Caput II.

Nam quod ad jejunia pertineat, certos dies a Deo constitutos opponunt, ut cum in Levitico praecipit Dominus Moysi decimam mensis septimi diem placationis: Sancta, inquiens, erit vobis dies, et vexabilis animas vestras; 0955B et omnis anima quae vexata non fuerit illa die, exterminabitur de populo suo (Levit. XVI, 29) . Certe in 0956A Evangelio illos dies jejuniis determinatos putant, in quibus ablatus est sponsus, et hos esse jam solos legitimos jejuniorum christianorum, abolitis legalibus et propheticis vetustatibus. Ubi volunt enim, agnoscunt quid sapiat lex et prophetae usque ad Joannem (Luc. XVI, 16) . Itaque de caetero indifferenter jejunandum ex arbitrio, non ex imperio novae disciplinae, pro temporibus et caussis uniuscujusque; sic et Apostolos observasse, nullum aliud imponentes jugum certorum et in commune omnibus obeundorum jejuniorum (Act. XV, 10) ; proinde nec stationum, quae et ipsae suos quidem dies habebant quartae feriae et sextae , passive tamen currant , neque sub lege praecepti, neque ultra supremam diei, quando et orationes fere hora nona concludat de Petri exemplo, quod Actis refertur (Act. III, 8) ; Xerophagias vero 0956B novum affectati officii nomen, et proximum ethnicae superstitioni; quales castimoniae Apim, Isidem, et magnam Matrem certorum eduliorum exceptione purificant; 0957A cum fides libera in Christo ne Judaicae quidem legi abstinentiam quorumdam ciborum debeat, semel in totum macellum ab Apostolo admissa, detestatore eorum qui sicut nubere prohibeant, ita jubeant cibis abstinere a Deo conditis; et ideo nos esse jam tunc praenotatos in novissimis temporibus abscedentes a fide, intendentes spiritibus mundi seductoribus, doctrinis mendaciloquorum, inustam habentes conscientiam (I Tim. IV, 1) . Quibus oro te ignibus? credo quibus nuptias saepe deducimus, et coenas quotidie coquimus. Sic et cum Galatis (Gal. IV, 10) nos quoque percuti aiunt, observatores dierum, et mensium, et annorum. Jaculantur interea et Esaiam pronuntiasse: Non tale jejunium Dominus elegit (Is. LVIII, 4 et 5) ; id est, non abstinentiam cibi, sed opera justitiae quae subtexit; et ipsum Dominum in Evangelio ad omnem 0957B circa victum scrupulositatem compendio respondisse, non his communicari hominem, quae in os inferantur, sed quae ex ore proferantur (Marc. VII, 15) , cum et ipse manducaret et biberet usque in notationem: Ecce homo vorator et potator (Matth. XI, 19) , sic et Apostolum docere, quod esca nos Deo non commendet, neque abundantes si edamus, neque deficientes si non edamus (I Cor. VIII, 8) . His et hujusmodi sensibus eo jam subtiliter tendunt, ut unusquisque pronior ventri possit supervacua, nec adeo necessaria, existimare sublati vel diminuti vel demorati cibi officia , praeponente scilicet Deo justitiae et innocentiae opera. Et scimus quales sint carnalium commodorum suasoriae; quum facile dicatur: Opus est de totis praecordiis credam, diligam Deum et proximum 0957C mihi ; in his enim duobus praeceptis tota Lex pendet et prophetae, non in pulmonum et intestinorum meorum inanitate.