Congregatio de Causis Sanctorum 505

navabant operam sodales. Hoc perduellione saeviente a seditiosis militi-

bus occupatur; effugiunt illi, ac in tutum omnes perveniunt. Duo tamen,

exeunte circiter mense Augusto, anno 1936, in area Barcinonensis Athenaei

comprehensi, plumbeis subinde glandibus traiecti ad valetudinarium ipsius

studiorum universitatis, ut videtur, occubuere (illic enim corpora inventa):

Fratrem dicimus Mauritium Íñiguez de Heredia Alzóla Fratremque Aloisium

Beltrán Solá Jiménez, qui impiorum odio pressi, invicto agmine comitante,

mortem oppetere maluerunt quam fidem Christi deserere et ab Ecclesia

desciscere.

Nec multo post ceteri, sanguine constantissime profuso, fulgida ditantur

laurea sodales. Ac in re tanti momenti minime praetereunda illa indigna

videntur, quae proxima fuere ante ipsorum internecionem. Constituerant

enim christiani nominis osores, quos supra commemoravimus, insignes pie-

tate viros contemni, eos vim pati, ad exquisita animi supplicia proficisci:

quae scilicet nihil aliud spectabant nisi ut gliscente saevitia pavor animos

occuparet. Non desistunt tamen, ac inaudita prorsus feritate grassantur;

hinc calumniae, contumeliae, minae; postremo inermes ac interritos cru-

ciabiliter interficiunt. Scilicet quid aliud insontibus cumulataeque virtutis

viris crimini dare potuerunt homines novarum rerum studiosi atque nomini

catholico maxime infesti, nisi quod veram ii Christi sequerentur doctrinam

nuncupatisque se Deo votis obligassent?

Ceterum satis constat ea tempestate tot sacerdotes, tot religiosos viros

idcirco fuisse peremptos, ne ullum omnino in Hispania superesset christianae

memoriae vestigium. Etenim cives seditiosi et turbulenti, ut supra docuimus,

ad ipsam religionem ex animis radicitus extrahendam omne palam studium

atque omne ingenium contulerant. Non mirum igitur si probatae conversa-

tionis viri ob religiosam dumtaxat, quam optaverant, vitam, non ob aliam

indictam causam capitis damnati sunt. In tanto rerum discrimine fortissimi

heroes, insectatorum nec promissa sequentes nec minis cedentes, ingruen-

tis iam caedis haud inscii, qua essent pietate et humilitate, luculentissime

ostenderunt; tum vero apparuit quantum benignitatis in carnifices ipsos hi

possent conferre necnon quam miro flagravere navandae operae studio. Nam

praeclara haec ipsa morum sanctimonia, qua universa honestatur eorum vita,

hos strenuos athletas Christi omnes ad supremum agonem praeparaverat.