Caput XV.

Brevioribus quoque Epistolis non pigebit intendere: est sapor et in paucis. Occiderant Judaei prophetas suos. Possum dicere: Quid ad apostolum Dei alterius, et quidem optimi, qui nec suorum delicta damnare dicatur, quique et ipse prophetas eosdem destruendo quodammodo perimat? Quid enim mali admisit apud illum Israel, si occidit quos et ille reprobavit? si prior inimicam in eos sententiam statuit? Deliquit autem apud Deum ipsorum. Is exprobravit iniquitatem, 0508D ad quem pertinet laesus; certe quivis alius, quam adversarius laesi. Sed nec onerasset illos, imputando etiam Domini necem, qui et Dominum interfecerunt, 0509A dicendo, et prophetas suos; licet suos adjectio sit haeretici. Quid enim tam acerbum, si alterius Dei praedicatorem Christum interemerunt, qui sui Dei prophetas contrucidaverunt? Status autem exaggerationis, quod et Dominum et famulos ejus peremissent. Denique, si alterius Dei Christum, alterius prophetas peremerunt, aequavit impietates, non exaggeravit. Aequanda autem non fuit; ergo exaggerari non potuit, nisi in eumdem Dominum commissa, ex utroque titulo. Ergo ejusdem Dei Christus et prophetae. Quam autem sanctitatem nostram voluntatem Dei dicat, ex contrariis quae prohibet, agnosceres. Abstinere inquit, a stupro, non a matrimonio. Scire unumquemque suum vas in honore tractare. Quomodo? Dum non in libidine, qua gentes; libido 0509B autem nec apud gentes matrimonio adscribitur, sed extraordinariis, et non naturalibus et portentosis. Sanctitas luxuriae est turpitudini quoque et immunditiae contraria, quae non matrimonium excludat, sed libidinem; quae vas nostrum in honore matrimonii tractet. Hunc autem locum, salva alterius, id est plenioris sanctitatis praelatione, tractaverim, continentiam et virginitatem nuptiis anteponens , sed non prohibitis; destructores enim Dei nuptiarum, non sectatores castitatis retundo. Ait eos qui remaneant in adventum Christi, cum eis qui mortui in Christo primi resurgent, quod in nubibus auferentur in aerem obviam Domino. Agnosco his jam tunc prospectis mirari substantias coelestes ipsam Hierusalem quae sursum est (Gal. IV, 26) , et per Isaiam (Is. 0509C LX, 8) pronuntiare; Quinam huc velut nubes volant, tamquam columbae cum pullis ad me? Hunc ascensum si Christus nobis praeparavit, erit ille Christus de quo Osee (Am. IX, 6) : Qui ascensum suum aedificat in coelos, utique sibi et suis. Exinde, a quo sperabo nunc, nisi a quo haec audivi? Quem spiritum prohibet exstingui? et quas prophetias vetat nihili haberi? utique non Creatoris spiritum, nec Creatoris prophetias secundum Marcionem; quae enim destruxit, ipse jam exstinxit, et nihil fecit, nec potest prohibere quae nihili fecit. Ergo incumbit Marcioni exhibere hodie apud Ecclesiam suam exinde spiritum dei sui qui non sit exstinguendus, et prophetias quae non sint nihili habendae. Et si exhibuit quod putat, sciat nos quodcumque illud ad formam spiritalis 0509D et propheticae gratiae atque virtutis provocaturos, 0510A ut et futura praenuntiet, et occulta cordis revelet, et sacramenta edisserat. Cum nihil tale protulerit ac probarit, nos proferemus et spiritum et prophetias Creatoris, secundum ipsum praedicantes. Atque ita constabit Apostolus de quibus dixerit, de eis scilicet quae futura erant in Ecclesia ejus dei, qui dum est, spiritus quoque ejus operatur, et promissio celebratur. Age nunc, qui salutem carnis abnuitis, et si quando corpus in hujusmodi praenominatur, aliud nescio quid interpretamini illud, quam substantiam carnis; quomodo Apostolus omnes in novis substantiis, certis nominibus distinxit, et omnes in uno voto constituit salutis, optans ut spiritus noster et corpus et anima sine querela in adventum Domini et salutificatoris nostri Christi conserventur? 0510B Nam et animam posuit et corpus, tam duas res quam diversas: licet enim et animae corpus sit aliquod suae qualitatis, sicut et spiritus; cum tamen et corpus et anima distincte nominantur, habet anima suum vocabulum proprium, non egens communi vocabulo corporis; id relinquitur carni, quae non nominata proprio, communi utatur necesse est. Etenim aliam substantiam in homine non video post spiritum et animam, cui vocabulum corporis accommodetur, praeter carnem. Hanc totiens in corporis nomine intelligens, quotiens non nominatur; multo magis hic, cum quae dicitur corpus, suo nomine appellatur.