Notae ad Caput XVIII.

Temere credendum, seu inconsiderate cuivis administrandum. Instar enim pignoris ad salutem est, quod et in securitatem debiti, et creditori, secure asservaturo, dari solet.

Officium est, scilicet eumdem aliis administrare.

1193C Petenti dato. Omni petenti te tribue, ait Christus Luc. VI, v. 30.

Titulum. Titulus est alias quaedam nota ac velut inscriptio cujusvis operis, qua id honestum ac laudabile efficitur. Ita ergo ut et petitio, et largitio laudabilis fiat, utraque titulum habere debet, seu rationem et caussam tum petendi, tum dandi. Titulus autem dandi est petitio indigentis, titulus accipiendi indigentia petentis. Itaque et baptismus non nisi petentibus, nec simpliciter petentibus, sed ad accipiendum debite praeparatis tum per instructionem doctrinae, tum per fervorem voluntatis ardenter illum desiderantibus, conferri debet.

Ad eleemosynam. Sat ex mox dictis patet, ut eleemosynam, ita et baptismum indigentibus, hunc autem nonnisi serio petentibus, dandum esse. Atque id quidem de baptismo adultorum necesse est, ut nimirum is licite alicui ministretur; caeterum ad valorem non requiritur nisi intentio recipiendi, ut vocant, habitualis. 1193D Sed hac de re alibi pluribus.

Exertam, i. e. apertam; ita enim Noster in L. de Spect. cap. 3 ait: Plane nusquam invenimus, quemadmodum aperte positum est: Non occide, etc. ita exerte definitum: Non in Circum ibis, etc.; Et l. II ad Uxor., cap. 1, ita habet: Jam non suadet, sed exerte jubet. Itemque ait: Detractata et exerta sententia est.

Dignationem. Pro gratia posuisse videtur, exemplo Livii, L. II, ita de Appio dicentis: Haud ita multo in principum dignationem pervenit.

Intercessisse. Totam hujus historiae seriem Act. cap. 8 accurate pertextam vide.

Praetendere. Angelus autem Domini locutus est ad Philippum, dicens: Surge et vade contra meridianum, ad viam, quae descendit ab Jerusalem in Gazam. Act. VIII, v. 26. Caeterum praetendere, est hic prius tendere seu antea proficisci, ac velut viam ex adverso ad occursum praeoccupare: aut simpliciter pro tendere 1194A ponitur, ut saepius Noster composita pro simplicibus solet.

Impressus, Venerat adorare in Jerusalem, et revertebatur, sedens super currum suum, legensque Isaiam prophetam. Ib. v. 27. et seqq. Erat ergo in ejus lectionem maxima attentione defixus, ac velut eidem impressus, ut Scriptura ipsum legentem quasi in se arctissime reciperet. Simili ferme sensu Apol. cap. 18 idem Noster dixit: Sed quo plenius et impressius tam ipsum (Deum) quam dispositiones ejus et voluntates adiremus, etc. Et in L. de Exhort ad Castit. c. 3, ait, alte impresse recogitandam esse voluntatem Dei.

Apostolum. Ex hoc ipso loco quidam asseruere, Philippum hunc Apostolum fuisse; at alii communius eum inter septem illos Diaconos reponunt, qui Act. VI, 5, ab Apostolis electi fuerant. Quid enim, si Apostolus fuerat, necessarium erat, ut ad Samariae incolas, a Philippo hoc recens conversos, mitterentur Petrus et Joannes, ut imponerent manus super illos, et reciperent Spiritum Sanctum? Act. VIII, 17. Annon 1194B enim ipse Philippus, si Apostolus erat, aeque illum dare poterat, Sacramentum Confirmationis, cujus administratio tunc solis Apostolis, seu episcopis, propria fuerat, illis per manuum impositionem impartiendo? Apostolus ergo dictus fuerat, quasi ab Apostolis proprie sic dictis peculiariter ablegatus, eo nimirum sensu, quo etiam Andronicus et Junias nobiles in Apostolis a Paulo ad Rom. XVI, 7, appellantur.

Jussit. Dixit autem Spiritus Philippo: Accede, et adjunge te ad currum istum. Act. VIII, 29.

In tempore. Locus autem Scripturae, quam legebat, erat hic: Tanquam ovis ad occisionem ductus est, etc. Ib. 32.

Exhortatus. Quis vero? An eunuchus a Philippo post exhortationem ad baptismum assumitur? An vero Philippus ab eunucho in curru? Si prius intelligamus, vox exhortatus passivo sensu capienda erit; neque id adeo insolens est, cum et apud Cicer. in Catone legam: Exhortatus est in convivio a scorto, 1194C ut securi feriret, etc. At malim posterius: postquam enim Philippus eunuchum exhortatus fuisset, hic rogavit Philippum, ut ascenderet, et sederet secum. Act. VIII, 31.

Ostenditur. Aperiens autem Philippus os suum et incipiens a Scriptura ista, evangelizavit ipsi Jesum. Ib. 35.

Non moratur. Ecce aqua: quid prohibet me baptizari? Dixit autem Philippus: Si credis ex toto corde, licet. Et respondens, ait: Credo Filium Dei esse Jesum Christum. Ib. 36 et seqq.

Exspectatur. Et descenderunt uterque in aquam, Philippus et eunuchus, et baptizavit eum. Ib. 38.

Eripitur. Cum autem ascendissent de aqua, Spiritus Domini rapuit Philippum, et amplius non vidit eum eunuchus, etc. Ib. 39.

Tinctus est, Scilicet mox tribus post conversionem suam diebus, ut liquet ex Act. IX, 9 et 18.

Hospes, Namque Ananias eum jussus erat quaerere in domo Juda. Ibid., 11. Quisnam vero hic fuerat, 1194D praeterea nil notum.