Monitum.

1135D

Domnus Corbinianus Thomas, Augustae Vindelicorum, anno 1694. natus, monachum induit in imperiali monasterio Elchingensi, anno 1715.

Multos annos in universitate Salisburgensi, magna doctrinae fama, mathematicas tradidit disciplinas. 1136D Postea sacrae theologiae professor cooptatus, omnium, sicut prius, sibi conciliavit admirationem. Dum his rite obeundis muneribus insudaret, plurima nihilominus elegantissima doctissimaque opera diversi generis in lucem edidit, quorum catalogum repraesentat D. Ziegelbauer, in sua Hist. rei liter. 1137A Ord. S. Bened., t. II, p. 220; t. IV, p. 265, 304, 311. Vid. etiam Biblioth. génér. des écrivains de l'Ord. de S. Benoît, t. III, p. 134.

Nec his contentus fuit Thomas noster; namque attendens, ut ipse ait, «quod ea (Ss. Patrum lectio) clericis praesertim in omnem aetatem summe proficua ac delectabilis . . . esset,» Tertullianum aggressus est, et librum de Praescriptionibus, atque de Baptismo et Poenitentia publici juris fecit (Salisburgi, 1752, 1755). Sed «ut afer ejusdem (Tertulliani) stylus velut exustae illius Carthaginis favillis nonnunquam obsitus et obscuratus est, quamquam ii quoque qui eumdem carpunt, mire se ab eodem capi nonnunquam ipsi fatentur; ita pleraeque ejus sententiae lucem sibi infundi jure postulant: idque eo magis, quod 1137B hic auctor vetustissimus, ac ex latinis unus sit quem sibi ex reconditissima illa aetate prope integrum vindicavit posteritas, ex quo disciplina illorum temporum, maximeque in ecclesiis africanis, quae primam originem suam debent Romanae, atque adeo ab hac primitus illam acceperant, ad nostram usque notitiam profecta fuit: quae res sane in theologia dogmatica haud parvi momenti aestimanda est.» Inde adnotationes quam plurimae, quibus Tertulliani tres hos libros adornavit D. Thomas, quasque ad calcem hujus tomi secundi rejicere debuimus, siquidem 1138A tardius in nostras manus pervenerunt, ut suo quaeque loco insererentur. Si quis forte queratur quod notae illae «velut spiculo minuta quaeque conquirant,» respondet D. Thomas se «non doctis haec scripsisse, sed docendis»; quibus addit «etiam multo leviora quandoque sat negotii facessere posse.» Aliquot tamen notulas passim omisimus, brevitatis caussa; at, lectoris utilitati simul et voluptati consulentes, intercalarem retinuimus dissertationem ad Baptismum et Poenitentiam spectantem, duasque alias de usu et auctoritate Tertulliani, breviores tantum ac jejuniores, interdum etiam extra scopum vagantes, utcumque licuit, prooemio refundendas curavimus.

Cur autem speciatim libros de Baptismo et de Poenitentia vulgaverit et adnotaverit D. Thomas noster, ab ipso discimus, in supra dicta praefatione: «Hunc 1138B igitur auctorem, inquit, studiosorum manibus inserere volui, tum ut quis Baptismi et Poenitentiae sacramentorum, ad salutem maxime necessariorum, in primitiva Ecclesia ejusque altero mox saeculo, cum traditiones adhuc recentes erant minimeque suspectae esse poterant, usus fuerit, nonnihil accuratius perspiciant; tum ut antiquorum Patrum scripta non cursim nimisque properanter transmittere, sed iisdem paulo magis immorari, non tamen uni eidemque penitus immori, discant; sic enim illis debita aestimatio, hisque ipsis ingens utilitas voluptasque accedet.» Edd.