92.
In dedicatione ecclesiae.

1. Christe, cunctorum dominator
alme,
Patris aeterni genitus ab ore,
Supplicum vota pariterque hym-
num
Cerne benignus.
2. Cerne quod puro Deus In honore
Plebs tua simplex resonat In

aula,
Annua cujus redolent colenda
Tempore festo.
3. Haec domus rite tibi dedicata
Noscitur, In qua populus sa-
cratum
Corpus assumit bibit et sacra-
tum
Sanguinis haustum.

4. Hic sacrosancti latices veternas
Diluunt culpas peremuntque

noxas,
Chrismate vero genus ut creetur
Christicolarum.
5. Hic salus aegris, medicina fessis,
Lumen orbatis veniaque nostris
Fertur offensis, timor atque
moeror
Pellitur omnis.

6. Daemonis saeva perithicrapina,
Pervicax monstrum paves et

retenta
Corpora linquens fugit In re-
motas
Ocius umbras.

7. Hic locus nempe vocitatur aula
Regis Immensi niveaque coeli
Porta, quae vitae patriam pe-
tentes
Accipit omnes.
8. Turbo quam nullus quatit aut
vagantes
Diruunt venti penetrantque-

nimbi,
Non taetris laedit piceus te-
nebris
Tartarus horrens.
9. Quaesumus ergo. Deus, ut sereno
Annuas vultu, famulosgubernes
Qui tui summo celebrant amore
Gaudia templi.
10. Iulianos vitae cruciet molestas,
Sint dies laeti placidaeque noc-
tes,
Nullus ex nobis pereunte mundo
Sentiat Ignes.

11. Hic dies, In qua tibi con-
secratam
Conspicis aram, tribuat per-
enne
Gaudium nobis, vigeatque
longo
Temporis usu.

12. Gloria summum resonet pa-
rentem,
Gloria natum pariterque sanc-
tum,
Spiritum dulci modulemur
hymno
Omne per aevum.