125.

De Sancto Saturnino.

1. Lux mundi Dominus nubila
saeculi
Illustrare volens lumine splen-
dido
Bissenos proceres constituit sibi,
Mundi qui radii forent.

2. Ex quorum micuit stemmate
nobili
Saturninus ad hoc dignus opus

pium,
Quo semen fidei spargeret accolis
Tolosae residentibus.
3. Quae fecunda manens cespite
fertili,
Nullius sterilis frugis amabilis,
Scatebat populis perfidis ac feris,
Necdum fonte nitentibus.

4. Quos per signa Deo plurima
destinat,
A mutis retrahens sculptilibus

sacer,
Quo laetam segetem portet ad
aream
Christi semine centuplo.

5. Hunc plebs saeva neci tradere
praeparat
Tauro membra ligans funibus,

arduis,
Quem mox instimulant, prae-
cipitem dari
Arcem per capitolii.
6. Quo casu laceris decidit artubus
Excusso cerebro tramite con-
frago,
Christus tunc animam suscipiens
fovet
Condignam diademate.

7. Hujus nos precibus, rex pie,
protege
Peccatis vacuans, accumulans

bonis,
Quo justis socii coelica gaudia
Captemus sine limite.
8. Virtus Ingenito sit jugiter patri
Nato cum proprio spiritui quoque,
Qui simplex deitas veraque tri-
nitas
Regnat saecla per omnia.