitati et claritati aliqua prolatio.

Proma, ταμεῖον. II, 297 B, Promas tuas replesti.

Promulgare, juris publici facere et ad usum publicum traducere. I, 534 B, Qui primus cerasa ex Ponto Italiae promulgavit.

Promulsis, vas escarium, lanx. II, 1048 B, Quingenariam promulsidem, i. e. lancem quingentarum librarum argenti.

Pronus, cum dativo. II, 234 C, Nec malo nec bono pronus.

Prope. II, 1033 A, Prope sis eamdem negare, i. e. parum absit quin neges eamdem.

Properabilis. II, 722 A, Calore properabili.

Properatum, praepropere editum, seu inchoatum et rude. II, 246 B. Vid. Hieronym., comment. in Abdiam.

Proprie. II, 664 B, Non quia spiritus proprie est, i. e. seorsim ab anima et per se.

1353C Propudiosus, impudicus, inverecundus. II, 1042 B, Ne quid et illi de Caesaribus vestris obmussitent, pariter propudiosis.

Prosapia significat progeniem vel familiam. Vet. gloss. prosapies, γένους καταγωγή. Prosapia, ἐκ προγόνων εὐγένεια καὶ συγγένεια.

Proscribere. II, 668 A, Faciem tamen operis frontemque materiae de anima unusquisque proscripsit. II, 101 A, Rex Judaeorum proscriptus in crucem, i. e. pronuntiatus programmate a praeside provinciae imposito. II, 1008 A, Sed incertum cui, quia nec persona, nec caussa proscribitur.

Prosecare, sacrificando Deo offerre. I, 503 A, Major aetas apud Gallos Mercurio prosecatur. I, 316 A. Aesculapio tamen gallinaceum prosecari jam in fine jubebat.

Prospecte, maxima providentia. I, 304 A, Etiam circa ipsos deos vestros, quae prospecte decreverant patres vestri.

Prospectus. II, 98 A, Ex Apostoli prospectu, i. 1353D e. ut prospicienter statuit Apostolus.

Prosper. II, 1030 C, Tam prosperos temporum, phrasis tertullianea, ut et infra: insignes libidinum.

Prospex. I, 616, A, In ominibus augurem, in eventibus prospicem, i. e. providentem, prudentem.

Prospicere. I, 425, A, Si ad ultores transire prospexit. Sensus est: recte Cybelen cum cultu suo ad Romanos transiisse, quod sciverit, forte inde ultores Ilii prodituros. At quomodo tam seram prospicere temporis fortunam potuit, quae paucos dies in fato Aurelii discernere non potuit. II, 150 A, Quibus magis eam, quam passionibus prospicit, τοῖς παθήμασι προορᾶται, graeca phrasi.

Prospiciae. II, 580 A, Prospicias earum. Ciacon. legit prosicias; Fest. Prosicium, quod prosectum projicitur. Glossarium: Prosiciae, αἱ τῶν θυμάτων ἀπάρχαι, et alibi, prosiciae, ἀκροθίνια.

Prostare. II, 709 B, Postrema dedecoratione sub 1354A titulo prostitisse Helenam viliorem, i. e. prostibulam fuisse in fornice vel lupanari publico, cujus infamiam publicus titulus proscriptione profiteretur.

Prostituere. I, 502 A, Lucernas meridie vanas prostituere. Havere. cum caeteris interpr. ait vehementius esse dictum, prostitui enim exiguam lucernarum et taedarum lucem, quum lucidissimis radiis solis meridiani opponatur. Malim tamen interpretari: palam exponere. II. 891 C, Aut tegi aut prostitui, i. e. retecta palam statui, et sine velamento procedere ante oculos omnium. II, 912 A, Quam totam faciem prostituere.

Prostitutio, institutio publica. I, 433 A, Sub imaginum prostitutione.

Protelare. II, 409 C, Sed sexcenta millia hominum protelavit, i. e. sexcentis hominum millibus vitae et virium tenorem continuavit, produxit, protraxit. I, 1233 B, Et in portum divinae clementiae protelabit, i. e. ad portum usque quemlibet distantem producet, 1354B I, 630 A, Ut et ignorantiam protelet in occasionem, i. e. tanta est voluptatum vis, ut hominem suum tamdiu doceri nolit, vitanda esse christiano spectacula, quamdiu spectandi occasio sperabitur.

Provocare. II, 88 A, Provocans eam, nempe communionem utensilium, ad rationalium et irrationalium distinctionem, i. e. jubens ut ea commode prudenterque in duo genera distinguatur; haec rationalia, quorum fabrica et usus cum ratione conjunctus, illa irrationalia, quorum tota accuratio praeter et contra ipsam rationem est.

Proxime, proximo tempore, nuperrime. I, 372 A.

Psychicus. II, 156 A, Et manet chirographum apud Psychicos. Psychici opponuntur Pneumaticis, i. e. spiritualibus; quemadmodum et animalem fidem spiritali opponit disciplinae, lib. de Jejun, cap. I. Dicebantur autem a suis Montanistae sive Cataphryges spirituales, eo quod spirituales revelationes et prophetias ἐνθουσιώδεις sibi arrogarent: qui vero has singulares prophetias et revelationes ordinarias negabant 1354C esse in Ecclesia, audiebant Psychici ex I Cor., II. Tertullianus autem mediam quamdam viam tenuit quodammodo. Nam paracletum, i. e. spiritum ordinarium prophetiarum revelationumque singularium, agnoscebat ut Montanista: jejunia severe urgebat, martyria cogebat, in persecutionibus interdicens fuga, et secundas nuptias damnabat; sed a Montanistarum sacramentis abstinebat, et impiis illis atrocioribusque de Montano et Prisca praedicationibus. Ex quo factum, ut Augustinus (lib. de Haeresib. ad Quodvultdeum) Tertullianos sive Tertullianistas a Montanistis, qui et κατάφρυγες dicti, distingueret. II, 953 B, 954 B, Exteriores et interiores botuli Psychicorum. I, 532 A, De quo inter nos et Psychicos quaestio est.

Ptissana, πτισάνη, hordeum decorticatum. Graeci hordeum aqua perfusum, dumque tumeret in sole expositum, mox in pila ligneo pistillo tantisper tundebant, dum corticem glumamque exuisset. I, 532 A, 1354D In exemplum ptissanae, i. e. instar ptissanae.

Publicare, in publicum traducere. II, 112 B, Qui enim non publicatur in hominibus, publicatur in Domino.

Publicatio. II, 892 B, Omnis publicatio virginis bonae stupri passio est, i. e. detectio capitis.

Pulsare. I, 391 A, Idem spiritus pulsat, i. e. mentes prophetarum veridicis implevit, futura dicere impulit. II, 796 A, Pulsata salute, licet non adita veritate, i. e. pulsavere salutis januam Platonici, vindices immortalitatis animarum, sed qualitatem et modum immortalitatis ignoravere, non adita veritate. I, 609 B, Tunc philosophi duri, cum veritatis fores pulsant.

Pulvis. I, 1306 A, Et illum ipsum nigrum pulverem. Niger pulvis est calliblepharum Graecis et Latinis dictum, ex adustis rosarum palmarumque foliis, ex ampelitide et aliis, quo oculorum exordia producuntur. 1355A Jun. leg. exodia, i. e. fines et ambitus promoventur pigmento ad venustatem vultus.

Pumex. II, 1042 A, Pumice speculi, i. e. speculo pumicato, laevissimo ac politissimo.

Punire. I, 1270 B, Adversus omnem subvertendae fidei aut puniendae paraturam, puniendae fidei, i. e. poenis ac tormentis exercendae probandaeque.

Purgare. II, 427 C, Alibi malo purgare, i. e. refellere atque amovere: metaphora a re rustica. I, 306 A, Ut viam mihi ad manifestiora purgem.

Purgatrix. I, 1205 A, Purgatrice aqua se expiabat.

Purus. I, 700 B, Sacrificamus quomodo praecepit Deus, pura prece, absque thure, absque victima. Sic I, 1244 A, Pastum et potum pura nosse, i. e. uti pane et aqua solum, absque ullis aliis esculentis, absque condimentis. Sic Juvenalis: Observant ubi festa mero pede sabbata reges, i. e. nudo pede. Itaque pura prece, hoc est sola et nuda oratione, de 1355B mente sancta et innocenti. Offerebant Gentes diis vanis inanima aut bruta, thura aut boves; Christiani Deo vero offerunt animam rationalem, laudes et gratias dicentem Deo. Hoc diserte explicat Athenagoras legatione illa pro Christianis ad Antoninum et Commodum, citatis etiam Pauli verbis, quibus hostiam describit, θυσίαν ζῶσαν, ἁγίαν, εὐάρεστον τῷ θεῷ, τὴν λογικὴν λατρείαν ἡμῶν. Ipse Tertullianus in Apologetico: Offero optimam et majorem hostiam Deo, quam ipse mandavit: orationem de carne pudica, de anima innocenti, de Spiritu sancto profectam. Et lib. IV, cap. 1, advers. Marcion. ad illud Malachiae: Offertur nomini meo oblatio munda, scilicet simplex oratio de conscientia pura. Et cap. 9, hominem ait offerre debere munus Deo apud templum, orationem scilicet et actionem gratiarum apud Ecclesiam per Christum Jesum, catholicum patris sacerdotem. Minutius Felix, posteaquam dixit: Delubra et aras non habemus, addit: Litabilis hostia bonus animus, et pura mens, et sincera sententia. Haec nostra sacrificia, haec Dei sacra 1355C sunt. Denique Eucharistica nostra confici pura prece, sive oratione sola, Justinus adversus Tryphonem Judaeum testatur. (Apud Rigalt. ista leguntur.) I, 1269 A, Contenta simplici pabulo, puroque aquae potu.

Pusillitas, parvitas. II, 210 A, Quaecumque potestas ei, quam pusillitas, competit, i. e. potius, vel magis, quam pusillitas. Ellipsis graeca perfrequens.

Putativus, qui vere non est. II, 335 A, Putativae in Christo corpulentiae. II, 335 C, Nativitatem putativam illi accommodasse, quasi vere natus et re ipsa non fuisset. II, 754 C, Qui carnem Christi putativam introduxit.

Pyctes, πύκτης, pugil. II, 134 A, Pyctes ipse non queritur. II, 978 B. Pyctae xerophagiis invalescunt.

Pyriphlegeton, igneus inferni fluvius, ubi poena οἰμωγὴ τῶν ἐπὶ τοῦ πύρος ὀπτωμένων, i. e. ejulatus in igne flagrantium, ut ait Lucianus in Necyomantia. I, 520 A.