Caput XXXV.

Sed non tibi soli metempsychosis hanc fabulam instruxit. Inde etiam Carpocrates utitur pariter magus, 0710A pariter fornicarius, etsi Helena minus, quidni? cum propter omnimodam divinae et humanae disciplinae eversionem constituendam, recorporari animas adseveraverit: nulli enim vitam istam rato fieri, nisi universis, quae arguunt eam, expunctis, quia non natura quid malum habeatur, sed opinione, itaque metempsychosin necessarie imminere, si non in primo quoque vitae hujus commeatu omnibus inlicitis satisfiat: scilicet facinora tributa sunt vitae: caeterum totiens animam revocari habere, quotiens minus quid intulerit, reliquatricem delictorum, donec exsolvat novissimum quadrantem (Matt. V) , detrusa identidem in carcerem corporis. Hunc enim temperat totam illam allegoriam Domini, certis interpretationibus relucentem: et primo quidem simpliciter 0710B intelligendam; nam et ethnicus homo adversarius noster est, incedens eamdem viam vitae communis. Caeterum, oportebat nos de mundo exire (I Cor. V) , si cum illis conversari non liceret. Huic ergo bonum animi praestes jubet (Luc. VI) : Diligite inimicos vestros, inquit, et orate pro maledicentibus vos, ne aliquo commercio negotiorum injuria provocatu, abstrahat te ad suum judicem, et in custodiam delegatus ad exsolutionem totius debiti arcteris. Tum si in diabolum transfertur adversarii mentio ex observatione comitante, cum illo quoque moneris eam inire concordiam, quae deputetur ex fidei conventione: pactus es enim renuntiare ipsi, et pompae, et angelis ejus. Convenit inter vos de isto. Haec erit amicitia observatione sponsionis, ne quid ejus postea 0710C resumas ex his quae ejerasti, quae illi reddidisti, ne te ut fraudatorem, ut pacti transgessorem judici Deo objiciat, sicut eum legimus alibi (Apocal. XII, 10) sanctorum criminatorem, et de ipso etiam nomine diaboli delatorem, et judex te tradat angelo executionis, et ille te in carcerem mandet infernum, unde non dimittaris, nisi modico quoque delicto 0711A mora resurrectionis expenso. Quid his sensibus aptius? quid his interpretationibus verius? Caeterum, apud Carpocratem, si omnium facinorum debitrix anima est, quis erit inimicus et adversarius ejus intelligendus? Credo, mens melior, quae illam in aliquid innocentiae impegerit, adigendam rursus ac rursus in corpus, donec in nullo rea deprehendatur bonae vitae. Hoc est ex malis fructibus bonam arborem intelligi , id est, ex pessimis praeceptis doctrinam veritatis agnosci. Spero hujusmodi haereticos Heliae quoque invadere exemplum, tanquam in Joanne sic repraesentati, ut metempsychosi patrocinetur pronuntiatio Domini (Matt. XVII) : Helias jam venit, et non cognoverunt eum. Et alibi (Matt. XI) : Et si vultis audire, hic est Helias qui venturus est. Numquid ergo 0711B et Judaei ex opinione pythagorica consulebant Joannem (Joan. I) : Tu es Helias? et non ex praedicatione divina (Malach. IV) : Et ecce mittam vobis Heliam thesbiten? Sedenim metempsychosis illorum, revocatio est animae jampridem morte functae, et in aliud corpus iteratae. Helias autem non ex decessione vitae, sed ex translatione venturus est; nec corpori restituendus, de quo non est exemptus (IV Reg. II) ; sed mundo reddendus, de quo est translatus; non ex postliminio vitae, sed ex supplemento prophetiae; idem et ipse, et sui nominis et sui hominis. Sed quomodo Helias Joannes ? Habes angeli vocem (Luc. I) Et ipse, inquit, praecedet coram populo in virtute et spiritu Heliae, non in anima ejus, nec in carne. Hae enim substantiae sui cujusque sunt hominis. Spiritus 0711C vero et virtus extrinsecus conferuntur ex Dei gratia. 0712A ita et transferri in alterum possunt ex Dei voluntate, ut factum est retro de Moysis spiritu.