Post Sodomum et Gomorum viventia funera in aevum,
Et cinerum senio signata incendia, poenae,
Et frustra solis oculis nascentia pauca,
Et pariter facti mortem maris et solis illic
Si quid homo est poenam mutato corpore servans:
Pene alios ignes superi decusserat imbris,
Urbs aequi justique fuerant transgressa Ninive.
Nam quis subversae menti metus omnia vulgo
Poenarum documenta vacant, ubi possidet error.
At bonus , et nostri patiens, et plectere serus,
Omnipotens Dominus nullam jaculabitur iram,
Ni prius admoneat, durataque pectora pulset
1108D Praesagos agitans angusta mente, prophetam
Namque Ninivitum meritis mandarat Jonam
Praefari exitium Dominus; sed conscius ille
1109A Parcere subjectis, et debito cedere poenae
Supplicibus; facilemque boni, cessabat abire ,
Ne vanum caneret, cessura pace minarum.
Mox fuga consilium, si qua est tamen ista facultas,
Evitare Deum, Dominique evadere dextram,
Quo subter totus trepidans compescitur orbis
At ratus est quod agit sancto de corde prophetes.
Littoris in labio portu celeberrima fido
Urbs ora est Cilicum, contra libratur Joppen.
Inde igitur Tharsos properus rate scandit Jonas.
Ejusdem fert acta Deus, nec denique mirum,
Si Dominum in terris fugiens, invenit in undis.
Parvula nam subito maculaverat aera nubes,
Feller sulfureo de semine concita venti ,
Paulatimque globus pariter cum sole cohaesit,
1109B Deceptumque diem caliginis agmine clusit.
1110A Fit speculum coeli pelagus, niger ambitus undas
Inficit, in tenebras ruit aether, et mare surgit.
Nequidquam medios fluctus dum nubila tangunt,
Gloria ventorum quos omnes turbine miscet.
Diversus furor in profugum frendebat Jonam.
Una ratis certamen erat coeloque fretoque,
Tunditur hinc illinc, tremit omnis sylva sub ictu
Fluctifrago subter concussa est spira carinae.
Palpitat antemna stridens , labor horret ab alto ,
Ipsa etiam infringi dubitans inflectitur arbor.
Nauticus interea geminus clamor omnia tentat,
Pro rate proque anima, spiras mundare morantes
Oblaqueare mithram , clavorum stringere nisus,
Vel reluctantes impellere pectore gyras :
Pars maris interni puteum graveolere vicissim.
1110B Egregias rapiunt tunc merces atque onus omnes
1111A Praecipitant, certantque pericula vincere damnis
Sunt miserae voces ad singula fragmina ponti,
Expenduntque manus nullorum ad lumina divum,
Quos maris et coeli vis non timet, haud minus, illos
Puppibus obtrusos irato turbine mergens.
Nescius haec reus ipse cavo sub fornice puppis
Sternentem inflata resonabat nare soporem,
Jam tunc in somno Domini formando figuram.
Hunc simul undicesae qui cogit munia prorae ,
Pace soporatum placida, requiete superbum
Institit impulsans: Quid, ait , discrimine in isto
Somnia re capit , tantoque in turbine portum
Solus habes? non unda operit, spes unica divum est.
1111B Tu quoque, quisquis tibi Deus est, dic vota precesque.
Exim quis culpae propriae, quis caussa procellae
Discere sorte placet, nec sors mentitur Jonam.
Tunc cogitant: quis, et unde hominum, quis denique rerum,
Quo populo, qua sede cluis ? famulum ille fatetur
Praetimidum fidumque Dei, qui sustulit altum ,
Qui terram posuit, qui totam corpore fudit:
Ipsius sese profugum, caussasque revelat.
Diriguere metu. Quid nos igitur tibi culpae.
Quid fore nunc, quonam placabimus aequora facto?
1112A Namque magis multoque magis freta saeva tumebant.
Ea ego tempestas, ego tota insania mundi,
In me, inquit, vobis aether ruit, et mare surgit:
In me terra procul, mors proxima, nulla Dei spes.
Quin date praecipitem caussam, navemque levantes ,
Unum onus hoc magnum pelago jactate volentem.
Ast isti frustra nituntur vertere cursum
In reditum, nec clavus enim torquere sinebat,
Dura nec antemnae mutari libra volebat.
Postremo ad Dominum: Ne nos in mortis hiatum,
Unam animam propter, dederis, ne sanguine justi
Respersisse velis, si sic tua dextera ducit.
Jamque illic imo exoriens de gurgite cetus
Squamosum e conchis evolvere corporis agmen,
Urgebat proprios concusso marmore fluctus
1112B Sponte sua praedam rapiens, quam puppis ab arce
Provolutatam limosis faucibus hausit,
Viventemque dapem longam percepit in alvum,
Cumque viro coeli rabiem pelagique voravit.
Sternitur aequoris unda, resolvitur aetheris umbra.
Huic fluctus, illinc flatus redduntur amici,
Securamque viam placida signante carina,
Candida caeruleo florent vestigia sulco,
Nautae tum Domino laeti venerando timorem
Sacrificant grates * * * * * * *
Navigat et vates alio susceptus Jonas
1113A Navigio fluctumque secat sub fluctibus imis,
Sisara velificans, anima inspirata ferina,
Conclusus, neque tinctus aquis , maris intimus exter
1114A Inter semesas classes resolutaque corpora putri
Digesta, sua jam vel va . . . funera discens.
In signum sed enim Domini quandoque futurus,
Non erat exitio, sed coeli gloria factus.